Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         zwróciwszy się do Maćka, jął rozpytywać dalej:~-Nuże,
 2  1,4 |        stanął od strony Danusi i jął wesoło mówić jej, że ze
 3  1,5 |        dopiero po długiej chwili jął mówić wzruszonym jeszcze
 4  1,5 |          po czym stary szlachcic jął mówić wzruszonym głosem:~-
 5  1,5 |  rozczulił się zupełnie. W końcu jął prosić Danusi, by mu zaśpiewała
 6  1,6 |     własnym losie, z całej duszy jął opłakiwać śmierć uwielbionej
 7  1,6 |             To rzekłszy, Zbyszko jął chodzić wielkimi krokami
 8  1,8 |      szyi nie stracił.~Tymczasem jął badać dworzanina, który
 9  1,9 |   ramiona i podniósłszy do góry, jął powtarzać wzruszonym głosem:~-
10  1,11|      Bogdaniec wykupić.~Tu Maćko jął opowiadać o pojedynku z
11  1,11|      rozstawiwszy na niej palce, jął spoglądać po obecnych, czekając,
12  1,11|         dobrze z tobą...~Po czym jął mrugać tajemniczo na Zbyszka.~-
13  1,13|       dobrze i ciągnijcie. Maćko jął się przekręcać i syczeć
14  1,13|      popił garncem piwa, po czym jął wołać, by mu przywiedli
15  1,16|      chwycił za jeden z głazów i jął nim potrząsać ze wszystkich
16  1,21|        zwrócił się znów ku nim i jął pastwić się nad nieszczęsnym
17  1,25|       ozwał się Zbyszko.~Po czym jął mówić słabym i przerywanym
18  1,27|       który jechał obok Zbyszka, jął go pocieszać, mówiąc, że
19  1,27|        księżna. Ksiądz Wyszoniek jął nalegać, by udała się na
20  1,27|      oczy, siadł nagle na łożu i jął rozglądać się wokół, mrugając
21  1,29|          że aż wstał na siodle i jął mówić przez zaciśnięte zęby,
22  1,30|    Juranda, lecz gdy ów milczał, jął mówić dalej:~- W leśnym
23  1,32|       puszczała. Lecz potem znów jął myśleć o Zbyszku: "Ba! nie
24  1,32|      rzucił się twarzą w śnieg i jął w uniesieniu wołać ku niebu
25  2,2 |         skargi na Zakon.~Po czym jął jeszcze nauczać Rotgiera,
26  2,3 |          twarz Rotgiera, po czym jął mówić głosem, który wśród
27  2,4 |         wreszcie uwolnion, zaraz jął go wypytywać o ród i dowiedziawszy
28  2,6 |         czym rozwinął dokument i jął go czytać. Jurand zapisywał
29  2,7 |         całą długość rany i znów jął mówić głosem, w którym drgała
30  2,7 |        zbliżywszy się do trumny, jął mówić spokojnym głosem:~-
31  2,7 |          czym skoczył do bramy i jął targać z całych sił za sznur
32  2,8 | przyniósł Czechowi jeść, po czym jął chodzić po izbie, wymachiwać
33  2,8 |         z tego żalu, z niepokoju jął znowu wypytywać Czecha,
34  2,8 |      otwierał i zamykał, a potem jął wycierać o uda swe potężne
35  2,8 |       odrzekła Jagienka. A Czech jął kręcić głową:~- Taka ona
36  2,10|    nakazał mu milczenie, za czym jął bacznie przypatrywać się
37  2,11|   uczynił nią znak krzyża, potem jął wodzić lewą dłonią wzdłuż
38  2,11|     położył mu ręce na barkach i jął pytać:~- Ze Szczytna idziecie?~
39  2,12|      przycisnąwszy go do piersi, jął całować jego czoło, jego
40  2,12|        rozumieć, wreszcie jednak jął wodzić lewą dłonią po czole
41  2,14|      zwrócił się zaraz ku niej i jął witać swą białą jak mleko
42  2,14|        wzruszył się do ostatka i jął całować jej ręce, tłumiąc
43  2,17|  posiedział w milczeniu, po czym jął mówić:~- Dałby Bóg, abym
44  2,17|     zniecierpliwienia i bólu, że jął znów rzucać wiórami w ogień
45  2,19|     dzirytem - i złamał go, więc jął się także miecza. Czech,
46  2,20|        rękoma, wyciągnął szyję i jął znowu wołać :~- Miłosierdzia!...
47  2,21|          lecz ów przeraził się i jął wołać:~- Miłosierdzia! miłosierdzia!
48  2,22|          to rzecz była umówiona, jął tak ryczeć ze strachu jak
49  2,24|        całując je z uniesieniem, jął mówić przerywanym głosem:~-
50  2,25|    jednak było im zanadto. Hlawa jął pierwszy szemrać, za nim
51  2,26|   spoglądając łakomie na Niemca, jął poruszać nozdrzami, jakby
52  2,27|         pochyliwszy się nad nią, jął wołać z cicha:~- Danusiu!
53  2,27|         chłop przestał śpiewać i jął raz drugi klepać osełką
54  2,28|         posunąwszy się ku niemu, jął wołać takim okropnym głosem,
55  2,34|    wzdychał także i w końcu znów jął wypytywać:~- A Jurand żywie
56  2,35|           więc stary Helfenstein jął wołać przez cały stół:~-
57  2,40|          Zyndram z Maszkowic - i jął powtarzać sobie w duchu:~-
58  2,44|         Po czym, idąc ku stajni, jął znów mruczeć i wyliczać:~-
59  2,48|       ukazując Zakonowi oblicze, jął wspomagać ludźmi, orężem
60  2,51|       toporem zamachnie, a potem jął walić, ile mu sił i pary
61  2,51|        pod cepami pancerze, trup jął padać coraz gęstszy, krew
62  2,52|       toporem zamachnie, a potem jął walić, ile mu sił i pary
63  2,52|        pod cepami pancerze, trup jął padać coraz gęstszy, krew