Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |      nieco na miejscu, aby lepiej mogli mu się przyjrzeć.~- Któż
 2  1,9 |        nam dadzą, i będziecie się mogli wyspowiadać. Wszystko jest
 3  1,10|     żałości upił. że trzy dni nie mogli mnie dobudzić. Myśleli,
 4  1,11|     statków. Chłopi poznosili, co mogli, liczył głównie Maćko na
 5  1,16|         jednak żyć bez siebie nie mogli i tęsknili jeden do drugiego
 6  1,16|          i przez chwilę słowa nie mogli przemówić. Co to za panna?
 7  1,19|      Czecha. Przez czas jakiś nie mogli rozmawiać, albowiem dął
 8  1,19|       tańsze, aby i ubodzy ludzie mogli je nabywać i tym sposobem
 9  1,19|      Zwierz chyba dziki lub zbóje mogli wstręt czynić po drogach,
10  1,19|          które by ledwie dźwignąć mogli wytworni rycerze z Zachodu,
11  1,25|             to byście jeszcze nie mogli narzekać...~Po czym nastało
12  1,26|          pozwolił!~Lecz dalej nie mogli rozmawiać, bo szum zamieci
13  1,26|           błądząc za miastem, nie mogli dojrzeć świateł. Ale natomiast
14  1,26|     zaprowadził do izb, w których mogli się przybrać godniej do
15  1,27|     dowiedzieć.~Jechali więc, jak mogli, spiesznie po zawianym gościńcu.
16  1,28|          nam sadła za skórę, póki mogli, ale ninie obaczyli się,
17  1,28|           u nich, to się nie będą mogli zaprzeć - odpowiedział nieco
18  1,29|        drogi były przetarte, więc mogli pośpieszać. Pod wieczór
19  1,29|         się za ludzi ze Spychowa, mogli zaś mieć przygotowane jakieś
20  1,30|       mnie Niemcy dostać, ale nie mogli i siła ich kości próchnieje
21  1,30|        Krzyżacy mieli Danusię - i mogli także nie pożałować dla
22  1,30|       zgasła... Przecie ci ludzie mogli powiedzieć mistrzowi, że
23  1,32|    dokonywać czynów, na które nie mogli się zdobyć bardziej znie-wieściali
24  2,1 |          było to więcej, niż sami mogli się spodziewać: schwytać
25  2,1 |   jastrząb krzywodzioby, lecz nie mogli go otoczyć, albowiem w szale
26  2,1 |         gasił żywoty ludzkie.~Nie mogli go razić przez plecy, gdyż
27  2,1 |        plecy, gdyż z początku nie mogli go dognać, a przy tym pospolici
28  2,2 |           Juranda, abyśmy zaś nie mogli rzec: Oto jak oni z nami
29  2,3 |           Rotgier.~- A jakożeście mogli to myśleć, skoroście w leśnym
30  2,3 |    groźnymi głosami:~- Jakożeście mogli to myśleć? Mów, Niemcze!
31  2,3 |          mi zawsze dziwno, żeście mogli niedojdę poczytać za córkę
32  2,3 | Jurandównę".~- Zbóje wszelako nie mogli, jako prostacy, podrobić
33  2,3 |          nam się nagrodzi, abyśmy mogli powiedzieć, że i tu żywią
34  2,4 |        rozmowie właśni słudzy nie mogli poznać Juranda, bo taki
35  2,6 |          skoro wymusili jeden, to mogli wymusić i dwa. Może i oni
36  2,8 |        razy potem, ale wiera, nie mogli dać rady. Teraz na czas
37  2,10|          się tej podróży, jakeśmy mogli, bo był mdły bardzo, i baliśmy
38  2,10|       szczęśliwie poratowanie dać mogli.~- Toż i ja tego się boję,
39  2,11|        stadami wyli, ale tego nie mogli wyrozumieć, czy to Miemcy
40  2,11|       mistrza trudno będziecie go mogli obaczyć, bo przed miesiącem
41  2,11|        jednakowoż żadną miarą nie mogli powiedzieć, gdzie na razie
42  2,12|          księdza Kaleba, lecz nie mogli się porozumieć, gdyż w tej
43  2,17|        próbowali zasnąć, lecz nie mogli, Maćko przewracał się z
44  2,18|      Niemcy ciągnący od zamku nie mogli ich z dala dojrzeć i w porę
45  2,18|          nie ujdzie, czybyśmy nie mogli nocą pociągnąć pod zamek,
46  2,19|   natarczywością, ale wskórać nie mogli.~Niektórzy powdrapywali
47  2,19|       wszystkich stron Niemcy nie mogli wprawdzie liczyć na zwycięstwo,
48  2,19| straszliwy. Rycerze niemieccy nie mogli dosięgnąć mieczami jego
49  2,21|      zamki i gdzie, jak mniemasz, mogli się schronić Zygfryd i Arnold?~-
50  2,21|     życzeniem, aby kiedyś w życiu mogli się jeszcze napotkać w jakiejś
51  2,22|          i owo wypytywać, ale nie mogli się rozmówić.~W czasie następnego
52  2,24|          słońca wyruszyć, ale nie mogli tego uczynić, gdyż Danuśka
53  2,31|        siebie siedzieli, zaledwie mogli się dosłyszeć. Obie też
54  2,31|      orszaku przyłączyć, przez co mogli wziąć udział w łowach. Jadąc
55  2,33|       poradą komtura, jeszcze raz mogli objąć oczyma cały ów olbrzymi
56  2,35|           w górę, tak aby wszyscy mogli go widzieć, a potem podał
57  2,40|         uciekło, ale niewielu, bo mogli uciekać wyłącznie do Śląska,
58  2,41|       duchownym, w sądzie zaś nie mogli nic wskórać. Teraz stary
59  2,42|     nadeszła wiosna, zaledwie już mogli usiedzieć w domu. Wróciły
60  2,45|         musi z naczynia wykipieć. Mogli mądrzy panowie krakowscy
61  2,49|     pożyli zamek i mężną załogę". Mogli wówczas Maćko i Zbyszko