Tom, Rozdzial
1 1,2 | surowej jego twarzy było istotnie coś drapieżnego.~Lecz tymczasem
2 1,3 | w których wielka wojna istotnie jest przepowiedziana.~Zbyszko
3 1,4 | widać go było doskonale - i istotnie postać jego zdawała się
4 1,4 | tak silnie, że sok począł istotnie kapać kroplami na drogę.~-
5 1,10| radośnie, Zych bowiem był istotnie ich sąsiadem, a do tego
6 1,10| patrzeć!~Tu roześmiał się istotnie, jak gdyby opowiadał rzecz
7 1,10| Zgorzelic, który słynął istotnie z dobroci i uczynności,
8 1,12| gniew, taka zawziętość, że istotnie wolałby był w tej chwili
9 1,15| pewny, czy opat słyszał istotnie taką rozmowę, czy też zmyśla
10 1,18| Jagienka zaś nie zauważyła tego istotnie, gdyż przede wszystkim zdumiała
11 1,19| wyjechał był z Bogdańca istotnie z ciężkim sercem. Naprzód,
12 1,19| Jędrek z Kropiwnicy nie może istotnie na bitkę pozwolić, zawołał
13 1,22| pochwalę im tego, ale czy istotnie Jurand przyjął wyzwanie?~
14 1,25| kolan księżny i ponieważ istotnie była przez dobrą panią nie
15 1,26| a zarazem zdawał się być istotnie do niego przywiązany. Ruszyli
16 1,28| go chwytać na nowo, gdyż istotnie Krzyżacy wyczerpali wszelką
17 1,31| albowiem wczoraj zląkł się istotnie, czy nie idzie na Juranda
18 1,32| przecie on, Jurand, bywał istotnie ciężkim Krzyżakom i wytoczył
19 1,32| murami. Groźne musiało być istotnie Jurandowe imię. Wnet jednak
20 2,1 | Danusię i że zobaczy ją istotnie z ich łaski, więc spoglądał
21 2,3 | ich po prostu strach, czy istotnie Jurand nie wezwał w pomoc
22 2,5 | okropną chwilę. Jakoż tak było istotnie. Ów samochwał, który w ogóle
23 2,6 | końcu będzie rad. Bogdańca istotnie ani porównać ze Spychowem,
24 2,8 | nieskładnie i trudno. Że jednak istotnie był człek chytry, a szło
25 2,9 | Jagienki na wypadek jej wyjazdu istotnie nic nie grozi. "Po dziewkę
26 2,11| nie poznał go, albowiem istotnie na drodze tynieckiej widział
27 2,11| zwłaszcza że Jaśko miał istotnie twarz prawie taką samą,
28 2,11| przez przewodnika kierunku i istotnie oczy ich ujrzały na wyniosłości
29 2,11| jeszcze jakby nieprzytomne i istotnie widać było, iż się poprzednio
30 2,12| błogosławiąc. Wiele jej też istotnie zawdzięczał, ale prócz tego
31 2,17| a to lud rosły.~Lud zaś istotnie był dorodny. Przy blasku
32 2,19| śpiewają! - powtórzył Czech. Istotnie zaś Niemcy śpiewali wcale
33 2,23| stary rycerz, bo żal mu istotnie było i Jagienki,~i tych
34 2,24| Wolfgang bystrzejszy był istotnie od starszego brata. Wynikła
35 2,24| Danuśki, jej twarz podobną istotnie do twarzy świętych panienek
36 2,25| dziewczynie wypada.~I może, że istotnie wypowiedział jej to już
37 2,25| otwartymi nieco ustami, jakoby istotnie pogrążon w wieczystym uśpieniu
38 2,25| którego oblicze zajaśniało istotnie jakimś nadziemskim światłem.~
39 2,27| słońcem łąki powiew przynosił istotnie mocną woń, w której czuć
40 2,30| zbliżył się skwapliwie, bo istotnie zapłonął chęcią poznania
41 2,31| Witolda, z którym Zakon istotnie nie umiał sobie dotychczas
42 2,32| król z mistrzem ułożyli się istotnie o wymianę jeńców, przy czym
43 2,33| to rzekłszy, wskazał na istotnie niewielki kościół zamkowy,
44 2,34| dopiero, gdy Maćko, który był istotnie jeszcze chory, zesłabł tak
45 2,35| czy że siłę w palcach miał istotnie mniejszą od Powały, zgiął
46 2,41| i majętności nie miał istotnie komu zostawić.~Po czym zaprosił
47 2,42| Doszły wieści, że pokój istotnie stanął; zboża stały się
48 2,42| pan wrócił!~Zbyszko wrócił istotnie, ale jakiś dziwny: nie tylko
49 2,43| tylko w połowie. Zbyszkowi istotnie jedna część życia skończyła
50 2,44| nawet i całkiem obce.~- Zali istotnie jest taki obyczaj? - pytała,
51 2,45| tylko dla korzyści, gdyż istotnie jaśniała ona w okolicy niby
52 2,47| zabawi dłużej niż zwykle, i istotnie zabawił dłużej, gdyż przez
53 2,48| też mieczem. Oni zaś byli istotnie tych rzeczy świadomi, więc
54 2,50| być przelana, i tak było istotnie. Jagiełło wzdrygał się przed
55 2,51| uniesion gniewem, zmierzył się istotnie na gońca, ów zaś, widząc
56 2,52| uniesion gniewem, zmierzył się istotnie na gońca, ów zaś, widząc
|