Tom, Rozdzial
1 1,1 | chłopy, co nie chcą nic dać albo ich jeszcze łapią.
2 1,3 | ślubu chrześcijańskiego dać im nie chciał. Był zaś w
3 1,4 | już koniecznie mam głowę dać, to niechbym miał przynajmniej
4 1,4 | ulicy Św. Anny, kazał im dać izbę obszerną, polecił ich
5 1,6 | to nic? Wziąć wzięto, a dać nie dano!" Inni wszelako
6 1,7 | Danuśki nie da?~- Miałby nie dać! On swojej pomsty szuka,
7 1,9 | jakby z żalem, że musiał mu dać tak okrutną odpowiedź. Próbował
8 1,10| Mazur nie chce ci dziewki dać, a ja bym ta nie był taki
9 1,11| lasem. Maćko nie mógł sam dać rady. Próżno chciał przed
10 1,11| potrząsa nią, żeby mu co dać.~- Powiadali to samo Maćko -
11 1,11| pierwszy. Kazał wreszcie Zych dać przykład Jagience, więc
12 1,11| trza ją będzie niezadługo dać! - zawołał Zbyszko. Zych
13 1,12| przyszła do tego boru, żeby mu dać pomoc, że bez jej wideł
14 1,16| konia i rzekł:~- Ba, miałem dać na mszę za stryjkowe zdrowie
15 1,16| chciał bowiem rzeczywiście dać na mszę za zdrowie Maćka;
16 1,18| Jurand nie chce dziewki dać. Na to Jagienka odsłoniła
17 1,19| żubrzą, albowiem począł dąć ostry wiatr niosący krupki
18 1,19| rzekłszy i chcąc zarazem dać dowód, że prawdę mówi, wskazał
19 1,19| giermek, panie, nie chciał mi dać wina, a po wtóre dlatego,
20 1,19| się nawet do niego, aby dać na dwie msze, z których
21 1,22| nieznacznie oczyma, jakby mu chcąc dać do zrozumienia, żeby zaprzeczył -
22 1,23| wyrok cięży. Trzeba im tylko dać ochędożne szaty, aby ich
23 1,25| dziewczynę chciał innemu dać albo mniszką uczynić...
24 1,25| zapytałabym: mam-li Danuśkę dać, czyli też nie?... Ale bez
25 1,26| miłuje.~- Choćby i nie chciał dać, to moje prawo pierwsze.~-
26 1,28| Bergowa wymienić, to muszą dać znać i dadzą znać nie komu
27 1,28| albo każe im pole Jurandowi dać.~- Pole - zawołał Zbyszko -
28 1,28| zawołał Zbyszko - mnie muszą dać, bom ja ich wpierw pozwał!~
29 1,30| cokolwiek, byle coś robić, byle dać ujście żalom, goryczy i
30 1,32| który podejmie się zejść i dać mu po karku pięścią albo
31 2,1 | którzy chcieli z początku dać posłuchaniu jakiś uroczysty
32 2,6 | Wieczny odpoczynek racz mu dać. Panie, a światłość wiekuista
33 2,8 | wicher, taki, jaki zwykł dąć w marcu, więc przerywany,
34 2,8 | potem, ale wiera, nie mogli dać rady. Teraz na czas jakiś
35 2,8 | kazać wysmarować wozy i dać koniom podwójny obrok.~Na
36 2,10| tym wiedzą i gdyby chciała dać list do mistrza, przezpiecznie
37 2,10| szczęśliwie poratowanie dać mogli.~- Toż i ja tego się
38 2,11| Zbyszkowi w razie potrzeby dać poratowanie.~- Zali to godne
39 2,12| Wieczny odpoczynek racz jej dać, Panie, a światłość wiekuista
40 2,12| wszelkimi sposobami starał się dać poznać księdzu Kalebowi
41 2,14| bo czego nie mam, tego i dać nie zdolę. Tak ci mi, Hlawo,
42 2,14| Sieciechównie niełatwo było mu coś dać, gdyż miała na sobie męski
43 2,17| gardło wziąć albo swoje dać! Byli tam przecie i goście,
44 2,22| Trzeba się było zatrzymać, dać wytchnąć koniom i ludzi
45 2,22| razie dostrzeżenia czego dać im znać, aby byli w pogotowiu.~
46 2,25| albowiem młody rycerz chciał go dać w podarunku i dla pomsty
47 2,27| gdzie by dworski medyk mógł dać chorej ratunek. Trzeba mu
48 2,29| udławi, to także najlepiej dać mu dobrze pięścią po karku.~
49 2,31| nie umiał sobie dotychczas dać rady.~- I tak, com mogła,
50 2,37| duszy rady sobie nijakiej dać nie mogę. Nic, jedno smutek
51 2,41| może się i dziesięciu nie dać.~- A Zbyszko? Zali zacną
52 2,42| łeb! Nie mogą sobie oni dać rady ani z nim, ani z tą
53 2,44| roboty, nie umiały sobie dać rady. Wyschłe i wzburzone
54 2,48| zebrała się wokół państwa:~- Dąć w rogi z czatowni na cztery
55 2,49| zabieżawszy drogę królowi, zechce dać wypoczynek swym zastępom,
56 2,51| modlitwę, jąż nosimy,~A dać raczy, jegoż prosimy,~A
57 2,52| modlitwę, jąż nosimy,~A dać raczy, jegoż prosimy,~A
|