Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |       dostać. Niech Bóg oszczędzi krwi chrześcijańskiej, ale jeśli
 2  1,5 |         krzyżowe, morze przelanej krwi - tego dokazało jedno jej
 3  1,5 |  łaskawiej-ć osądzono! Radżeś tej krwi?~Lecz Lichtensteinowi chodziło
 4  1,8 |    spychowskie, by żal i gniew we krwi zatopić. Ludzie wówczas
 5  1,12|      niedźwiedzia leżące w kałuży krwi.~- Hej, sroga stwora! -
 6  1,17|      stracił ani na chwilę zimnej krwi, ruszył niedbale ramionami
 7  1,19|          aby się chrześcijańskiej krwi ulitował. Któren mu rzekł: "
 8  1,23|            Dojrzał trupa w kałuży krwi, konia bez jeźdźca i zdumienie
 9  1,28|             Nie pożałowałbym im i krwi.~Księżna zawahała się, czyby
10  1,29|         wszystkim w żądzę walki i krwi. Nawet ratunek dla Danusi
11  1,32|          i wytoczył z nich więcej krwi niż jakikolwiek inny rycerz
12  2,1 |       przywykli do bitew, rzezi i krwi, a jednak upadły w nich
13  2,1 |           zmienione w jedną żądzę krwi, zdawały się mnożyć w dziesięcioro
14  2,2 |           złego ducha rozlał tyle krwi niewinnej, że i niejedna
15  2,2 |              I na mnie dużo ciąży krwi ludzkiej, dużo bólu, dużo
16  2,2 |          szpony orła, czerwone od krwi krzyżackiej...~Dalsze słowa
17  2,3 |     napastnika, który rozlał tyle krwi chrześcijańskiej, jakby
18  2,3 |     krzywdziciel Krzyża! rozlewca krwi niewinnej! Nasz Jurand!"~
19  2,5 |       ziemi, jakom nie winien tej krwi, która będzie przelana.~
20  2,5 |          jakby z radości na widok krwi i tego trupa, który leżał
21  2,7 |         Szczytnie wytoczył więcej krwi niemieckiej, niż jej wytacza
22  2,7 |    pokryty teraz ciemnymi śladami krwi, albowiem w dniu owym, w
23  2,7 |    natomiast uszło z Juranda tyle krwi, że go odniesiono do więzienia
24  2,8 |          Nie pożałowałbym ci ja i krwi - mówił sobie - byle cię
25  2,11|          kupie nie widział i tyla krwi ludzkiej płynącej...~Pokrzepiło
26  2,11| wieśniacza ludność tej samej jest krwi, jeno że pod obcą przemocą
27  2,12|          głosów.~- Do Szczytna!~- Krwi nam trzeba!~I wraz płomień
28  2,15|          ci my byli i szlachetnej krwi ludem, a Zakon chce nas
29  2,17|        ogień, niewolę i chrzest z krwi, więc wszystko tu było grubsze,
30  2,18|       gdzieś na wyraj gnane żądzą krwi lub głodem. Było w tym coś
31  2,19|          skórach i z wilczą żądzą krwi w piersiach. Wycie ich głuszyło
32  2,26|          zwietrzył zapach świeżej krwi. I ciężko musiał walczyć
33  2,31|         znacznego rodu i wielkiej krwi - taki rozlewał się w jej
34  2,42|     Żmujdzi zawdy będą rodziły, a krwi nie szkoda, byle nie szła
35  2,45|     nieraz jeszcze ubroczy się we krwi nieprzyjacielskiej.~Bliźniakom
36  2,48|         Ba! król nie chce rozlewu krwi chrześcijańskiej, ale panowie
37  2,49|        woń świeżo zdartych skór i krwi. Z drugiej ciemnej strony
38  2,49|           wytoczyli z niej potoki krwi, a jednak na każde wezwanie
39  2,49|          piędź ziemi trzeba rzeką krwi okupić.~- Rzeką też i teraz
40  2,50|    słuszność jego żądań, pożałuje krwi ludzkiej i sprawiedliwym
41  2,50|     narody i ziemia rozmięknie od krwi. Jużci, nieprawy jest ten
42  2,51|         zaprzysięgli do ostatniej krwi króla bronić i od wszelkiej
43  2,51|     miecze, dopóki ich w polskiej krwi nie ubroczy - zwrócił do
44  2,51|        duszy stosy trupów i rzeki krwi. Nie lękając się ludzi,
45  2,51|    pogarda śmierci i na nic rzeki krwi! Pierzchło naprzód tatarstwo,
46  2,51|    zmieniła się tu w rzeź. Potoki krwi okupowały każdy krok, każdą
47  2,51|          ziemia spłynęła potokami krwi, zachmurzyło się niebo i
48  2,51|         wielu było ludzi polskiej krwi, nie uderzyło szczerze,
49  2,51|         zbrojach potłuczonych, we krwi, w ranach, z poszczerbioną
50  2,51|      przed sobą nosić, póki obu w krwi polskiej nie ubroczy, wymykał
51  2,51|         zacharczał okropnie; fala krwi buchnęła mu ustami, drgawki
52  2,51|      święta przeszłości, i tobie, krwi ofiarna, niech będzie chwała
53  2,52|         zaprzysięgli do ostatniej krwi króla bronić i od wszelkiej
54  2,52|     miecze, dopóki ich w polskiej krwi nie ubroczy - zwrócił do
55  2,52|        duszy stosy trupów i rzeki krwi. Nie lękając się ludzi,
56  2,52|    pogarda śmierci i na nic rzeki krwi! Pierzchło naprzód tatarstwo,
57  2,52|    zmieniła się tu w rzeź. Potoki krwi okupowały każdy krok, każdą
58  2,52|          ziemia spłynęła potokami krwi, zachmurzyło się niebo i
59  2,52|         wielu było ludzi polskiej krwi, nie uderzyło szczerze,
60  2,52|         zbrojach potłuczonych, we krwi, w ranach, z poszczerbioną
61  2,52|      przed sobą nosić, póki obu w krwi polskiej nie ubroczy, wymykał
62  2,52|         zacharczał okropnie; fala krwi buchnęła mu ustami, drgawki
63  2,52|      święta przeszłości, i tobie, krwi ofiarna, niech będzie chwała