Tom, Rozdzial
1 1,1 | w dzień upał, ale czemu, mając pod bokiem klasztor, do
2 1,4 | Powała zaś spostrzegł to i mając dobre serce, postanowił
3 1,5 | zakrystii ku ołtarzowi, mając oczy wzniesione do góry,
4 1,5 | u wyższego końca stołu, mając przy sobie biskupa krakowskiego
5 1,5 | pań. Księżna Aleksandra, mając sama słabość do polerowanych
6 1,6 | wyszedł na niski krużganek, mając przy sobie księżnę Annę
7 1,12| różnie mówiono. Zbyszko, mając widły i topór, nie obawiał
8 1,14| Łacnie mu się obronisz, mając Wilka do pomocy, który,
9 1,16| szpylmanom - później atoli, mając ich dosyć, począł rozmawiać
10 1,19| nie godzi, ale tym razem, mając gotowe odpusty, daję wam,
11 1,19| Bartosza z Bielaw, który mając dwudziestu dwóch tęgich
12 1,19| o nią spotkał?" Ale on, mając drogę pilną, nie chciał
13 1,20| Zbyszkiem ku Przasnyszowi, mając ze sobą swe zbrojne poczty
14 1,20| się w nich księżna Anna, mając przy sobie cudną przetowłosą
15 1,20| wyszedł i siadł na koń książę, mając za sobą pachołka z kuszą
16 1,20| silił na dworność, gdyż mając duszę polną, tylko po prostu
17 1,21| uderzyć na inne konie, lecz mając tuż przed sobą te pierwsze
18 1,21| który leżał obok już martwy, mając pod brzuchem wszystkie swe
19 1,23| naszego nakazu porwana. Mając ją raz w ręku, musimy przecie
20 1,23| się do nich mocno, a nie mając własnej fortuny, zamierzał
21 1,24| odpowiedziała Danusia.~I mając smutek w sercu, a łzy na
22 1,26| mieszkał książę i który mając już szyby szklane, zajaśniał
23 1,27| młodego pana wstrzymywać, gdyż mając z przyrodzenia rozum tęgi,
24 1,32| się, że pojedynczy rycerz, mając wybór między sromotą a śmiercią,
25 2,1 | w poręczastym krześle, mając rękę ujętą w drewniane łupki,
26 2,5 | zwycięstwa. Lecz Zbyszko, mając duszę prostą, zwrócił się
27 2,5 | Zbyszko jednak nie padał, gdyż mając w nogach siłę ogromną i
28 2,6 | Jurandównę chwycili, zwłaszcza mając złość do Juranda. Proszę
29 2,7 | nich nie zapomni, ale nie mając pewności, kto porwał dziewkę,
30 2,9 | powyciąganymi ku Maćkowi szyjami, mając twarze jeszcze złowrogie,
31 2,9 | przy stole.~Sam jednak, mając głowę nad miarę wytrzymałą,
32 2,9 | mówił sobie - żeby tak, mając Spy-chów, jeszcze potem
33 2,11| na drodze z Tyńca.~Więc mając więcej rozumu i doświadczenia
34 2,11| ślubowaniu może i nie słyszał, mając o lepszych do myślenia.~-
35 2,14| Kniaź Witold lat temu kilka, mając zamysły przeciw Tatarom
36 2,17| ognisk, pod gołym niebem, mając ochronę przeciw zmianom
37 2,17| jeszcze, albowiem ludzie, nie mając po ostatniej porażce nic
38 2,17| siedzieli w kucki wedle ognia, mając łokcie wsparte na kolanach,
39 2,19| klin. Sam stał na czele, mając za sobą bezpośrednio Maćka
40 2,19| niektórzy stali prosto, mając twarze blade jak śnieg i
41 2,20| szlaku. Szczególnie Maćko, mając pod sobą ścigłą a lekką
42 2,20| na kształt stada jeleni, mając w sercu trwogę nieznośną,
43 2,20| którego cenił i szanował, a mając przy tym serce rozkołysane
44 2,21| rozwiązali go zaraz, lecz on, mając członki zdrętwiałe, upadł
45 2,22| zatrzymali się z końmi, mając je w pogotowiu i bacząc,
46 2,24| przyczyny, że Maćko i Zbyszko, mając głowy zajęte czym innym,
47 2,24| nieprzepłynione". Przy tym, mając prostą i dobrotliwą duszę,
48 2,25| wilgotnej puszczy, od których, mając związane ręce, a przykrępowane
49 2,25| okrutnej niedoli.~Natomiast mając serce zawzięte przeciw Krzyżakom
50 2,26| zjazdach w Raciążu.~Ale mając ludzi sprawnych i dobry
51 2,30| Ale dwaj młodzi rycerze, mając znaczne poczty, złożone
52 2,32| poczynimy". Ale rajcy królewscy, mając bystry, doświadczony rozum
53 2,35| tasak, ale milczeli wszyscy, mając na widok takiej mocy struchlałe
54 2,42| znów głową, widocznie nie mając ochoty do dalszej rozmowy.~
55 2,49| ze mnie zawsze, aż gdym, mając tego dosyć, oświadczył jej,
56 2,49| jechali dalej w milczeniu, mając serca wezbrane i uroczyste.
57 2,50| szły hufce nadworne, jeden mając nad sobą podwójny krzyż
58 2,51| rycerskim rzemiośle. Ten, mając ziomek kopii w ręku, zajechał
59 2,52| rycerskim rzemiośle. Ten, mając ziomek kopii w ręku, zajechał
|