Tom,    Rozdzial

1501  2,34|               naszych od nich tęż-szy, ale co do wielkiej wojny, pomiarkowaliście
1502  2,34|        wskórasz? Hamuj się! cichaj!...~Ale Zbyszko długi czas nie mógł
1503  2,34|     Wielkopolsce na rozboju schwytani, ale my możem jechać, kiedy chcecie
1504  2,34|              rycerz Zych ze Zgorzelic, ale pamiętam dobrze, bom od
1505  2,34|            piechota i ćwiczona godnie, ale to są woły, a nasi Czesi
1506  2,34|              stanie - rzekł Zbyszko.~- Ale Marienburga jeno piechota
1507  2,34|             miał gotowe postanowienie, ale nie chciał nim widocznie
1508  2,34|        pogrześć go przystojnie należy, ale ty bacz, co powiem, gdyż,
1509  2,34|              mówicie - rzekł Zbyszko - ale tam Danusina truchełka...~-
1510  2,34|          niespodziany ból jak wczoraj.~Ale na twarzy młodzianka odbiło
1511  2,34|            księżnie Ziemowitowej. Ba - ale przecie wiecie, bościeją
1512  2,34|                tylko była w Spychowie, ale bez niej Jurand alboby dotychczas
1513  2,34|              listy nie były potrzebne, ale ona od księżny dostała listy
1514  2,34|                niejednego nasi ułapią. Ale że tu już się zwiedzieli
1515  2,34|               nie tylko bym majętność, ale i głowę oddał". Odprawiłem
1516  2,34|      Odprawiłem go, myśląc, że Judasz. Ale potem przychodzi ksiądz
1517  2,34|                alibo pruską mową mówi, ale nawet i Niemcy. Kto musi
1518  2,34|               Kto musi służyć, służy - ale zaraza każdemu milsza niż
1519  2,34|          Krzyżak. Ot, co jest...~- Ba, ale co się to ma do krzyżackiej
1520  2,34|          rycerz, choćby najmocniejszy, ale taki, któren ma poderżnięty
1521  2,35|             wyjechać zaraz z Malborga, ale tego dnia, w którym tak
1522  2,35|              na nich niechętnym okiem, ale Krzyżacy z góry zapowiedzieli
1523  2,35|                króla i całe Królestwo. Ale nawet i w tym wypadku okazała
1524  2,35|               nie mogą tylko mieszkać, ale mogą przychodzić do refektarza
1525  2,35|               zwinięty w trąbkę tasak, ale milczeli wszyscy, mając
1526  2,35|               i wygód, jakie tu widzę, ale czerstwy.~A tu zbliżyli
1527  2,35|             poniektóra dziewka zwinie.~Ale Niemcom, którzy lubili się
1528  2,35|            położyła go przed Arnoldem, ale on, czy to że zmieszał go
1529  2,35|          wprawdzie tasak przez połowę, ale nie zdołał go skręcić.~Więc
1530  2,36|          okrutnie. Gładka była zawsze, ale pamiętałem ją prostą dziewką,
1531  2,36|               że ci się odmieniła? Ba! ale to i stary ród tych Jastrzębców
1532  2,36|                A Maćko zamyślił się.~- Ale czy się tam na mnie nie
1533  2,36|        chodziło mu bowiem o co innego, ale na razie machnął tylko ręką:~-
1534  2,36|                 to jeszcze! - rzekł. - Ale o tym w Spychowie pogadamy.~
1535  2,36|            chciał ostawić, to ostawił, ale tak myślę, że przecie skończone
1536  2,36|             ostatnie lata nie nosił!~- Ale was ręka boska piastowała -
1537  2,36|               Pilnujesz go?~- Pilnuję, ale ksiądz Kaleb powiada, że
1538  2,36|       najprzy-stojniej w polu umierać, ale tak jak Jurand kona, to
1539  2,36|              Zbyszko też tam musi być. Ale Zbyszko krótko zabawił przy
1540  2,36|            rycerz nie rzekł na to nic, ale w chwilę później, ujrzawszy
1541  2,37|               się Macko:~- Lepiej nam, ale i tobie lepiej.~Lecz Zbyszko
1542  2,37|              da Bóg, i ja do Bogdańca, ale teraz w inną mi trzeba drogę.~-
1543  2,37|                 Moja by mnie zwolniła, ale nie jej. Na rycerską cześć
1544  2,37|          niewielu się innymi kierował, ale natomiast tymi kilkoma kierował
1545  2,37|               mówiła dalej:~- Zbyszku, ale ty przysięgnij, że jeżeli
1546  2,37|              Jużci nie ominę Spychowa, ale tu nie ostanę.~- Bo - ciągnęła
1547  2,38|             wojsk księcia Witoldowych, ale ów nie dał sobie nawet o
1548  2,38|          wszystko, co było i przeszło.~Ale jeszcze przed jego wyjazdem
1549  2,38|            Radzili tedy nad tym długo, ale Zbyszko żadną miarą nie
1550  2,38|             odpowiedział stary rycerz.~Ale ksiądz Kaleb, który był
1551  2,38|                 rzekł:~- Dusza w raju, ale ciało na ziemi aż do dnia
1552  2,38|        dochodzić! - odrzekł Zbyszko. - Ale i tego nie daj Bóg, aby
1553  2,38|                pod włos mi chłop mówi, ale w tym, co mówi, to praw.~
1554  2,38|               nie wiedział, co czynić. Ale Jagienka, która milczała
1555  2,38|              na gospodarstwie rozumie, ale jeśli nie on, to może ojciec
1556  2,38|              Tolimą ziemia się patrzy, ale ta, która nas pokryje, nie
1557  2,38|            niemało bogactwa Jurandowi, ale tylko drogą wojny i łupów -
1558  2,38|         Niemcami nie tylko nie chował, ale jeszcze ich szukał, więc
1559  2,38|              tego dziewka przetowłosa.~Ale Czech podniósł się z ławy,
1560  2,38|             jeszcze by się zdarzyło... Ale jeśli mam zostawać, tobym
1561  2,38|                Zgorzelicach napatrzył, ale tak miarkuję, że więcej
1562  2,38|              dobrze i gospodarzyć też, ale tak samemu... bez nijakiej
1563  2,39|                mu tak samo: "Nie giń", ale teraz słowa te wyszły z
1564  2,39|               parskać i orszak ruszył.~Ale Jagienka, Maćko, ksiądz,
1565  2,39|               A Maćko dodał:~- Pewnie, ale i to też dobrze, że konie
1566  2,39|               złupił trochę Spy-chów - ale ponieważ Zbyszko całkiem
1567  2,39|      wydziwiając na "babskie rozumy" - ale której słuchał jednak prawie
1568  2,39|                 że Zbyszko może polec, ale znając sprawność rycerską
1569  2,39|             się będzie z nimi potykać, ale o to nie dbał, równie jak
1570  2,39|          zabijakom, groźnym wprawdzie, ale nie mającym nijakiego ćwiczenia
1571  2,39|           ciebie. Tyś teraz dworka!... Ale wedle tego, że to roki ci
1572  2,39|                że ni Cztan, ni Wilk... Ale jakoże miarkujesz?~- O co
1573  2,39|            czego! A jak Zbyszko wróci? Ale ona potrząsnęła głową:~-
1574  2,39|            zarumienioną twarz do pola, ale wiatr, który właśnie od
1575  2,40|         Jagienki jak dwie krople wody, ale już ją przerósł. Chłopak
1576  2,40|              wzmaga przyrodzony rozum. Ale co do potykania się, lepiej,
1577  2,40|            niemieckiego dobyć i dobył, ale że go kłodą z murów przywalili,
1578  2,40|              nie tylko gładka dziewka, ale i zaradna, bo Cztanowi niejeden
1579  2,40|               wywarli.~- Cztan chciał, ale Wilk, który był mądrzejszy,
1580  2,40|              że kilku brańców uciekło, ale niewielu, bo mogli uciekać
1581  2,40|        wyglądała jak grzyb rozłożysty, ale zmurszały.~- Żeby był starunek.
1582  2,40|             tak do śmierci domieszkał, ale Zbyszkowi kasztel się patrzy.~-
1583  2,40|            który nie w zwykłym dworcu, ale za rowem i częstokołem siedzi,
1584  2,40|              niewiele już żądał Maćko, ale dla Zbyszka i jego synów
1585  2,40|               na równi - co daj Boże!"~Ale to wszystko zależało od
1586  2,40|             niczym mu się nie narazić, ale czym można, to go zjednać.
1587  2,40|               i nie mogło jeszcze być. Ale ty pamiętasz, jako wtedy,
1588  2,40|             Bóg dość świętej czeladzi, ale przecie byle święty nie
1589  2,40|             żywo! - rzekła Jagienka. - Ale żeście dopiero z takiej
1590  2,40|            nadzieją kasztel budował.~- Ale też kości macie niepożyte!~-
1591  2,40|          lepiej od was nie ustrzeże.~- Ale tak myślę, że nie przygodzi
1592  2,40|                urodę chcieli oglądać - ale teraz wolą do Malborga ciągnąć,
1593  2,40|             się z bliska przypatrywał. Ale po rozmowie z kanclerzem
1594  2,40|        Krzyżakach nie tylko nie mniej, ale więcej od niego. Wiedziano
1595  2,40|                  Mocni oni, juchy, są, ale jakoże myślisz? zali nie
1596  2,40|        porównanie to nie sam wymyślił, ale że wyszło ono co do słowa
1597  2,41|      Moczydołach, wypadły wyśmienicie, ale w Bogdańcu z powodu suchego
1598  2,41|                trudzić się i pracować. Ale właśnie ta wątpliwość zatruwała
1599  2,41|               i przysposabiał budulec, ale gdy po dniu znojnym słońce
1600  2,41|            albo i półtora spodziewać - ale widocznie i ta nadzieja
1601  2,41|               w powichrzonych włosach, ale z pięknie splecionym warkoczem
1602  2,41|           naprzykrzyły się te rozmowy, ale nigdy nie mieli ich dosyć.~
1603  2,41|               on jeździł do Zgorzelic, ale częściej ona do Bogdańca.
1604  2,41|        cośkolwiek na Zbyszka za luźna, ale ninie w sam raz.~- To już
1605  2,41|           chyba Mazurowie puszczańscy, ale i ci tak godnego sprzętu
1606  2,41|       psiajuchy i berdyszami obracają, ale z bliska to już nasz sobie
1607  2,41|                niczym nie przepomnieć, ale po pierwsze, człek się tam,
1608  2,41|             wie, czyja sprawa słuszna, ale macie-li złorzeczyć Zbyszkowi,
1609  2,41|           wszechmocny, bo wszechmocny, ale i na moce niebieskie są
1610  2,41|       namyśliwszy, ozwała się znowu:~- Ale też wy tego waszego Zbyszka
1611  2,42|             byłaby to zwyczajna wojna, ale jakoby rzec: "twoja albo
1612  2,42|           pierwszy na Niemców uderzył. Ale nasz Władysław Jagiełło (
1613  2,42|       Dziwujecie się mojemu dowcipowi, ale gdy Zbyszko, da Bóg, wróci,
1614  2,42|              Zbyszko jeden nie wracał. Ale gdy ptactwo ciągnęło z południa,
1615  2,42|           oddaje - i nie tylko oddaje, ale sam im ją pomaga pognębić.
1616  2,42|              wróci.~- Jak Bóg pozwoli, ale bogdajeś to, dziewczyno,
1617  2,42|              naparła się z nim jechać, ale on jej nie chciał brać,
1618  2,42|               Zbyszko wrócił istotnie, ale jakiś dziwny: nie tylko
1619  2,42|               ust bratanka wywiedzieć, ale ów machał tylko ręką i odpowiadał
1620  2,42|            młody i niepożyty jak dąb - ale na razie ogarnęło go jakieś
1621  2,42|             możesz nabić, ilu chcesz - ale za rycerzem trzeba się nieraz
1622  2,42|             ochoty do dalszej rozmowy.~Ale Maćko nie dał za wygraną
1623  2,42|              sobie wspomnę, to mi żal. Ale wola boska! Lepiej jej na
1624  2,42|        ramionami.~- Nie mam wesołości, ale nie mam też nic do skrywania.
1625  2,42|               rozumiesz?~- Nie bardzo, ale może być! - odpowiedział
1626  2,42|               szeptać jej coś do ucha, ale niedługo, gdyż po chwili
1627  2,43|             Stary Maćko odgadł dobrze, ale tylko w połowie. Zbyszkowi
1628  2,43|       wspomnieniem było mu Danusi żal, ale sam przecie powiadał, że
1629  2,43|         przestworza jak ptak z klatki. Ale jemu ledwie się zaczynał
1630  2,43|              do dzików siłą podobnymi.~Ale on nie wiedział, że był
1631  2,43|               którą nie tylko pancerz, ale i zwykła szata mogła całkowicie
1632  2,43|           kiwał głową, przyświadczał - ale tymczasem posyłał po Jagienkę,
1633  2,43|        ślubując jej wierność do zgonu, ale ten był jej wybrany, tego
1634  2,43|           tylko od wszystkich rycerzy, ale i od wszystkich książąt
1635  2,43|               w pielęgnowaniu Zbyszka, ale i tej troskliwości starała
1636  2,43|                   No! pewnie, że inna. Ale żebym cię już tak całkiem
1637  2,43|            rozpłynie się w niej dusza. Ale Zbyszko milczał, albowiem
1638  2,43|              Głupiś!~I wyszedł z izby.~Ale na oborze począł zacierać
1639  2,43|               I nie tylko nie dmuchał, ale się nawet Zbyszkowi sprzeciwiał
1640  2,43|               nosem, tom tobą rządził, ale teraz -twoja wola. Chcesz-li
1641  2,43|               by razem z tobą zaginął, ale i na to może znajdzie się
1642  2,43|           gadać, że roki mi godne są - ale też i mocy w kościach nie
1643  2,43|                młodszy jakowyś chłop - ale żem to jej nieboszczykowi
1644  2,43|       przyjacielem - odrzekł Zbyszko - ale dla mnie nigdyście nie mieli
1645  2,44|            swej groźby i nie wyjechał, ale za to po upływie jeszcze
1646  2,44|            chciał utrefić się Zbyszko. Ale dwie niewiasty wezwane z
1647  2,44|        Chcieliśmy do Zgorzelic jechać, ale w Zgorzelicach nijak by
1648  2,44|              źrałym wieku żona mężowi; ale obyczaj też jest, że gdy
1649  2,44|              miarę w sobie rozkochani, ale stropieni i milczący. Jagienka
1650  2,44|               się do dłuższej rozmowy, ale widać nie starczyło mu jeszcze
1651  2,44|               smok.~- Jużci, nie smok! Ale że stryj Maćko powiada,
1652  2,44|                ja, że tak się skończy, ale mi przecie radość! Boże
1653  2,44|           doczekał... Bóg doświadczył, ale i Bóg pocieszył. Trzeba
1654  2,44|                Ano! Kupa was - rzekł - ale da Bóg, Gradów Bogdanieckich
1655  2,45|            Moczydołów dopiero po roku, ale zabrał się tym gorliwiej
1656  2,45|       Przyniosła mężowi wielkie wiano, ale i więcej niż wiano, bo wielkie
1657  2,45|            synem i chcieliśmy ją brać, ale to tak właśnie było, jakby
1658  2,45|     nadzwyczajnym klechdaniom wierzyć, ale i ci jednak, gdy była mowa
1659  2,45|              to nie była jego zasługa, ale on już przedtem miał Spy-chów
1660  2,45|         wznoszą". I podziw był wielki, ale że towarzyszyło mu ogólne,
1661  2,45|                wrogiem na długie lata, ale żadna moc ludzka me mogła
1662  2,46|              włos na głowie i brodzie, ale nie odjęła mu dotychczas
1663  2,46|                których Zakon siedział, ale i w poczuciu tej siły potężnej,
1664  2,46|             dachu nie chciało gorzeć - ale ja myślę, że była w tym
1665  2,46|       gospodarzyć i co do gęby włożyć, ale było się gdzie schronić.
1666  2,46|                się w dostatku chowała, ale przecie własnego kasztelu
1667  2,46|         własnego kasztelu nie mieli... Ale teraz to tak, jakby nigdy
1668  2,46|             wiecie. Jużci, wola boska. Ale ten był ze wszystkich najtęższy.
1669  2,46|               choć jest chłop mocarny, ale głupi.~- Hej! jako podogonie! -
1670  2,46|             tylko ćwiczenie rycerskie, ale i rozum Zbyszka, że to w
1671  2,46|              więcej niż ludzie wiedzą, ale nie mówcie o tym nikomu.~
1672  2,46|             szatę, to nie tylko Maćko, ale i niejeden szlachcic mówił
1673  2,47|             Albo to mu wiecznie żyć?~- Ale i mnie niewiecznie i dlatego
1674  2,47|        wyprawił umyślnego do Spychowa, ale ów spotkał Maćka za Sieradzem
1675  2,47|           rycerz wrócił jakiś chmurny, ale wypytawszy dokładnie Zbyszka
1676  2,47|             dopełnił - odrzekł Maćko - ale nie daj Bóg, abym ja przysiędze
1677  2,47|           mistrzem obiorą. Kto go wie! Ale on już i teraz z książęty
1678  2,47|             Zafrasowałem się okrutnie, ale rzekłem, że i tak do Malborga
1679  2,47|                ni Powale, ni Paszkowi, ale jeśli go wobec samego mistrza,
1680  2,47|              byle głowę na karku mieć. Ale tu Pan Jezus łaski umknął,
1681  2,47|            jechać. Bałem się rozminąć. Ale żem to z mistrzem i wielkim
1682  2,47|                  krzyczeli - nie może, ale my możem!" Wybrałem sobie
1683  2,47|               z nimi po kolei potykać, ale mistrz po wielkich prośbach
1684  2,47|               przywiozłem jego blachy, ale tak całkiem popękane, że
1685  2,47|                 bom i sam tak mniemał, ale potem pomyślałem: "Nie! -
1686  2,47|            sobie, ni komu nie folguję, ale gdyby mi się tak przygodziło,
1687  2,47|          pomógł, że go kopią zmacałem, ale potem przyszło do mieczów.
1688  2,47|                to się trzymam krzepko, ale już na siodło we zbroi całej
1689  2,47|              zbroi całej nie skoczę.~- Ale i Kuno nie byłby się wam
1690  2,47|                 któren czci dochowuje, ale do wojny z nami aż drży.
1691  2,47|             mocniejszy.~- Nie wszyscy, ale wielu, a między nimi i Ulryk.
1692  2,48|                ich nie tylko o nowiny, ale i sposoby na Niemców: jak
1693  2,48|               z każdą godziną i dniem, ale przystępowano do dzieła
1694  2,48|                alibo im śmierć pisana.~Ale tymczasem czas upływał i
1695  2,48|                się jakoby obie strony, ale wojny nie było. Niektórzy
1696  2,48|           przecie spory bywały zawsze, ale kończyło się zwykle na zjazdach,
1697  2,48|         chodziły między ludźmi słuchy, ale wojny nie było.~W końcu
1698  2,48|                 Jużci, żeśmy słyszeli. Ale zameczek to, jakich wiele,
1699  2,48|           Przewalił się, bo był ślepy, ale przecie kamień przyczyną".
1700  2,48|            Bądźcie gotowi - mówił im - ale czekajcie cierpliwie. Już
1701  2,48|               Więc trwali w gotowości, ale czekali długo, tak nawet
1702  2,48|         niemieckich rycerzy ze Śląska, ale wiedziano, że wszędzie dzieje
1703  2,48|         wprawdzie schwytanych zbiegów, ale nieszczęsnego ludu nic już
1704  2,48|          między nimi nie tylko dziady, ale klechowie, organiści, różni
1705  2,48|                to zaś Maćko:~- Mądryś, ale nie bardzo! A to nie widzisz,
1706  2,48|             chce wojny.~- Bo nie chce, ale któż jak nie on zakrzyknął: "
1707  2,48|         rozlewu krwi chrześcijańskiej, ale panowie rada, którzy rozum
1708  2,48|                przeznał potęgę polską, ale chciwości zakonnej i on
1709  2,48|           chciał do Królestwa należeć. Ale zaprosili ci go Krzyżacy
1710  2,48|           Zbyszko.~Lecz Maćko rzekł:~- Ale to tak jest, jako Zyndram
1711  2,48|              znajdzie się inny kamień. Ale nie odda ci Krzyżak tego,
1712  2,48|               skazy nijakiej nie masz, ale okrutnie zapalczywy.~Tak
1713  2,48|             głośno i nie tylko głośno, ale na oślep i z takim zuchwalstwem,
1714  2,48|                bez strzemion na konia, ale i wielu młodych, zwłaszcza
1715  2,48|            przyjacielem Bogdanieckich, ale teraz krzyknął z dala: "
1716  2,48|             trzęsła nieco ze starości, ale ciągnął i on, by pomścić
1717  2,49|          nieobfita z początku w bitwy, ale w pierwszych chwilach niezbyt
1718  2,49|             krótko wprawdzie trwająca, ale ogromna ulewa. Cała noc
1719  2,49|              Sieradzanom ich postępku, ale sławili jeszcze ich męstwo,
1720  2,49|               jeden między nimi młody, ale dziwnie "do wojny przemyślny",
1721  2,49|              masz z Krzyżaki rachunki, ale tak tuszę, że im teraz za
1722  2,49|                  odpowiedział Powała - ale odrzekł, że urząd nie pozwala
1723  2,49|             jeno królowi drogę zabiec.~Ale gdy właśnie łamali głowy
1724  2,49|          stronie - odrzekł de Lorche - ale jam panu memu, księciu Januszowi,
1725  2,49|              bo na drugim końcu obozu, ale końmi prędko się przejedzie -
1726  2,49|           panie. Jam dawny sługa wasz, ale w ciemności nie możecie
1727  2,49|            przy kościele w Długolesie, ale że nieboszczyk ojciec mój
1728  2,49|               znaczną posługę oddałem, ale to później opowiem, a teraz
1729  2,49|                iżeś po naszej stronie, ale mi to dziwne, boś przecie
1730  2,49|           potem będzie spokój.~-Tak.~- Ale Krzyżacy pewnie cię za zdrajcę
1731  2,49|             Prosiłem was na wieczerzę, ale nim zajedziem, to chyba
1732  2,49|            Mazurami jest pięćdziesiąt, ale nie tak okryte jak Witoldowe,
1733  2,49|                do łyżek niż do miecza, ale bogdajże w złą godzinę to
1734  2,49|               na tę wojnę przyciągnąć. Ale zachodniemu rycerstwu ciężko
1735  2,49|                byli to znaczni ludzie, ale Najświętszy Sakrament nieszczęśnicy
1736  2,49|          Litwinów, bo oni nie śmierci, ale książęcego gniewu się boją.~-
1737  2,49|               pancerze grubiej kowane, ale hart większy, a ich pogardę
1738  2,49|                  rzekł Zbyszko.~- Tak, ale oni lekko sobie Witoldowe
1739  2,49|                naporem rycerstwa ugną, ale serca mają tak chrobre albo
1740  2,49|            sprawiedliwy pokój zawrzeć, ale pycha krzyżacka do tego
1741  2,49|             nic - odpowiedział Maćko - ale potem widziałem wyraźnie
1742  2,49|                   Świt już niezadługo, ale nikt nie wie, co mu dzień
1743  2,50|          wichura nie tylko nie ustała, ale wzmogła się do tego stopnia,
1744  2,50|         kopijnikami, dziki, niesforny, ale do bitwy tak zaprawny, a
1745  2,50|                bitwie straszliwej idą, ale wiedzieli, że "trzeba",
1746  2,50|              chorągwiami różnej barwy, ale z jednakim wyobrażeniem
1747  2,50|      wyniosłości, łatwo było dostrzec, ale nie spodziewano się, aby
1748  2,50|               raz pierwszy w Krakowie. Ale szedł jakby pochylony pod
1749  2,50|             żelazem ziemie krzyżackie, ale czynił to jako pogański
1750  2,50|                choć na tym poprzestać! Ale oto dziś, jutro zetrą się
1751  2,50|                jest ten nieprzyjaciel, ale jednak krzyże na płaszczach
1752  2,50|              nie mieczów, nie toporów, ale tych świętych szczątków
1753  2,51|               zdyszanym głosem Hanko - ale zza wzgórza kurzawa szła,
1754  2,51|           dworzan, księży i pachołków. Ale w tej chwili rozległ się
1755  2,51|                i wielkich przeznaczeń, ale niespokojnego ducha. Między
1756  2,51|                czeski, drobny i chudy, ale sprawności niezmiernej,
1757  2,51|            sztuce czytania i w piśmie, ale zarazem siłą do dzika podobny.
1758  2,51|                przed nim główna armia.~Ale na stojących pod lasem i
1759  2,51|               Wernera von Tettingen) - ale wżdy powiem, co mi sumienie
1760  2,51|         parsknął wzgardliwym śmiechem, ale i mistrzowi niemiłe były
1761  2,51|                Król posłał po Witolda, ale ów zajęty już szykowaniem
1762  2,51|        wytłumaczył jego słowa królowi, ale ledwie skończył, wysunął
1763  2,51|             Mieczów ci u nas dostatek, ale i te przyjmuję jako wróżbę
1764  2,51|               wojskach biły jak młoty, ale trąby nie dawały jeszcze
1765  2,51|                mieszały się z pieśnią. Ale chwilami krzyki cichły,
1766  2,51|               rosły wprawdzie i silny, ale na drobnych konikach i skórami
1767  2,51|            chciał się oddać w niewolę. Ale Paszko, nie dosłyszawszy
1768  2,51|       mazowieckie szły z nią w zawody. Ale i wszystkie inne przesadzały
1769  2,51|           oczyma Kunona Lichtensteina, ale nie mogąc go w tłoku dostrzec,
1770  2,51|               zdało, że nie człowieka, ale jakąś poczwarę leśną mają
1771  2,51|         przyjdzie im ścigać i wycinać.~Ale oto właśnie czekał ich straszny
1772  2,51|               rozpaczy był nie strach, ale wściekłość. Rzekłbyś, żywy
1773  2,51|              jeszcze przed spotkaniem, ale zawstydzona w porę, została
1774  2,51|            polskie, złożone z konnych, ale nie pancernych, ubogich
1775  2,51|                wraz niebezpieczeństwo, ale nie było czasu się cofać.
1776  2,51|             się i nie rozpoznał króla! Ale spod jednej chorągwi oderwał
1777  2,51|               wprawdzie nieprzyjaciół, ale w kurzawie nie poznały ich
1778  2,51|                piersiach, na pancerzu. Ale nie śmiał uderzyć kopią
1779  2,51|             wprawdzie i bronili mocno, ale nie było w nich ni tego
1780  2,51|       okropniej, i ustępowali z wolna, ale ciągle, jakby pragnąc wydostać
1781  2,51|              póki się koło nie zawrze.~Ale rycerski Ulryk spojrzał
1782  2,51|               sobą wojska tak potężne. Ale teraz jedno z nich leżało
1783  2,51|              się pojedynczym rycerzom. Ale w ogóle i te rozbite gromady
1784  2,51|          rycerstwa największej klęski, ale i chwały największej. Pod
1785  2,51|             wstrzymać ręki i rozmachu, ale zdołał jeszcze przekręcić
1786  2,51|                zarazem pobladł mocno - ale jeńcem twoim teraz jestem
1787  2,51|               bezbronnego nie wzniosę, ale to ci powiadam, że jeśli
1788  2,51|               świecie bitew i spotkań, ale nikt z żywych ludzi nie
1789  2,51|             nie tylko Zakon krzyżacki, ale i całe Niemcy, które najświetniejszym
1790  2,51|              chwili ozwał się znowu:~- Ale że śmiercią walecznych poległ,
1791  2,51|              Krzyżacy w bitwie polnej, ale które nie przyczyniły żadnej
1792  2,51|              straszny plon tego żniwa, ale oto nadchodził wielki, Boży,
1793  2,51|            trudom nie tylko dnia tego, ale całych stuleci.~A król,
1794  2,51|               którzy leżeli najbliżej, ale i całe pole między Grunwaldem
1795  2,51|              oto pokotem u stóp króla, ale cała potęga niemiecka zalewająca
1796  2,52|               zdyszanym głosem Hanko - ale zza wzgórza kurzawa szła,
1797  2,52|           dworzan, księży i pachołków. Ale w tej chwili rozległ się
1798  2,52|                i wielkich przeznaczeń, ale niespokojnego ducha. Między
1799  2,52|                czeski, drobny i chudy, ale sprawności niezmiernej,
1800  2,52|            sztuce czytania i w piśmie, ale zarazem siłą do dzika podobny.
1801  2,52|                przed nim główna armia.~Ale na stojących pod lasem i
1802  2,52|               Wernera von Tettingen) - ale wżdy powiem, co mi sumienie
1803  2,52|         parsknął wzgardliwym śmiechem, ale i mistrzowi niemiłe były
1804  2,52|                Król posłał po Witolda, ale ów zajęty już szykowaniem
1805  2,52|        wytłumaczył jego słowa królowi, ale ledwie skończył, wysunął
1806  2,52|             Mieczów ci u nas dostatek, ale i te przyjmuję jako wróżbę
1807  2,52|               wojskach biły jak młoty, ale trąby nie dawały jeszcze
1808  2,52|                mieszały się z pieśnią. Ale chwilami krzyki cichły,
1809  2,52|               rosły wprawdzie i silny, ale na drobnych konikach i skórami
1810  2,52|            chciał się oddać w niewolę. Ale Paszko, nie dosłyszawszy
1811  2,52|       mazowieckie szły z nią w zawody. Ale i wszystkie inne przesadzały
1812  2,52|           oczyma Kunona Lichtensteina, ale nie mogąc go w tłoku dostrzec,
1813  2,52|               zdało, że nie człowieka, ale jakąś poczwarę leśną mają
1814  2,52|         przyjdzie im ścigać i wycinać.~Ale oto właśnie czekał ich straszny
1815  2,52|               rozpaczy był nie strach, ale wściekłość. Rzekłbyś, żywy
1816  2,52|              jeszcze przed spotkaniem, ale zawstydzona w porę, została
1817  2,52|            polskie, złożone z konnych, ale nie pancernych, ubogich
1818  2,52|                wraz niebezpieczeństwo, ale nie było czasu się cofać.
1819  2,52|             się i nie rozpoznał króla! Ale spod jednej chorągwi oderwał
1820  2,52|               wprawdzie nieprzyjaciół, ale w kurzawie nie poznały ich
1821  2,52|                piersiach, na pancerzu. Ale nie śmiał uderzyć kopią
1822  2,52|             wprawdzie i bronili mocno, ale nie było w nich ni tego
1823  2,52|       okropniej, i ustępowali z wolna, ale ciągle, jakby pragnąc wydostać
1824  2,52|              póki się koło nie zawrze.~Ale rycerski Ulryk spojrzał
1825  2,52|               sobą wojska tak potężne. Ale teraz jedno z nich leżało
1826  2,52|              się pojedynczym rycerzom. Ale w ogóle i te rozbite gromady
1827  2,52|          rycerstwa największej klęski, ale i chwały największej. Pod
1828  2,52|             wstrzymać ręki i rozmachu, ale zdołał jeszcze przekręcić
1829  2,52|                zarazem pobladł mocno - ale jeńcem twoim teraz jestem
1830  2,52|               bezbronnego nie wzniosę, ale to ci powiadam, że jeśli
1831  2,52|               świecie bitew i spotkań, ale nikt z żywych ludzi nie
1832  2,52|             nie tylko Zakon krzyżacki, ale i całe Niemcy, które najświetniejszym
1833  2,52|              chwili ozwał się znowu:~- Ale że śmiercią walecznych poległ,
1834  2,52|              Krzyżacy w bitwie polnej, ale które nie przyczyniły żadnej
1835  2,52|              straszny plon tego żniwa, ale oto nadchodził wielki, Boży,
1836  2,52|            trudom nie tylko dnia tego, ale całych stuleci.~A król,
1837  2,52|               którzy leżeli najbliżej, ale i całe pole między Grunwaldem
1838  2,52|              oto pokotem u stóp króla, ale cała potęga niemiecka zalewająca