Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         Dlatego też córce dała to samo imię - Anna Danuta. Ale pięć
 2  1,3 |     przyjacielsku i poufale wspominała imię Boże, jednakże w domu Pana
 3  1,3 |      wszystkich narodów w naszej mowie Imię Twoje Święte wyznawających.
 4  1,4 |              którzy wedle słuszności w imię Boże do bitwy idą. Tak też
 5  1,4 |          kolasą, usłyszawszy złowrogie imię, poczęli skupiać się koło
 6  1,4 |          honoru i męstwa, sławiąc jego imię na równi z imieniem Zawiszy
 7  1,4 |                szeroko rozsławiły jego imię, wyuczył się był po niemiecku,
 8  1,4 |                 które głośnym uczyniły imię jego szczególniej w Burgundii,
 9  1,5 |               królestwa dziecku nadano imię Bonifacy lub Bonifacja.~
10  1,5 |              których, jeśli wspominają imię Zbawiciela, to chyba dlatego,
11  1,5 |              czyli Tamerlanie, którego imię powtarzano z niemniejszą
12  1,5 |         niemniejszą trwogą niż niegdyś imię Attyli. Był to przecie "
13  1,5 |            Kulawcem.~Z tego też powodu imię jego silne na słuchaczach
14  1,5 |             zawołał, żegnając się:~- W imię Ojca i Syna, i Ducha!...
15  1,5 |               nawet Krzyżacy dawali mu imię "Grapidla". Był to człowiek
16  1,6 |             nadzieją, którą wzmagało i imię nadane dziewczynce. Mówiono,
17  1,6 |                bierz kaptur i ruszaj w imię Boże.~To rzekłszy, Maćko
18  1,8 |             lub kilkunastu jeńców i że imię Juranda straszniejsze było
19  1,15|             jak cesarzowi greckiemu na imię i w którym mieście mieszka.~-
20  1,19|              Danuta Jurandówna, której imię na desce stoi, też się wydała?~
21  1,20|               był ród dziewczyny, i że imię Juranda łączyło się ze strasznym
22  1,22|        wspomnieliście, pobożny bracie, imię mężnego brata Szomberga.~-
23  1,25|              ze zdumienia i rzekł:~- W imię Ojca i Syna, i Ducha!...
24  1,26|               odsłużyć.~- Chwalić Jego imię, żeś już zdrów. Powiedzże
25  1,27|             bywaj! rozkopać zaspę!~- W imię Boże: jużeście w Ciechanowie! -
26  1,28|              dworca ludzi i pismo!~- W imię Ojca i Syna! - odpowiedział
27  1,32|                Ten i ów powtórzył jego imię, tu i ówdzie ozwały się
28  1,32|         musiało być istotnie Jurandowe imię. Wnet jednak najtchórzliwsi
29  1,32|               śmiercią hańbili. Ano, w Imię Ojca i Syna...~Po czym pochylił
30  1,32|                się, wykrzyknąć kochane imię, ale słowa uwięzły mu w
31  2,2 |               wytracisz ich tak, aby i imię nie zostało - tedy biada
32  2,2 |              oraz płatkami śniegu.~- W imię Ducha Światłości! Zła to
33  2,2 |            dlaczego, panie, zamiast: w imię Boga, mówicie: "w imię Ducha
34  2,2 |               w imię Boga, mówicie: "w imię Ducha Światłości"?~- Duch
35  2,3 |            piekielnik poddanym, więc w imię Boga, z którego władza królów
36  2,3 |            królów i książąt wypływa, w imię sprawiedliwości i Krzyża,
37  2,5 |             niech będzie błogosławione imię Jego - amen!~Po czym, zwróciwszy
38  2,7 |               całej pełni, ale obciąży imię Danvelda, ten zaś nie żyje.
39  2,9 |                uważniej i zawołał:~- W imię Ojca i Syna! Czyste zapusty!
40  2,10|          przybrana w skóry wilcze.~- W imię Ojca i Syna, cożeś to za
41  2,10|                no się jeszcze raz!~- W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,
42  2,11|              wymieniono jeszcze i jego imię, przebrała się wreszcie
43  2,13|                    Straszno słuchać. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,
44  2,14|               teraz Niemcom Juran-dowe imię, com sam widział w Szczytnie,
45  2,14|                że sam Jurand, byle jej imię wspomnieć, zaraz ku niebiosom
46  2,18|             przeżegnał się i rzekł:~-W imię Ojca i Syna! Dyć ze stadem
47  2,23|                jesteście, pani, więc w imię Ojca i Syna, i Ducha, śpijcie
48  2,23|                znak krzyża, rzekł:~- W imię Ojca i Syna, i Ducha!...
49  2,24|               wymówiła dwukrotnie jego imię tylko dlatego, że się jej
50  2,25|               jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdź królestwo
51  2,26|              przed Jagienką konia.~- W imię Ojca i Syna, i Ducha! Zygfryd?
52  2,27|             przytomniej, wymówiła jego imię:~- Zbyszko!...~I próbowała
53  2,27|              co mówiłaś przytomnie! Na imię Boskie, rzeknij choć słowo!~
54  2,27|          odgadł tylko, że wymawia jego imię i że go woła. Wnet potem
55  2,33|              Powałę z Taczewa, którego imię, jako słynnego zapaśnika,
56  2,44| niespodziewanie prędko, i zawołał:~- W imię Ojca i Syna! Miarkuj się,
57  2,49|               Skirwoiłły, którego samo imię przejmowało Niemców wściekłością
58  2,49|            koronie! Patrzcie! o tam! W imię Ojca i Syna, i Ducha! O,
59  2,51|         wystąpił. Poczynajcieże i wy w imię Boże! I skinieniem prawicy
60  2,52|         wystąpił. Poczynajcieże i wy w imię Boże! I skinieniem prawicy