Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |    ściągają do Krakowa, widziało tyle - odpowiedział przybyły
 2  1,2 |    weźmie - a ziemia bez chłopów tyle, co nic. Tedy miarkuj, co
 3  1,2 |       prawili Rusini, że Tatarów tyle najdziesz, ile ich pobitych
 4  1,4 |     porwać się na niego znaczyło tyle, ile oddać głowę pod topór
 5  1,4 |         być jej dworzaninem, nie tyle dla większego bezpieczeństwa,
 6  1,5 |          mszy?~- Bo przez tę noc tyle ci, piękna panno, gładkości
 7  1,6 |        władczynię państwa, która tyle dla niego uczyniwszy, musiałaby
 8  1,6 |         z Taczewa, który dawniej tyle okazywał mu życzliwości,
 9  1,6 |          za byle co. Przecie was tyle czasu nie było.~I pochylił
10  1,7 |          i pomagaj Bóg!~Niechbvm tyle pożył, by grodek na nowo
11  1,7 |    wojuje, a wódz tatarski Edyga tyle ludzi w bitwie utracił,
12  1,8 |       ich trzy, jeno co najmniej tyle, ile palców u obu rąk. Przez
13  1,11|         oczu nie widać - i sadła tyle na nim co na niedźwiedziu.~
14  1,13|        krew pomieszana z ropą. - Tyle będzie tego paskudztwa w
15  1,16|    pątlikami. Zachowali zaledwie tyle przytomności, że w gniewie
16  1,16|     której słyszałaś, to ci jeno tyle rzekę, że drzewo na tamtą
17  1,17|       sprawności Zbyszkowej, nie tyle bała się dla niego wyzwania,
18  1,19|   więzieniu nie trzy czuby, jeno tyle, ile paliców u rąk, ale
19  1,19|   zawzięty, a to z przyczyny nie tyle ich napaści - bo i my do
20  1,20|   wyrosła, rozkwitła. A przy tym tyle i tak ciągle mówiono przy
21  1,20|           natomiast wypowiedział tyle skarg na okrucieństwo Juranda
22  1,21|     ziemiach polskich, o których tyle dziwnych rzeczy opowiadano
23  1,22|     uczynił nam jeden zwykły mąż tyle złego, ile ten zbój ze Spychowa.
24  1,23|        ludzi; naopowiadał jednak tyle trzem rycerzom nie tylko
25  1,27|        rękoma przy uszach, zaś w tyle leżało dwóch ludzi; długie
26  1,30|       pomstę zarabiać. Po co oni tyle krzywd wszystkim narodom
27  1,32|         za strach, w jakim przez tyle lat żyli.~Ale to właśnie
28  2,1 |   wszystko oddał, w rok dwa razy tyle złupi.~- Nie przeciwię się
29  2,1 |         obietnice. W głosie jego tyle było rozpaczy i prawdy,
30  2,2 |         przez złego ducha rozlał tyle krwi niewinnej, że i niejedna
31  2,3 |         napastnika, który rozlał tyle krwi chrześcijańskiej, jakby
32  2,4 |           I trzymał go tak przez tyle czasu, ile trzeba na zmówienie "
33  2,6 |  zajmować się innymi sprawami, o tyle znosił po prostu męki, myśląc
34  2,7 |          Całe ramię! całe ramię! Tyle razy wznosiłeś je na pogan
35  2,7 |        natomiast uszło z Juranda tyle krwi, że go odniesiono do
36  2,9 |   zdzierży, a dla nich przysięga tyle, co plucie na wodę. Ale
37  2,10|      przyzostali z Anulą nieco w tyle, przy jucznych koniach,
38  2,11|          co o nim wiecie!~- Wiem tyle, iłem od niego słyszał.
39  2,11|        pocierpiał przed śmiercią tyle, ba! i więcej, niż człowiek
40  2,17|      mówić:~- Dałby Bóg, abym ja tyle mógł wiedzieć o mojej Danuśce,
41  2,17|       nagła śmierć nie minęła!~I tyle w nim się widocznie zapiekło
42  2,18|    przetarty i wyrównany tylko o tyle, aby wojska i wozy od biedy
43  2,19|         skąd się mogło wziąć ich tyle i dlaczego wszystkie głosy
44  2,21|       nadludzkiej mocy i męstwie tyle Sanderus opowiadał.~ ~
45  2,22|         potem począł jęczeć, nie tyle od ukłucia, ile dlatego,
46  2,24|        rycerzem sprawa, to słowo tyle znaczy, co gotowe pieniądze,
47  2,25|  albowiem ów jechał dniem i nocą tyle tylko wypoczywając, ile
48  2,27|     Juranda, o którym "gądkowie" tyle śpiewali już pieśni po gródkach,
49  2,29| zapłaciwszy zarazem i za Zbyszka tyle grzywien, na ile zgodzili
50  2,29|          we dwoje alibo we troje tyle. Muszą zapłacić. Nie dlatego
51  2,31|        ale zmienił ją jednak nie tyle wzrost, ile powaga, której
52  2,32|       chcę, abyś wiedział, żeśmy tyle warci". Na to ściskał go
53  2,33|            Tam na skale nie masz tyle miejsca, ile tu w równi -
54  2,38|      pokazać... Na gospodarstwie tyle się znam, ilem się go w
55  2,40|          święty nie znaczy i tam tyle, co nasza Pani, której urazić
56  2,43|        skora była do zwierzeń, o tyle teraz stała się ostrożna
57  2,47|        żaden nie sprawił nawet i tyle, ile wyście sprawili. Ślubowaliście
58  2,49|     począł się śmiać:~- Sanderus tyle ma ze stalą albo z żelazem
59  2,49|       jakby jedna wielka lutnia, tyle w nim było fletni, bała-bajek,
60  2,49|        do oczu płyną na myśl, że tyle się krwie chrześcijańskiej