Tom,    Rozdzial

 1  1,18|           i wiemy. Wołali na niego Hlawa. Tatuś mi go dali do posług,
 2  1,19|             A wtem nadjechał Czech Hlawa wysłany przez Jagienkę -
 3  1,19|      wysłała?~- Wie - odpowiedział Hlawa.~- I nie przeciwił się?~-
 4  1,21|           Jagienkę Zbyszkowi Czech Hlawa. Ten dopadł przed nimi i
 5  2,5 |        Towarzyszyli im giermkowie: Hlawa, zwany przez Zbyszka Głowaczem -
 6  2,5 |      zdarzył!~- Panie... - zapytał Hlawa, pochylając się i nabierając
 7  2,5 |      obcisłym ubraniem nóg Czecha. Hlawa natarł też tak zapalczywie,
 8  2,5 |          wieś oceniano. Lecz Czech Hlawa zbliżył się właśnie z dwoma
 9  2,6 |        sobą rozumieli, rozmawiał z Hlawą, który dotąd nic o zamierzonej
10  2,9 |         szczerze mówić niż taić. I Hlawa, i wy powiadacie, że Zbyszko
11  2,10|            obeschły po płakaniu za Hlawą, a teraz się już szczerzysz?~
12  2,10|          niż o chytrość posądzić i Hlawa, który sam był pachołek
13  2,11|   niebiesiech wie najlepiej! Ale i Hlawa, i wy powiadacie, że już
14  2,11| odpowiedzią na to pytanie.~Wówczas Hlawa przybladł nieco, chwilę
15  2,12|     spotkali i jak poznał go Czech Hlawa, który jest giermkiem rycerza
16  2,12|        dziedziniec wjechał giermek Hlawa z drugim pocztowym pachołkiem.
17  2,13|              Ja wróciłem - odrzekł Hlawa - bo mi rycerz Maćko kazali.
18  2,13|          Krzyżacy...~Tu zaciął się Hlawa i nie wiedział, jak dalej
19  2,14|            z Danusią. Zdawał sobie Hlawa doskonale sprawę ze wszystkiego,
20  2,14|          mogąc ni słowa przemówić.~Hlawa miał dla Jagienki obok najgłębszego
21  2,14|          zawołał nieco rozweselony Hlawa. - Powieszę go na hełmie -
22  2,14|            plecach i po ramionach. Hlawa zaś, widząc ją taką przetowłosą
23  2,14|         błogosławieństwo - odrzekł Hlawa. - Niełatwo to ochwiarę
24  2,15|            wszystkie wieści, które Hlawa słyszał w Szczytnie. Cała
25  2,15|           poodbierało sobie życie.~Hlawa cieszył się zaś z tej ochoty
26  2,16|       czasu: "Nic ci do tego". Ale Hlawa, postanowiwszy mówić otwarcie,
27  2,17|            za swój oręż pochwycić. Hlawa przypatrywał się z ciekawością
28  2,17|           więc rycerze, a z nimi i Hlawa, pokładli się przed ogniem
29  2,17|          boski jest nade mną.~Wtem Hlawa przypodniósł się z niedźwiedziej
30  2,17|      zawołał, nie mogąc wytrzymać, Hlawa.~Maćkowi dziwne wydały się
31  2,18|      prędko, ze aż Maćko, Zbyszko, Hlawa i ci z Mazurów, którzy przyszli
32  2,18|           prawa krew!~Lecz giermek Hlawa uradowany był w duszy jeszcze
33  2,18|       wilków idziem, nie z ludźmi.~Hlawa zaś, choć sam pierwszy raz
34  2,18|            leżeli ciągle. Wreszcie Hlawa, któremu znudziło się oczekiwanie
35  2,19|        siodłach do walki w ścisku.~Hlawa nastawił pilnie uszy, posłuchał,
36  2,19|        pierwszy sczepi" - pomyślał Hlawa, rzuciwszy okiem na starego
37  2,21|           język w gębie odnajdzie.~Hlawa nie mówił tego szczerze
38  2,21|         się tak przygodzić - rzekł Hlawa - ale ty bacz, abyś czego
39  2,21|          podniósł głowę i rzekł:~- Hlawa! niech konie i pachołcy
40  2,23|            oglądać za Czechem.~Ale Hlawa nie mógł zaraz przyjść,
41  2,23|         skórze, którą mu przyniósł Hlawa, postanowił czekać bezsennie,
42  2,23|           Maćko ruszył spiesznie z Hlawą do koni, ale zastali przy
43  2,23|            z Bogiem, a zdrowo!~Ale Hlawa odciągnął jeszcze Maćka
44  2,25|           było o owies. Sam siebie Hlawa nie szczędził, a na późny
45  2,25|          dni i noce. Nieraz myślał Hlawa, że nie przewiezie młody
46  2,25|           Jakże tu będzie - myślał Hlawa - jechać z taką niedomęczoną
47  2,25|       obecność ludzi. Kilkakrotnie Hlawa zbliżał się ku takim borowym
48  2,25|            Jagienka. I wyszła, ale Hlawa niedługo pozostał sam, gdyż
49  2,25|              Pewnie - odpowiedział Hlawa.~Ale w głosie jego było
50  2,25|        uśpieniu śmierci.~- Jest tu Hlawa - ozwała się wreszcie słodkim
51  2,25|          rozumiał wszystko, bo gdy Hlawa zaczął mówić o niedoli Danusi,
52  2,25|            jednak było im zanadto. Hlawa jął pierwszy szemrać, za
53  2,26|       rzekła:~- Obacz, co to jest.~Hlawa skoczył przed siebie, a
54  2,26|      gromadami duchy paskudne, ale Hlawa, który był zuchwały i niczego
55  2,26|           kopiasta mogiła, a potem Hlawa wyciął siekierą na pniu
56  2,34|        siłach.~W tej chwili wszedł Hlawa.~- Nie wiesz zaś, co tam
57  2,34|       swych myśli, rzekł:~- Słysz, Hlawa, dziś, jak podjem i poczuję
58  2,37|   dziewczyny siedziały z Maćkiem i Hlawą - i niespodzianie rzekł:~-
59  2,38|        myślę, że nie przymierzając Hlawa - w sam raz by się do tego
60  2,38|              Czego się ociągasz? A Hlawa zmieszał się wielce i tak
61  2,42|         nim rozmowę:~- Powiadał mi Hlawa, żeś godną wiązkę czubów
62  2,49|            czeski, którego wołacie Hlawa, czeka na was z wieczerzą