Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |                próbę, skoczył na brzeg drogi, udarł sporą gałąź z drzewa,
 2  1,6 |           szalin! Eyk szalin! (precz z drogi!). Nie chciano się domyślać,
 3  1,10|              uszykował ludzi w poprzek drogi czołem do nadjeżdżających,
 4  1,10|           gęstwinie po drugiej stronie drogi, gdy nagle zawarczała złowrogo
 5  1,10|                  Do domu okrutny szmat drogi... takeśmy się za oną bestią
 6  1,19|           skrzynie ostały, które ja do drogi przywlokłem, aby czekać
 7  1,19|            Grzymalici, podupadły nieco drogi, lecz za Jadwigi po uspokojeniu
 8  1,23|             nimi, na zakręcie śnieżnej drogi, ukazał się jakiś jeździec,
 9  1,25|          ludzie konie poją. Czas ci do drogi, niebogo!...~Na te słowa
10  1,26|               zbliżało się do domostw; drogi stały się niebezpieczne
11  1,26|                za nami. Zjechaliście z drogi! W prawo!~I zawrócili konie.
12  1,26|               północka, gdyż jużeśmy z drogi zjechali - odpowiedział
13  1,27|                 bo dusza nierada z pół drogi wracać.~- Czemu zaś go powieźli?~-
14  1,27|         Niedzborza do Ciechanowa szmat drogi i Zbyszka paliło jak ogniem,
15  1,29|              ich przyszły znów mrozy i drogi były przetarte, więc mogli
16  1,32|          pośpiechem zbrojnemu mężowi z drogi, ów zaś przejechał główną
17  1,32|               ptasiego wiecu. Oto obok drogi wiodącej do bramy zamkowej
18  2,1 |              rycerzowi odgadnąć, że mu drogi nie wskażą, a jeżeli na
19  2,1 |            ktoś przecie musi z błędnej drogi nawrócić.~I tak się stało.
20  2,6 |          Tymczasem Zbyszko rwał się do drogi, gdyż trawiła go gorączka -
21  2,7 |              do obrony, a również i do drogi, nie wiedział bowiem dokładnie,
22  2,8 |                 jakby chciał, albowiem drogi stały się niezmiernie trudne.
23  2,9 |                IX~Maćko gotował się do drogi, a Jagienka nie pokazywała
24  2,10|            jeno w głowie.~- Ale mnie z drogi przez Płock.~- Mówił Czech,
25  2,10|                  Mówił Czech, że nie z drogi, a do Malborga to i bliżej.~-
26  2,10|               ukrop, więc gdy w czasie drogi spoglądał w jej jasne oczki,
27  2,11|             żywności. Było takiej złej drogi trzy stajania, jednakże
28  2,11|               mu do głowy w czasie tej drogi, że gdyby się pokazało,
29  2,11| znienawidzonemu Krzyżakowi.~Lecz w pół drogi zatrzymał się i począł wodzić
30  2,11|             szukał przed sobą kosturem drogi.~Był to starzec rzeczywiście
31  2,11|      pacholęcia, ni psa i sam omackiem drogi szuka - ozwała się Jagienka. -
32  2,11|              szukając przed sobą kijem drogi, o głodzie, w utrudzeniu
33  2,11|         mazowieckiej granicy. W czasie drogi Jagienka raz po raz podjeżdżała
34  2,14|                gdzie czekały gotowe do drogi konie.~W ścianie nad wozownią
35  2,14|             tam znajomków ci nie brak. Drogi też stamtąd na Litwę znajome
36  2,18|             się pościnane dla otwarcia drogi pnie starych sosen. Leszczynowe
37  2,19|             albowiem zamiast zjechać z drogi uderzył na knechtów i rzucił
38  2,19|      odetchnienia i spoczynku. Z boków drogi wysypywały się coraz nowe
39  2,22|      rozmawiając, ujechali spory szmat drogi, gdyż zapadła noc pogodna
40  2,22|             wykrotem o pół stajania od drogi. Pacholicy pilnowali kolejno
41  2,22|           zwierz pierwszy zeszedł mu z drogi. Natomiast o południu, przy
42  2,22|           Sanderus widocznie zjechał z drogi w bór, idąc za wyciskami
43  2,22|              ujechaliśmy okrutny szmat drogi. Na krakowskim zegarze byłoby
44  2,24|            młodszy ciągnął o kilka dni drogi później - i właśnie znajdował
45  2,25|          Sieciechówna. Naówczas, o ile drogi pozwalały, łechtał boki
46  2,25|       niedźwiedzi, w dzień ustępować z drogi stadom żubrów i turów, gdzie
47  2,25|            podróż, bo były jakie takie drogi i konie wszędy karmiono
48  2,26|               nieraz z powodu ciasnoty drogi tak blisko siebie, że strzemię
49  2,26|             oka - i zawiedli ze środka drogi na skraj boru. Tam czarny
50  2,26|                 Piorun huknął w środek drogi z tak straszliwym łoskotem,
51  2,27|               odtąd prawie aż do końca drogi. Była to nawet poniekąd
52  2,27|        ostatniego tchu. Ale przy końcu drogi było jeszcze gorzej, czuł
53  2,27|                właśnie na kilka godzin drogi przed Spychowem padł znów
54  2,30|                do Płocka. Nadgraniczne drogi nawet w czasach największego
55  2,34|             dotychczas macał koszturem drogi, alboby zamarł gdzie przy
56  2,39|            juczne konie, gotowi już do drogi, poczęli śpiewać:~Nie zginie
57  2,40|                wyskoczył ku nim na pół drogi i na czele dwudziestu zbrojnych
58  2,40|               Cztanowi niejeden woli z drogi ustąpić, a ona go po włochatym
59  2,49|             krwawymi pasmami w poprzek drogi.~Rycerze ruszyli dalej,
60  2,51|              pośrodku tylko, w połowie drogi do Tannenberga, wznosiło
61  2,52|              pośrodku tylko, w połowie drogi do Tannenberga, wznosiło