Tom, Rozdzial
1 1,1 | Jaśko Naszan, i Abdank z Góry, i Andrzej z Brochocic,
2 1,2 | się lutnię, podniosła do góry głowę jak ptak, który chce
3 1,2 | podskoczyła naprzód trzy razy do góry w swoich czerwonych trzewiczkach,
4 1,2 | obie zaś kończyły się u góry pstrą szachownicą. Za czym,
5 1,2 | leciuchną jasność, zieloną u góry, różową od spodu, a pod
6 1,3 | gmachy stojące to na zboczach góry, to wewnątrz blanków, spiętrzone,
7 1,3 | ogrodów leżących u stóp góry i ze starannie uprawnych
8 1,3 | księżny wzniosły się do góry, na twarzy jej obok pobożności
9 1,4 | kulbakach, spoglądali z góry na cały dwór. Każdy z nich
10 1,4 | i Farureja, i Skarbka z Góry, i Dobka z Oleśnicy, i Jaśka
11 1,4 | i srebra, browary, całe góry beczek koło tak zwanego
12 1,5 | często, wzniósłszy ręce do góry, trzymał je wzniesione dopóty,
13 1,5 | mając oczy wzniesione do góry, w jednej ręce książkę,
14 1,5 | Fryzów? A jakem go ciął z góry bez hełm, gdzie mi się topór
15 1,6 | kubrak, któren możesz do góry podszewką przewrócić. Król -
16 1,9 | ramiona i podniósłszy do góry, jął powtarzać wzruszonym
17 1,9 | w boki, głowę zadarł do góry i huknął całą siłą piersi:~
18 1,10| koszuli serdak wełną do góry. Dopadłszy, osadziła na
19 1,14| powierzchnię brzuchem do góry.~- Pójdę po niego - rzekł
20 1,16| przybranych od dołu obcisło, od góry w buchaste szaty, jakie
21 1,20| osacznicy w kożuchach wełną do góry, w tołubach lisich, wilczych
22 1,21| wspinał się w pędzie do góry, a następnie walił się ciężko
23 1,22| Rotgier podniósł dłonie do góry i rzekł:~- Niech ci Bóg
24 1,25| zadarłszy jak zwykle główkę do góry, zaśpiewała:~Gdybym to ja
25 1,27| śnieżnych. Niebo pojaśniało. Z góry sypał jeszcze czas jakiś
26 1,27| uniósł pochyloną głowę do góry, ze wszystkich piersi wyrwał
27 1,32| ramię i zwróciwszy dłoń do góry palcami ozwał się:~- Wyście,
28 1,32| zwodzony począł podnosić się do góry, w samej zaś bramie spadła
29 2,1 | obszukać.~Jurand podniósł do góry oba ramiona, tak aby przewodnik
30 2,1 | na polu, na które runie z góry jastrząb krzywodzioby, lecz
31 2,5 | herbami: na krzyżackiej była u góry szachownica, u dołu trzy
32 2,7 | wydało mu się, że mu coś z góry rzekło: "Wstań i czekaj
33 2,11| siebie kostur i podniósł do góry głowę, jak czynią ludzie
34 2,19| gdyż spodziewając się z góry, że tak będzie, rozkazał
35 2,19| Jeźdźcom łatwo było ciąć z góry, cięli więc bez odetchnienia
36 2,26| nisko, prawie nad sam bór. Z góry dochodził złowrogi pomruk
37 2,28| leżąc na wznak, podnosił do góry powieki pustych oczu i uśmiechał
38 2,32| znaczenia patrzył na Arnolda z góry. sprzeciwiał się temu. twierdząc,
39 2,33| mistrza, napełniona od dołu do góry pieniędzmi i sztabami z
40 2,34| królestw jest panem i któren góry z głów ludzkich uczynił...
41 2,34| wojna, wyżeniem ich het, za góry i morza - tam, skąd przyszli.~
42 2,35| niechętnym okiem, ale Krzyżacy z góry zapowiedzieli im, że muszą
43 2,36| Ajakoże z nim?~- Patrzy do góry i śmieje się; widać już
44 2,41| koszuli-nie, w kożuszku wełną do góry i z liśćmi w powichrzonych
45 2,49| w owcze tułuby, wełną do góry. Większa część ich spała
46 2,51| Krzyżacy, spoglądając z góry na lesistą nizinę, widzieli
47 2,51| wzniósłszy załzawione oczy do góry, tak odrzekł:~- Mieczów
48 2,51| równie jak skała stoczona z góry, spadając, coraz większego
49 2,51| mistrz Ulryk, który patrzył z góry na bitwę, stoczył w tej
50 2,51| chorągwi.~On zaś, patrząc z góry na bitwę, zrozumiał także,
51 2,51| więc ów podbił mu ostrze do góry, zranił nieco konia, po
52 2,51| Wśród których sterczały do góry martwe ręce, nogi, kopyta -
53 2,52| Krzyżacy, spoglądając z góry na lesistą nizinę, widzieli
54 2,52| wzniósłszy załzawione oczy do góry, tak odrzekł:~- Mieczów
55 2,52| równie jak skała stoczona z góry, spadając, coraz większego
56 2,52| mistrz Ulryk, który patrzył z góry na bitwę, stoczył w tej
57 2,52| chorągwi.~On zaś, patrząc z góry na bitwę, zrozumiał także,
58 2,52| więc ów podbił mu ostrze do góry, zranił nieco konia, po
59 2,52| Wśród których sterczały do góry martwe ręce, nogi, kopyta -
|