Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Alphabetical    [«  »]
danusce 9
danusi 149
danusia 109
danusie 62
danusin 3
danusina 7
danusine 2
Frequency    [«  »]
63 kazdy
63 krwi
63 slowo
62 danusie
62 hlawa
62 stal
61 bym
Henryk Sienkiewicz
Krzyzacy

IntraText - Concordances

danusie

   Tom,    Rozdzial
1 1,2 | Zbyszko począł znów patrzeć na Danusię. Po czym spytał:~- I rzekliście, 2 1,2 | trzymając przy piersiach Danusię, która objąwszy go jedną 3 1,2 | księżnej, postawił przed nią Danusię, sam zaś klęknął i podniósłszy 4 1,2 | by obrazić mogło lub Danusię. Owszem, uradowała się, 5 1,2 | więcej na Zbyszka niż na Danusię i słuchano słów Maćka, który, 6 1,2 | wziąwszy za rękę rozbudzoną Danusię, wyszła pierwsza z gospody, 7 1,3 | boskiej. Chwilami spoglądał na Danusię, która siedziała z przymkniętymi 8 1,5 | księżna Anna, wziąwszy za rękę Danusię, udała się do komnat królewskich, 9 1,5 | rzekłszy, wstała i chwyciwszy Danusię za rękę, podbiegła z nią 10 1,6 | swych potężnych ramionach Danusię, przybraną całkiem biało, 11 1,6 | i podał mu biało ubraną Danusię.~Ów mniemając, że to pożegnanie, 12 1,6 | kuszników, otoczyli Zbyszka i Danusię; wzruszony i rozradowany 13 1,6 | Zbyszko, wciąż trzymając Danusię na ręku, wracał na zamek, 14 1,6 | go. podniósł znów w górę Danusię - a on położył zgrzybiałą 15 1,6 | uczonymi sposób i nauczyła Danusię, co ma robić.~- Niech żywie 16 1,8 | duszę Zbyszka, gdyż już mu o Danusię chodziło więcej niż o wszystko 17 1,8 | nieco. Po chwili spojrzał na Danusię i znów spytał:~- I to dla 18 1,8 | powiedziawszy, podniósł Danusię i wziąwszy na ręce, skierował 19 1,19| Zbyszko chciał zapytać o Danusię, ale naraz zdjęła go jakby 20 1,19| zaraz począł go wypytywać o Danusię i o to, czy się wraz z innymi 21 1,19| towarzysza, począł go wypytywać o Danusię, potem o obyczaje mazowieckiego 22 1,19| mazowieckiego dworu, i znów o Danusię, potem o księcia Janusza, 23 1,19| Janusza, o księżnę, i znów o Danusię - na koniec jednak, wspomniawszy 24 1,20| jak najprędzej zobaczyć Danusię, więc nie śmiał się sprzeciwiać, 25 1,20| ustawicznie utkwione były w Danusię, i odbijając zarazem płomień 26 1,20| nogę, po czym uniósł w górę Danusię, tak samo jak w Bogdańcu 27 1,20| chwili tak kochał śliczną Danusię, że chciało mu się chwycić 28 1,21| łamiącą ręce nad Zbyszkiem Danusię - i samego Zbyszka na opończy.~- 29 1,24| był chory, ale ujrzawszy Danusię, zwrócił ku niej pobladłą 30 1,24| blade policzki, spojrzał na Danusię, potem na oznaki, a następnie 31 1,25| służbę i o Zbyszka, i o Danusię, której przy sposobności 32 1,25| wszedłszy do komory, kiwnął na Danusię i rzekł:~- Chwalże Boga 33 1,25| swojej izbie, jak przybrać Danusię, gdyż dla jej niewieściej 34 1,25| północy księżna wzięła za rękę Danusię i poprowadziła do izby 35 1,25| nierównym świetle ujrzał Zbyszko Danusię, bladą nieco od bezsenności, 36 1,25| słabość, przygarnął znów Danusię i rzekł:~- Skoro mi cię 37 1,25| przytulił po raz ostatni Danusię do piersi i trzymał długo, 38 1,27| wziął przed siebie na konia Danusię, a potem, gdy koń padł, 39 1,29| ludźmi, którzy przybyli po Danusię, albo wnet po nich. Zbyszkowi 40 1,30| lecz pomyślał, że idzie o Danusię, i pohamował się. Zbyszko 41 1,30| zeznania - ale Krzyżacy mieli Danusię - i mogli także nie pożałować 42 1,30| nie o zamianie Bergowa na Danusię.~- Na miły Bóg! - zawołał 43 1,32| obok trwogi i niepokoju o Danusię, obok gotowości wykupienia 44 1,32| który gdyby nie chodziło o Danusię, wolałby sam jeden potykać 45 1,32| dodawało mu ducha. Myślał, że Danusię porwali po to tylko, by 46 1,32| jęczeć w podziemiu, ale Danusię będą woleli puścić. Choćby 47 2,1 | przybocznemu giermkowi sprowadzić Danusię, sam zaś zbliżył się do 48 2,1 | że oto za chwilę zobaczy Danusię i że zobaczy istotnie 49 2,1 | którą mu oddawano jako Danusię.~- To nie moja córka! - 50 2,3 | posłuchaniu i która kochając Danusię, nosiła w sercu nieutulony 51 2,5 | wiedział przecie, że idzie o Danusię. Był pewny, że ten Krzyżak 52 2,5 | zresztą zawsze, gdy wspominał Danusię, w takim uniesieniu, w takim 53 2,14| we dwóch ze Zbyszkiem Danusię znajdą, odbiją i przywiozą 54 2,24| i na którym przebierała Danusię.~Siadł i wpatrzył się w 55 2,24| Tak mówiąc, spoglądał na Danusię, która pogrążona w półśnie, 56 2,24| izby, trzymając na ręku Danusię. Było w tym coś tak wzruszającego, 57 2,24| także, że Zbyszko niesie Danusię na ręku jak matka dziecko - 58 2,25| krótkich słowach, jak odbili Danusię i wzięli olbrzyma Arnolda 59 2,25| sposobem znaleźli i odbili Danusię.~- Nie po to Bóg wybawił - 60 2,27| chwilę, by się rzucić na Danusię i wyssać z niej ostatek 61 2,28| Kaleb pokropił święconą wodą Danusię, Zbyszka, Juranda i rozpoczął 62 2,43| wyobrażał sobie tak samo Danusię. Widział niebieską, przeźroczystą,


Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License