Tom, Rozdzial
1 1,1 | zamki po drodze stawiali i w końcu okrutnie Litwę ogniem i
2 1,2 | co zaszło, idąc więc na końcu orszaku i przystając umyślnie,
3 1,2 | to przysporzy i łupu. W końcu: niewolnik tamtejszy to
4 1,3 | złoty łańcuch, na którego końcu zwieszał się również złoty,
5 1,4 | ślubowaniu Zbyszkowym, ale w końcu chwycił go nagły gniew na
6 1,5 | ołowianymi ostrzami, a w końcu, jak ucztują i jakie pieśni
7 1,5 | rozczulił się zupełnie. W końcu jął prosić Danusi, by mu
8 1,6 | żałować. Malborg nie na końcu świata. Przez dwanaście
9 1,8 | zagranicznych sąsiadów, iż w końcu przestrach ich stał się
10 1,12| świetlistym zorzom, które też w końcu poczęły omdlewać, zasępiać
11 1,12| zrozumiał, że siły jego w końcu wyczerpią się. Mógł także
12 1,14| było z nią przestawać. W końcu, zwłaszcza od czasu gdy
13 1,15| czynić należy - rzekła w końcu mądra dziewczyna - ale ja
14 1,19| wszystkim musi być jej wola, w końcu zaś rzekł: "Przyrzecz mi,
15 1,20| niepokojem na Lotaryńczyka i w końcu rzekł:~- Czasem bywa, że
16 1,22| księstwami mazowieckimi, w końcu jednak, może w nadziei,
17 1,25| rodzona matka hodowała - a w końcu obiecywał Jurand, że choć
18 1,25| powiek, ale nie mogła - i w końcu rozpłakała się serdecznie,
19 1,27| Jeden zaprząg na samym końcu orszaku całkiem był nie
20 1,28| dmuchali w ogień, ale w końcu pyski poparzą.~- Zaprą się! -
21 1,30| męstwa jest potrzebna. W końcu zwrócił się do Juranda i
22 1,32| jednakże zamajaczało w końcu w nich coś ciemniejszego.
23 2,1 | zimowy, chmurny. W drugim końcu komnaty palił się wprawdzie
24 2,1 | zdradliwy.~Wtem w drugim końcu sali jakiś głos krzyknął
25 2,3 | chcąc zabijać, musieli w końcu splątać siecią strasznego
26 2,3 | z oblicza, zahaczyła na końcu naramiennika, i zapytał:~-
27 2,6 | jeśli cię schwycą - rzekł w końcu - przecie cię im jako psom
28 2,6 | Zbyszkowi z Bogdańca. W końcu polecał tę swoją wolę opiece
29 2,6 | sprawach rozpatrzy, to w końcu będzie rad. Bogdańca istotnie
30 2,7 | oświecić komturowi drogę. Na końcu schodów był korytarz, a
31 2,11| znak przytakiwania, lecz w końcu rzekł;~- Ponoś nie leżą
32 2,11| musi mieć. Postanowił też w końcu przede wszystkim ratować
33 2,11| słodki głos córki - a gdy w końcu wymieniono jeszcze i jego
34 2,13| wiedział... Więc ksiądz mówił w końcu rycerzowi Maćkowi tak: "
35 2,14| rozkazał.~I głos zadrżał jej w końcu jakby smutkiem albo żalem,
36 2,16| wcale się tym nie tropił i w końcu rzekł:~- Lepiej było pannie
37 2,21| Lecz Zbyszka chwycił w końcu gniew, więc porwał się i
38 2,27| ostatniego tchu. Ale przy końcu drogi było jeszcze gorzej,
39 2,27| śpi. Jakoż gdy na drugim końcu rozległej łąki koszący siano
40 2,28| i przetowłose panny. Na końcu gromady ciągnął wóz, na
41 2,29| coraz bardziej, tak że w końcu nie było w Zbyszkowym sercu
42 2,30| wszystko trwało, zwłaszcza że w końcu na prośbę Zbyszkową powtórzył
43 2,30| rozumie. Ale przebierze się w końcu miara!~I znów na chwilę
44 2,34| uważnie, wzdychał także i w końcu znów jął wypytywać:~- A
45 2,34| dom w Malborgu, który w końcu rzekł: "Bym mógł waszemu
46 2,35| Niemców i grzebli ich w końcu psi.~Więc stropili się bardzo
47 2,35| Liboriusza! - zawołał w końcu mistrz -żelazne, panie,
48 2,41| nagle stary Wilk rzekł w końcu srogiej kłótni: "Zanim ludzie
49 2,41| Maćko dał się wszelako w końcu przekonać - ile że Wilk
50 2,42| wmawiając to gościom, wmówił na końcu sobie, a zarazem i Jagience.
51 2,42| czymś mocno namyślał, i w końcu rzekł:~- To ja ci powiem,
52 2,43| cierpliwie wszystkiego, a w końcu rzekł tylko jedno jedyne
53 2,44| stajni. Zbyszko począł się w końcu niecierpliwić i gniewać -
54 2,47| począł się niepokoić i w końcu wyprawił umyślnego do Spychowa,
55 2,48| słuchy, ale wojny nie było.~W końcu i sam Maćko, za którego
56 2,49| wprawdzie, bo na drugim końcu obozu, ale końmi prędko
57 2,49| się do stojących na drugim końcu obozu chorągwi mazowieckich,
58 2,51| zdumieniu przed siebie i w końcu spytał:~- Zali cały Zakon
59 2,52| zdumieniu przed siebie i w końcu spytał:~- Zali cały Zakon
|