Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         mojej popróbuję - a i ten mój bratanek także, który choć
 2  1,2 |          rzekł zakonnik.~- Książę mój małżonek dopiero za cztery
 3  1,2 |    zapytała:~- A jutro też będzie mój?~-1 jutro, i w niedzielę,
 4  1,4 |       podarkiem, i tym, że strach mój przed krzyżackimi relikwiami
 5  1,4 |           takich, o jakich ojciec mój mi opowiadał. Zdarzy się
 6  1,4 |           nie widział, ale ojciec mój był świadkiem czegoś lepszego,
 7  1,4 |         odjechać, i rzeknie: "Ale mój Ciołek nie da mu się pohańbić".
 8  1,5 |      śniadaniu mnie i Danusi jako mój dworzanin - rzekła księżna -
 9  1,5 |            to Lichtenstein będzie mój, nie wasz. Pamiętajcie...~-
10  1,6 |     ciebie nie ostanie, ale bierz mój kubrak, bierz kaptur i wychodź -
11  1,6 |  rozpłakanym dziecinnym głosem:~- Mój ci jest! mój ci jest!~-
12  1,6 | dziecinnym głosem:~- Mój ci jest! mój ci jest!~- Jej ci jest! -
13  1,8 |            słyszał, jako rzekła: "Mój ci jest!" I pewno, iż niczyj
14  1,10|    zwrócił się do Zbyszka:~- Hej, mój Boże, to ja cię małego ostatni
15  1,11|           Zbyszka.~- A masz ci za mój rozbity nos! a masz! a masz!~-
16  1,15|              A to wasz bratanek i mój krewniak? Zbyszko pochylił
17  1,16|       tamta; tego zaś chcę, bo to mój krewny i udał mi się!~-
18  1,19|       wobec rycerzy i mieszczan: "Mój ci jest" to go przez to
19  1,19|          slowutny panie.~- Jak to mój pachołek? Tamci moi pachołcy -
20  1,19|      Jeśli mi cię podarowali, toś mój sługa.~- Wasz, panie.~-
21  1,19|       każecie ubić, to nie będzie mój grzech, a jak mnie każecie
22  1,19|         tu z Cylii, skąd mnie wuj mój Petzoldt, kustosz, zabrał.
23  1,19|           wymiarkował.~- Nie brat mój rozum twojej cnocie, bo
24  1,19|       mnie, że sowę miłuje.~- Pan mój mówi, szlachetny rycerzu,
25  1,23|         jego rycerskiej czci, pan mój każe wam powiedzieć, iżeście
26  1,25|          gdyż to za ciężki grzech mój, a chcecie wiedzieć, za
27  1,25|          to nie kogo innego, jeno mój... Hm! Pan Jezus po prawdzie
28  1,25|              Mojaś ty, Danuśko.~- Mój ty, Zbyszku.~Lecz zaraz
29  1,29|        zamyślenia jakby ze snu.~- Mój - odpowiedział Zbyszko.~-
30  1,30|        córkę, ze Zgorzelic. Stryj mój. Maćko, chciał; rodzic jej,
31  2,1 |        będzie sądził, czy hańbiąc mój stan rycerski, nie pohańbiliście
32  2,8 |         do reszty ich rozjadło... Mój pan też, słyszałem, na Lichtensteina
33  2,9 |     następują. Żeby nie to, żyłby mój tatulo kochany. Nalazło
34  2,9 |    pilnują niż jego, a to przecie mój krzestny i dobrodziej. A
35  2,9 |        rzekł spokojnie:~- Wiecie, mój bratanek z jedną mazurską
36  2,11|           o majętność zabiegał, a mój chłopaczysko może tam do
37  2,14|           mimowolnej goryczy:~- A mój miły! nie prośże mnie o
38  2,20|        ani tak, ani inak, gdyż to mój jeniec i przyjaciel. Razem
39  2,20|         przerażenia głos:~- Panie mój i obrońco, ratuj mnie!~Zbyszko
40  2,24|   mizerykordią w ręku.~- Bratanek mój nie ma nawet miecza przy
41  2,24|       jedno: pewien ci jestem, iż mój bratanek sam będzie rozumiał,
42  2,24|        pana de Lorche, i bratanek mój (on to bowiem go pojmał)
43  2,24|          byś hańby i na się, i na mój siwy włos nie ściągnął.
44  2,30|          u mnie w gospodzie.~- To mój giermek jest tu w Płocku?
45  2,31|       następnie do Zbyszka:~- Pan mój chciałby o coś waszą miłość
46  2,31|           pod wąsem, rzekł:~- Pan mój chciałby spytać: czy to
47  2,36|           utulić, i rzekła:~- Oj, mój Zbyszku, rada by ja cię
48  2,41|           sobie - a tam chłopisko mój leży może gdzie w polu włócznią
49  2,46|       plecy bierze, a ile to razy mój go poszczerbił! Mój miał
50  2,46|          razy mój go poszczerbił! Mój miał ćwiczenie rycerskie,
51  2,48|           siły:~-Jeno mi ty wróć, mój złoty, mój jedyny, mój najmilejszy!~-
52  2,48|       Jeno mi ty wróć, mój złoty, mój jedyny, mój najmilejszy!~-
53  2,48|            mój złoty, mój jedyny, mój najmilejszy!~- A zaś co
54  2,49|         ale że nieboszczyk ojciec mój wojennym rzemiosłem się