Tom, Rozdzial
1 1,2 | że naokół utworzyło się koło ciekawych; Zbyszko zaś stał
2 1,3 | zbiły się ciasnym stadkiem koło pani i szły z wolna pod
3 1,3 | siedziała z przymkniętymi oczyma koło księżny - i myślał, że warto
4 1,4 | imię, poczęli skupiać się koło niej. Mężowie niby śmiali
5 1,4 | browary, całe góry beczek koło tak zwanego Schrotamtu -
6 1,5 | Kuno Lichtenstein przeszedł koło nich. Maćko poznał go po
7 1,5 | garbaty i dość spiczasty, koło ust zmarszczki, oczki czarne,
8 1,5 | zakrzątnął się tego samego dnia koło odjazdu, po czym udał się
9 1,6 | wrzało na rynku, szczególniej koło ratusza i wagi, jak w czasie
10 1,6 | królowej, słyszał gwar ludu koło zamku, a gdy usłyszał jego
11 1,6 | najsławniejsi stanęli w kwadrat koło rusztowania. Podziwiano
12 1,6 | rycerzy stojących w kwadrat koło rusztowania.~Ci rozstąpili
13 1,10| mieć innej straży w bitwie koło siebie, jeno samych Polaków.
14 1,10| Hi! hi! Mostem się też koło niego położyli, a jemu nic!
15 1,11| Czeladnik, który drzewo rąbał koło płota, chciał jej do zsiadania
16 1,11| drewniane i kościoły, jakich koło Bogdańca nie ma, i miasta,
17 1,12| mnie strach brał, bo tu koło Radzikowego błota w nocy
18 1,14| nie wiem, zali tu jest kto koło Zgorzelic, który by ci się
19 1,19| Wszystko to sprawiło, że koło serca zaczęło mu się czynić
20 1,19| Egiptu, które znalezione było koło piramid. Król aragoński
21 1,20| wa! słyszałem ich groty koło uszu. Byli też tam i rycerze
22 1,20| dał mu znak, aby siadł koło niego. Naprzeciw zajęła
23 1,25| ojciec Wyszoniek siedli koło łoża i poczęli "uradzać",
24 2,7 | rzekł Zygfryd.~Żółte koło światła od latami zachybotało
25 2,9 | odgrażał się tylko na Cztana, a koło Maćka zabiegał tak gorliwie,
26 2,10| Sieciechówna śpiące w alkierzu, tuż koło wielkiej izby, słyszały
27 2,10| dnia i spodziewano się, że koło południa wróci, a gdy go
28 2,11| było domyślić się, że krąży koło Szczytna albo jeżeli tam
29 2,12| był we śnie, szukał jej koło siebie, a gdy jej nie było,
30 2,17| zaś wojownicy siedzieli koło ognisk, pod gołym niebem,
31 2,17| wojowników zbierające się koło stosów z bronią. Bór zadrgał
32 2,18| parsknął. Od czasu do czasu koło zaczajonych ludzi przeciągał
33 2,19| konie, sam zaś zatoczył koło - i nie bacząc, czy ktokolwiek
34 2,21| sam został, poczyna coś koło niego sapać tak właśnie,
35 2,21| olbrzym, pierwszy rozerwał koło i taką drogę otworzył, że
36 2,22| który siedział przedtem koło Sanderusa, porwał wprawdzie
37 2,23| woskową, sama zaś siadła koło ogniska, bojąc się wyjść
38 2,24| zbliżywszy się, rzekł:~- Wartkie koło fortuny. Byłem waszym jeńcem,
39 2,26| także, gdyż wierzyła, że koło trupa samobójcy zbierają
40 2,30| wedle rycerza Juranda jak koło obcego dziada. Dopieroż
41 2,31| muzykę, że ci nawet, którzy koło siebie siedzieli, zaledwie
42 2,32| na który król udał się koło Bożego Ciała, odbywał się
43 2,38| spódnicy.~A Czech klęknął koło niej i rzekł do Jagienki:~-
44 2,44| roboty.~I tak siedzieli tuż koło siebie, oboje nad miarę
45 2,51| królewska. Wprawdzie na lewo, koło jeziora, widać było także
46 2,51| kłąb swój biały płaszcz koło ramienia i płaszczem się
47 2,51| rzekłbyś, burza rozpętała się koło chorągwi. Ludzie i konie
48 2,51| z boku Polakom, zatoczył koło, skutkiem czego jego szesnaście
49 2,51| minąwszy się, zatoczyli koło i rozbiegli się, każdy ku
50 2,51| siebie i Zakon, póki się koło nie zawrze.~Ale rycerski
51 2,51| chorągwi zamknęło się żelazne koło wojsk królewskich. Bitwa
52 2,51| szkody zwycięzcom.~Na wzgórzu koło króla skupili się najwięksi
53 2,52| królewska. Wprawdzie na lewo, koło jeziora, widać było także
54 2,52| kłąb swój biały płaszcz koło ramienia i płaszczem się
55 2,52| rzekłbyś, burza rozpętała się koło chorągwi. Ludzie i konie
56 2,52| z boku Polakom, zatoczył koło, skutkiem czego jego szesnaście
57 2,52| minąwszy się, zatoczyli koło i rozbiegli się, każdy ku
58 2,52| siebie i Zakon, póki się koło nie zawrze.~Ale rycerski
59 2,52| chorągwi zamknęło się żelazne koło wojsk królewskich. Bitwa
60 2,52| szkody zwycięzcom.~Na wzgórzu koło króla skupili się najwięksi
|