Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |     Pewnie, że w Krakowie ostanę, bom słyszał o gonitwach i rad
 2  1,1 |           zważcie, co wam powiem, bom człek służały i wojny świadom.
 3  1,1 |       opatrzy.~- To go i podejmę, bom się wysłużył, a jeżeli wojna
 4  1,2 |           wy to nie pójdziecie?~- Bom z kolebką przy innych wysłań
 5  1,2 |       przy tym? Jakoże was zowią, bom zapomniał?~- Ja się zowię
 6  1,4 |         Na nim też stoi nasz ród. bom stary - ale tego on uczynić
 7  1,5 |       Moja wina, miłościwy królu, bom mu nieraz powiadał: wpierw
 8  1,6 |          wam się było spieszyć?~- Bom chciał księżnę Aleksandrę
 9  1,6 |           co?~- Słuchajże pilnie, bom może co i znalazł.~To rzekłszy,
10  1,10|             Wiedziałem, że to wy, bom się wszędzie o was na popasach
11  1,10|         wiem, jako się skończyło, bom był wyjechał.~- No, my swojak! -
12  1,10|        była wojna? Wiem ci ja to, bom się niemało tatula naprosiła,
13  1,12|        Czemuś się nie obezwała?~- Bom się bała, że mnie odpędzisz.~
14  1,15|     odrzekła ogromnie zmieszana:~-Bom widziała...~- Strzeżże się,
15  1,17|         Jak to przeze mnie?~- Ba, bom nie chciał was chorych odjeżdżać.~-
16  1,19|           albo o dwa, ale pojadę, bom to na zbawienie duszy mojej
17  1,19|         było, gdy się dowiedział, bom wcześniej wyjechał. Opat
18  1,19|    odpuszczę.~- Nie masz święceń, bom słyszał, żeś sam o tym mówił,
19  1,19|          mi pawich piór z hełmów, bom to ślubował - rozumiesz?~-
20  1,19|           wiem, czy jedna ostała, bom słyszał, jako księżna mówiła,
21  1,19|      zapytał:~- Jakoże was zowią, bom niedobrze dosłyszał?~- Zbyszko
22  1,19|        wami nie będę się potykał, bom wam przyjacielem, ale w
23  1,20|         alboby go o ziem rzuciło, bom go nagle zagabnął. Możem
24  1,22|      dadzą.~-Daj mi teraz spokój, bom słaby. Jeśli zamrę, wrócisz
25  1,24|        łgać, jako im było trzeba, bom i to już widział, że mrugali
26  1,25|           dziewczyna.~- Nie wiem, bom mu twarzy nie widziała,
27  1,26|          prawdzie nie było czasu, bom ja w oną porę był w Warszawie,
28  1,28|         Zbyszko - mnie muszą dać, bom ja ich wpierw pozwał!~A
29  1,30|    odrzekł:~- Byłem ci przeciwny, bom ją w duszy Bogu ofiarował.~-
30  1,30|   opamiętał się i począł mówić:~- Bom im poprzysiągł... I Bogum
31  1,30|           Tak - odrzekł Jurand. - Bom jeszcze szmat znaczny, a
32  1,30|   zapłacić.~- Ludzie nie uwierzą, bom nigdy okupu nie brał - odrzekł~
33  1,31|           gadacie. Cóż to jest?~- Bom już przez pół był na tamtym
34  1,32|         odetchnąć, panie rycerzu, bom się zasapał. Odwilż jest
35  2,4 |           podniósł jego rękawicę, bom go już przedtem pozwał,
36  2,8 |         panie, abym też odsapnął, bom się zdrożył okrutnie, a
37  2,8 |        poznałbyś teraz Zgorzelic, bom z nich kasztel prawy uczynił.
38  2,8 |         ze snu. - A co powiesz?~- Bom zapomniał, co mi pan kazał
39  2,8 |             A może wolałbyś spać, bom chciała krzynę ugwarzyć.
40  2,9 |        Nie słowo, jeno i uczynek, bom przyjechał.~- Z duszy radziśmy
41  2,10|      Pochwalony Jezus Chrystus! - bom ja też nie wiedział, czy-lim
42  2,11|           rzekł:~- Uczyniłem tak, bom mu ślubował i potykać się
43  2,11|     Jagienka. - Pan Bóg nade mną, bom sierota.~- Bo tam nijakiej
44  2,11| zaklinacie? - spytała Jagienka.~- Bom wspomniał, jako w taki sam
45  2,17|          było czasu się rozgadać, bom i sam był utrudzon, i tyś
46  2,17|         dusza zdrętwiała we mnie, bom sobie pomyślał: gdzie się
47  2,17|        zmiękł?~- Nie zmiękłem ja, bom się i w Malborgu potykał,
48  2,19|        niej chcieli badać wnętrze bom, wyłowić ich po cichu co
49  2,21|  Widziałem to - odparł włóczęga - bom się chycił za ogon jednego
50  2,25|           obaczyła, ale nie wiem, bom wraz wyjechał, aby wam,
51  2,29|          odpowiedział de Lorche - bom go widział w Mal-borgu i
52  2,29|         ze zdziwieniem Zbyszko.~- Bom jest przez ciebie pojman.
53  2,29|      prosić - odrzekł de Lorche - bom z dawna chciał widzieć waszych
54  2,30|             no - i łaska boska... bom jest oto w Płocku.~- Wiem,
55  2,30|           znajomych się znajdzie, bom przecie i w Płocku nie pierwszy
56  2,31|      mówisz. Ni statku, ni wiary! bom jest człek grzeszny i niegodny
57  2,31|           radość zalała mi duszę, bom myślał, że albo polegnę,
58  2,32|           za takie słowa: "Płacę, bom dał rycerskie słowo, a taniej
59  2,34|   Zgorzelic, ale pamiętam dobrze, bom od małego był do takich
60  2,41|           Nie o zysk mi chodziło, bom stary i majętności nie mam
61  2,47|         dała pisanie do Malborga, bom wiedział, że inaczej głowy
62  2,47|           Pan Jezus łaski umknął, bom go w Malborgu nie zastał.
63  2,47|      spełnili!~- Zrazu byłem rad, bom i sam tak mniemał, ale potem