Tom,    Rozdzial

 1  1,7 |         do lat pojął w małżeństwo Jagienkę z Mocarzewa, z którą spłodził
 2  1,10|        Albo to mi niewola, majęcy Jagienkę, w domu siedzieć?~Maćko,
 3  1,10|       tamtej, jeno zobaczysz moją Jagienkę. To ci rzepa!...~- A nieprawda!
 4  1,10|         jako wiecie, on mi krzcił Jagienkę, którą zawsze bardzo nawidzi
 5  1,11|         wyciągnął rękę, pogładził Jagienkę po głowie i rzekł:~- Bóg
 6  1,11|           od wodopoju i ujrzawszy Jagienkę, przyśpieszył kroku. Ubrany
 7  1,11|      oglądał i za każdą wysławiał Jagienkę. Mrok też już zapadał zupełny,
 8  1,13|        zapytał Zych - że opat tak Jagienkę miłuje, jakby była jego?
 9  1,13|        długo gadać! Dalibyście mu Jagienkę czy nie dali?~- Dałbym.
10  1,14|         spojrzał niespodzianie na Jagienkę, czy to w lesie, czy w domu,
11  1,15|      zatem Maćko bardzo dokładnie Jagienkę o opata, jaki przyjechał:
12  1,15|           wreszcie tak piękny, że Jagienkę aż olśniło, zupełnie jak
13  1,16|       Zbyszko, dogoniwszy Zycha i Jagienkę jadących w towarzystwie
14  1,16|           orszak, szczególnie zaś Jagienkę, wyglądającą jak obrazek,
15  1,16|     dobiec, i chwyciwszy pod boki Jagienkę, zsadził ją z siodła, po
16  1,16|           podjęli pod nogi Zycha, Jagienkę, a nawet i opata, choć ten
17  1,16|        Jak to co z tego? Jeśli za Jagienkę się pobije, to jakże mu
18  1,16|         to za panna? Im przecie o Jagienkę, nie o nią chodziło?...
19  1,16|          jeśli temu żbikowi nie o Jagienkę idzie, to czego od nich
20  1,17|      kości.~Uspokoiło to w części Jagienkę, wiedząc bowiem o doświadczeniu
21  1,17|           czuby, to ich szukaj, a Jagienkę zaraz bierz.~- Nie - odrzekł
22  1,17|       powiem, że jeśliś ty się za Jagienkę bił i ludziom przez nią
23  1,18|           też był, że zastał samą Jagienkę, która przyjęła go po staremu
24  1,18|       ciebie brał, nie inną.~A na Jagienkę przyszła taka chwila żalu
25  1,18|          jeden z nich może dostać Jagienkę, a z nią Moczydoły, opatowe
26  1,19|         Czech Hlawa wysłany przez Jagienkę -prowadząc ze sobą wjucznego
27  1,20|        samo jak w Bogdańcu unosił Jagienkę - i ruszyli. Orszak wyciągnął
28  1,21|      uprzedził ich darowany przez Jagienkę Zbyszkowi Czech Hlawa. Ten
29  1,26|       giermek, bo chociaż miłował Jagienkę, ale patrzał na nią tak
30  1,30|          że w Bogdańcu swatali mi Jagienkę, Zychową córkę, ze Zgorzelic.
31  2,6 |        nie o ludzi chodzi, jeno o Jagienkę ze Zgorzelic. A Czech spłonął,
32  2,6 |    litował się i nad Danusią, ale Jagienkę miłował nad wszystko w świecie
33  2,8 |         bowiem jak rodzony ojciec Jagienkę i ze wszystkich sił pragnął
34  2,8 |       mroczyło, przypomniał sobie Jagienkę, która tu przed chwilą na
35  2,9 |        jutro miał dostać od niego Jagienkę. Przed północą jednak omdlał
36  2,9 |           Spy-chów, jeszcze potem Jagienkę wziął z Moczydołami i z
37  2,10|      dniem więcej. Sam on miłował Jagienkę, ale tak jako poddany miłuje
38  2,11|          Zgorzelicach, więc przez Jagienkę mogłoby to i tak nie minąć
39  2,11|    wprawdzie jedna rada: zostawić Jagienkę pod opieką księżny i biskupa
40  2,11|      wszystkim ratować Zbyszka, a Jagienkę, jeśli trzeba będzie się
41  2,14|           dziedziniec i izbę.~Ale Jagienkę ogarnęła nagle litość ogromna
42  2,14|          Jakkolwiek Czech wielbił Jagienkę, a serce lgnęło mu coraz
43  2,16|         sobie wyrzucał, że zabrał Jagienkę ze Zgorzelic, czuł bowiem,
44  2,16|       Czecha tkwi prawda, bo choć Jagienkę zabrał dlatego, by ją do
45  2,23| Zahaczyłem ci też powiedzieć, byś Jagienkę do Płocka wiózł, rozumiesz!
46  2,31|           się i ujrzał przed sobą Jagienkę. Zajęty poprzednio powitaniem
47  2,31|       spoglądał kiedy niekiedy na Jagienkę, która będąc dwórką księżny
48  2,36|         chwilę później, ujrzawszy Jagienkę, pochylił się nagle do jej
49  2,39|       kiedy oto wróci, a przy tym Jagienkę uważa całkiem tylko za siostrę.
50  2,40|       spokoju? Bo to oni radzi na Jagienkę patrzyli.~- Ba! Wilk zabit
51  2,40|        znacznie.~"Niechby jeszcze Jagienkę wziął - myślał - a z nią
52  2,42|           odwary przysyłane przez Jagienkę i księdza z Krześni: Zbyszko
53  2,43|          ale tymczasem posyłał po Jagienkę, za której przyjazdem topniały
54  2,44|         izby. Dopieroż, ujrzawszy Jagienkę na ręku~Zbyszka, zdumiał
55  2,44|       przypadł do niego, postawił Jagienkę na ziemi i oboje chcieli
56  2,44|            a potem w oba policzki Jagienkę i wykrztusiwszy na wpół
57  2,46|    zarazem patrzeć na Zbyszka, na Jagienkę i na "wnęków". Wszystko,
58  2,49|        Długolas przypadł na cudną Jagienkę, a od lat pięciu moją niewiastę