Tom,    Rozdzial

 1  1,11|          ich tu dwóch: jeden młody Wilk, syn starego Wilka z Brzozowej,
 2  1,11|       którego wolisz?~- Żadnego.~- Wilk sierdzisty pachołek! - zauważył
 3  1,11|             Wiesz? jest ich dwóch: Wilk z Brzozowej i Cztan z Rogowa...
 4  1,12|        rzekł sobie - ale może to i wilk, który mnie zwietrzył.~Tymczasem
 5  1,12|         przecie spać pod barcią, a wilk byłby mnie już zawietrzył
 6  1,14|           mnie strzegł od Wilka, a Wilk od Cztana. Byłam ci ja zresztą
 7  1,15|          przestanie być gładki". A Wilk mówi: "Może się nas będzie
 8  1,16|          korda, i rzekł:~- A stary Wilk z Brzozowej pewnie z dobrym
 9  1,16|     wysunęli się natychmiast młody Wilk i Cztan z Rogowa, lecz Zbyszko
10  1,16|    kościoła. Wtedy nie tylko młody Wilk, ale i Cztan z Rogowa, chociaż
11  1,16|    wchodzić do kościoła; natomiast Wilk wypadł z przedsionka i leciał
12  1,16|       miano stawiać w Krześni. Tam Wilk, chcąc spędzić złość, która
13  1,16|               A co? - odpowiedział Wilk.~- Zaraz-li go napadniem?~-
14  1,16|      zapowiedź posłać do Bogdańca? Wilk, który był mądrzejszy, nie
15  1,16|             I pobłogosławi - dodał Wilk.~- Po sprawiedliwości.~I
16  1,16|       policzków i parskać jak koń. Wilk zaś ozwał się, zgrzytając
17  1,16|      ostatniego tchu.~Zdumieli się Wilk i Cztan, równie jak byłby
18  1,16|       przed sobą.~Lecz bystrzejszy Wilk, który znał nieco rycerskie
19  1,17|          Co ta dla niej Cztan albo Wilk, kiedy i wojewodziński syn
20  1,17|       zbóje, nie rycerze. Pierwszy Wilk udarł deskę ze stołu, Cztan
21  1,18|            w orszaku.~- Są Cztan i Wilk! - zawołała - musieli się
22  1,18|      chwili ujrzał rzecz nową. Oto Wilk z Brzozowej, choć z jego
23  1,18|        wiadomo jej było dobrze, że Wilk i Cztan za nią właśnie ujęli
24  1,26|           mignęli mu przed oczyma: Wilk z Brzozowej i młody Cztan
25  1,32|         nim serce z bólu, jak wyje wilk, uczuwszy w sobie grot.~
26  2,8 |        sierota, a Cztan z Rogowa i Wilk z Brzozowej coraz gorzej
27  2,8 |       Zychowej mogiły, już Cztan i Wilk na zgorzelicki dwór nastąpili.
28  2,9 |            była pewna, czy Cztan i Wilk leżą jeszcze i czy nie uczynią
29  2,9 |            było co innego. Cztan i Wilk myśleli też, że jednego
30  2,9 |        psubraty oni są, i Cztan, i Wilk - rzekł żywo Maćko - wszelako
31  2,9 |   uśmiechnął się nagle i rzekł~- A Wilk z Brzozowej i Cztan z Rogowa
32  2,9 |             W kościele był i stary Wilk z Brzozowej, który kiedy
33  2,9 |      Przyjechał już mrokiem. Stary Wilk siedział w przodowej izbie
34  2,9 |         osoba gość.~Dopieroż stary Wilk skoczył ku Maćkowi, a za
35  2,9 |          poczęli jeść i pić. Młody Wilk rzucał od czasu do czasu
36  2,9 |  odpowiedział z równą powagą stary Wilk.~- Bywa też - rzekł znów
37  2,9 |           To aż dziw - rzekł stary Wilk. - Jeszczem też takiego
38  2,9 |          tę prośbę, spojrzał stary Wilk na młodego, a młody na starego
39  2,9 |        chowacie! - wybuchnął młody Wilk. A Maćko spojrzał na niego
40  2,9 |               Przez ten czas młody Wilk, który miał rozum dość bystry,
41  2,10|         tak tu wedle was jadę jako wilk wedle jagnięcia.~A jej aż
42  2,10|            iż patrzy na Anulkę jak wilk na jagnię, mówił prawdę.
43  2,19| wściekłości, tak iż począł wyć jak wilk i wspinając skrwawionego
44  2,19|    kolanami, trzymał pod sobą, jak wilk trzyma psa, który ośmielił
45  2,30|         opieki zostawi, to rycerze Wilk i Cztan będą na Zgorzelice
46  2,31|           i bez Zgorzelic. Cztan i Wilk musieli się tam już pożenić,
47  2,39|           się, że Cztan z Rogowa i Wilk z Brzozowej pewnie niezbyt
48  2,39|          rozumieć, że ni Cztan, ni Wilk... Ale jakoże miarkujesz?~-
49  2,40|      Bogdańca zapytał:~- A Cztan i Wilk ostawili tu was w spokoju?
50  2,40|           Jagienkę patrzyli.~- Ba! Wilk zabit na Śląsku. Chciał
51  2,40|       wywarli.~- Cztan chciał, ale Wilk, który był mądrzejszy, nie
52  2,41|           nic wskórać. Teraz stary Wilk upomniał się o owe grunta,
53  2,41|       Krześni. Tam gdy nagle stary Wilk rzekł w końcu srogiej kłótni: "
54  2,41|           końcu przekonać - ile że Wilk sam był na świecie - i majętności
55  2,46|  Przyjeżdżał czasem do niego stary Wilk, aby z nim "ugwarzyć" przy
56  2,46|        błogosławi - zauważył stary Wilk.~Za czym, pokiwawszy smutnie
57  2,46|        wszystkich najtęższy. Prawy Wilk i gdyby nie był legł, toby
58  2,46|         Nie chcąc jednak, by stary Wilk myślał, że coś podobnego
59  2,51|      walcząc rozważnie, jak walczy wilk, który inaczej niż na śmierć
60  2,52|      walcząc rozważnie, jak walczy wilk, który inaczej niż na śmierć