Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |   rzekłszy, zawrócił. W gospodzie uczynił się ruch: gospodarz począł
 2  1,3 |      powrócił.~- Zali niesłusznie uczynił? - spytała księżna. A brat
 3  1,3 |         odpuścił, ale ze tego nie uczynił, przeto go ziemia pożarła.~-
 4  1,4 |       młodzieniaszku, najlepszego uczynił? Na publicznym gościńcu,
 5  1,4 |           tak łatwo to jedną ręką uczynił...~On zaś chełpliwym nieco
 6  1,5 |        cześć jak świętej. Zbyszko uczynił to samo, albowiem w całym
 7  1,5 |      nazwał pogańskim.~Na to gwar uczynił się jeszcze większy. Naokół
 8  1,5 |          od śmierci wolał. Jam to uczynił: Zbyszko z Bogdańca.~Po
 9  1,6 |         nie ma. Co ta mogłem, tom uczynił. Padłem do nóg kasztelanowi,
10  1,8 |      Lichtensteina, bo przecie to uczynił także przez zemstę za Danusiną
11  1,13|       Zbyszkowego rozumu, a Maćko uczynił uroczysty ślub tego samego
12  1,14|        siłą cię brać. Cóż by Zych uczynił, jeśliby wróciwszy znalazł
13  1,14|         myślał tylko o tym, co by uczynił na miejscu Cztana lub Wilka,
14  1,16|          dziewczyny. Lecz to samo uczynił Zbyszko, ona zaś dotknęła
15  1,17|         mu się do kolan, a za nim uczynił też to samo Zbyszko. Opat,
16  1,20|   uwielbienia.~Na ten widok szmer uczynił się w sali. gdyż zdziwił
17  1,20|       Ogniska poprzygasały, dzień uczynił się jasny, mroźny, śnieg
18  1,22|          księcia, aby raz przecie uczynił sprawiedliwość Zakonowi,
19  1,22|    dotychczas pogańską Litwą, nie uczynił nam jeden zwykły mąż tyle
20  1,25|            Jeśli zaś śluby jakowe uczynił - to i nie będzie jego winy.
21  1,26|         siłę okrutną, ale źle byś uczynił, gdybyś nią zbytnio puszył,
22  1,30|       ludziom i koniom. Mimo woli uczynił to i teraz. Po chwili obaj
23  1,30| największemu nieprzyjacielowi nie uczynił...~I straszne wspomnienia
24  1,32|           Tak byłby w innym razie uczynił i on, i każdy inny mazowiecki
25  1,32|      własnego żywota tego bym nie uczynił! Gorzka rzecz hańba!...
26  2,1 |          choćbym cię psiarczykiem uczynił, lepszy psiarczyk zakonny
27  2,2 |      głową:~- I to jeden człowiek uczynił!... Duchu Światłości, miej
28  2,2 |           odwagę?~- Cóżem takiego uczynił, abyście mieli o tym wątpić?~-
29  2,2 |           kto chciał pozwać, jako uczynił ów młody rycerz, który nas
30  2,2 |     Juranda. Opowiesz wiernie, co uczynił w Szczytnie, i muszą ci
31  2,3 |    zarazem księcia płockiego, aby uczynił również to samo i również
32  2,3 |       wpadł przez otwarte bramy i uczynił w nim rzeź taką, iż z załogi
33  2,3 |          dlatego, iż gdyby to był uczynił, niechybnie byłby pojman
34  2,3 |         Geldrii, powstrzymał się, uczynił zaś tak tym bardziej, że
35  2,5 |      otaczał krużganek.~Gdy dzień uczynił się już zupełny, przybyli
36  2,7 |         iżem to dla chwały Zakonu uczynił, mam nadzieję, że nie poczyta
37  2,7 |          zamkowym, na którym mrok uczynił się już zupełny, i szedł
38  2,8 |      młakach i przejazd przez nie uczynił się niebezpieczny albo i
39  2,8 |          przysyła.~- Cóże z dwoma uczynił?~- Odesłał z ciałem.~-Nie
40  2,8 |      Spychowa, a co w ostatku sił uczynił, to do reszty ich rozjadło...
41  2,8 |          bom z nich kasztel prawy uczynił. Następowali jeszcze dwa
42  2,11|            podniósł dłoń: naprzód uczynił nią znak krzyża, potem jął
43  2,11| zrozumieli go oboje.~- Kto wam to uczynił? - spytała Jagienka.~Dziad
44  2,11|          mogę od śluz!... Cud Bóg uczynił, iżeście go spotkali i dlatego
45  2,11|        Stary de Lowe, powiada, to uczynił, i tak mi dopomóż Bóg, jako
46  2,13|           komin, albowiem wieczór uczynił się już zupełny.~- A jakże! -
47  2,19|         tyłu - nie mogły. Na ogół uczynił się ścisk i zamęt. Oczy
48  2,20|           rękoma, po czym prawicą uczynił gest, jakby pokazując idący
49  2,22|          też żegnać, ale zaledwie uczynił pierwszy znak krzyża, gdy
50  2,24|           zaś czego szalonego nie uczynił" - za czym uzyskawszy pozwolenie,
51  2,26|       drugi lejc przez sprzączkę, uczynił pętlę - i wstąpiwszy na
52  2,26|           na pniu sosny krzyż, co uczynił nie dla Zygfryda, lecz aby
53  2,30|     wybiera, a byłby to już dawno uczynił, jeno że panny musiał pilnować,
54  2,30|          dziedziczką swych włości uczynił, nad którymi opiekę miał
55  2,31|    twarzach. Ale w tej chwili rum uczynił się na dziedzińcu, albowiem
56  2,32|  krześcijańską wielkiej wojny nie uczynił, wspomoże Witolda zbożem
57  2,32|    wyrzuty, które tajemniczy Głos uczynił Krzyżakom w objawieniu świętej
58  2,34|       któren góry z głów ludzkich uczynił... Nie dość im Krzyżaków!
59  2,42|        ciekący w krzyżackim ciele uczynił, aby zaś nigdy do zdrowia
60  2,47|           było w mojej mocy - tom uczynił". Prosiłem tedy pani, żeby