Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |          niewiasty mają, ale panny bardzo szanują i moc wielką im
 2  1,2 |          Danusi, wszelako i to nie bardzo, gdyż w owym czasie szesnastoletni
 3  1,4 |       niedźwiedzi po kolei udusił. Bardzo się tym zafrasował nasz
 4  1,4 |        smutkiem i zaniepokoiła się bardzo.~- Biskup krakowski rad
 5  1,5 |        udawano się do niego nieraz bardzo z daleka, i nikt nigdy nie
 6  1,6 |        czego wnoszono, że musi być bardzo słabe. Doświadczone mieszczki
 7  1,8 |       Danusia przyszła mu w pomoc. Bardzo jej miły był Zbyszko i miło
 8  1,9 |             Owszem, pożegnał i sam bardzo życzliwie młodzianka, a
 9  1,10|       nakryć. A przy tym pobożny i bardzo pięknie odprawia nabożeństwo.
10  1,10|      krzcił Jagienkę, którą zawsze bardzo nawidzi i córuchną ą zowie.~-
11  1,10|            żebrami... I dobrze nie bardzo...~Tu zwrócił się do Zbyszka:~-
12  1,11|          Zgorzelic, albowiem Maćko bardzo o to przynaglał. Wymógł
13  1,11|             więc Jagienka, chociaż bardzo jej było wstyd Zbyszka,
14  1,12|            ni zwierzęce - i którzy bardzo kręcili nad tym głowami,
15  1,13| poczerwieniał, a sam Maćko zesłabł bardzo, i gdy przyszła gorączka,
16  1,14|            świeży skrom do gojenia bardzo potrzebny.~Wzięli kuszę,
17  1,15|       majątku.~Wypytał zatem Maćko bardzo dokładnie Jagienkę o opata,
18  1,16|            tak zawsze opatowi, nie bardzo baczyli, czy odpowiadają
19  1,19|           tam na którą wołali -nie bardzo pomnę.~- Młódka to jeszcze
20  1,19|        powinien. Ale w Łęczycy nie bardzo kto umiał wyzwanie przeczytać,
21  1,19|           w zamku. Ta rada mu była bardzo, albowiem od czasu powrotu
22  1,22|             lubo jeszcze osłabiony bardzo, dowiedziawszy się od Danusi,
23  1,25|            się wprawdzie osłabiony bardzo, ale bez gorączki. Siostra
24  1,25|       którą znał od małego, kochał bardzo. Wreszcie pomyślał, że w
25  1,30|          ciemne postacie.~Noc była bardzo jasna, więc na białym podścielisku
26  1,30|         pobożnego Zakonu cierpiała bardzo - o którą bracia dbać muszą,
27  1,31| Usłyszawszy to, Tolima zdumiał się bardzo i począł zwracać swą kwadratową
28  2,1 |          się w obszernej komnacie, bardzo ciemnej, gdyż szklane, oprawne
29  2,1 |      Anglik Hugues, który choć nie bardzo rozumiał, o co chodzi, litował
30  2,3 |      widząc, że rycerz stropił się bardzo tymi słowy, zapytał:~- Byłeś
31  2,6 |            z tej przyczyny, że nie bardzo się z sobą rozumieli, rozmawiał
32  2,6 |          Gdy więc noc uczyniła się bardzo późna, rzucił się na twarde
33  2,6 |            zamku i choć mi tam nie bardzo bezpieczno, może wam usłużę.~
34  2,8 |        wyrzucił. I dobrze, ale nie bardzo, bo się okrutnie zawzięli.
35  2,10|         jakeśmy mogli, bo był mdły bardzo, i baliśmy się, że i mili
36  2,11|      płynąć po twarzy Jagienki, bo bardzo kochała opata, który choć
37  2,11|         świata przebywa.~- Ej, nie bardzo już się tam tego boję -
38  2,11|    żelaziwo miał w garści - to nie bardzo się boję. Raz tylko znalazł
39  2,11|       mściwym. Poznałże was?~- Nie bardzo mógł poznać, bo mię mało
40  2,17|    odpowiedział giermek - alem nie bardzo rad z tego, com widział,
41  2,17|       uniesion, a oni zdumieli się bardzo, nie przypuszczali bowiem,
42  2,19|           ćwierć mili.~Zbyszko nie bardzo był rad, że idą w szyku.
43  2,20|            królów i książąt, który bardzo był wszędy upowszechnion,
44  2,22|       Macko.~- Nic, jenom utrudzon bardzo. Pomóżcie mi stanąć na nogach.
45  2,26|            dziewczyna, chociaż nie bardzo biegła w rozmyślaniu i nie
46  2,30|   Witoldowym stolcu posadzić. Król bardzo księżnę nawidzi i rad, jako
47  2,30|      księżna tutejsza, Aleksandra, bardzo wedle króla zabiega i jakaś
48  2,30|           z powodu obecności króla bardzo strojni i świetni, że aż
49  2,31|            pokazać.~Zbyszko chciał bardzo pójść pokłonić się panu,
50  2,34|         jeszcze chory, zesłabł tak bardzo, że zachwiał się na nogach
51  2,34|           Zbyszko, zaciekawion też bardzo, sam postawił dzbaniec z
52  2,35|            tego dnia, w którym tak bardzo pokrzepił ich dusze Zyndram
53  2,35|      spokojnie, i prosili ich o to bardzo usilnie, bojąc się w osobach
54  2,35|     poddani we wszystkich ziemiach bardzo miłują Zakon.~Na co Konrad
55  2,35|       końcu psi.~Więc stropili się bardzo i rycerze, i bracia zakonni,
56  2,36|           Maćko wysławiał przy tym bardzo poczciwość Jagienki, że
57  2,40|            to do tego grobu pójdę. Bardzo mi wonczas wszyscy tę chęć
58  2,42|         zaczęło - rozumiesz?~- Nie bardzo, ale może być! - odpowiedział
59  2,43|         czasu w Krakowie podziwiał bardzo na szybach kościelnych wycięte
60  2,46|          świecie, zaprzyjaźnił się bardzo z Maćkiem, a potem zwrócił
61  2,47|           były nietknięte i roboty bardzo przedniej.~- Wolałbym wszelako,
62  2,48|           Maćko:~- Mądryś, ale nie bardzo! A to nie widzisz, co się
63  2,51|       skoczyli każdy do swojej, bo bardzo potężnie przemówił, a on
64  2,52|       skoczyli każdy do swojej, bo bardzo potężnie przemówił, a on