Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |            Ja się zowię Mikołaj z Długolasu, a przezywają mnie Obuch.
 2  1,2 |       uznawszy od pana Mikołaja z Długolasu, jako mać panny Jurandówny
 3  1,2 |  potykaliście się? - spytał pan z Długolasu.~- Bo się ojciec za synem
 4  1,2 |           i na synowca, zaś pan z Długolasu, zwany Obuchem, rzekł:~-
 5  1,2 |     szkodzi - uspokajał ich pan z Długolasu - wyśpimy się w opactwie,
 6  1,2 |             Gadałem z Mikołajem z Długolasu i ten prawi, że Jurand pomsty
 7  1,3 |    postawie szedł obok Mikołaja z Długolasu.~- Zali widzieliście go
 8  1,3 |        czym zabrał głos Mikołaj z Długolasu, zwany Obuchem, człowiek
 9  1,3 |        Panny - odrzekł dziedzic z Długolasu - jest trzonowy ząb Marii
10  1,4 |          złotą ozdobne. Mikołaj z Długolasu, który dużo świata i wielu
11  1,4 |     Jarząbkowa, i stary Mikołaj z Długolasu. Danusia spoglądała z wielkim
12  1,4 |          Na co ostrożny Mikołaj z Długolasu odrzekł:~- Ej, lepiej tego
13  1,4 |         się do mądrego Mikołaja z Długolasu, a on odrzekł:~- Temu i
14  1,4 |        śmieje - odrzekł Mikołaj z Długolasu - i błogosławieństwo Boże
15  1,4 |    zagniewaną twarz do Mikołaja z Długolasu i rzekła:~- Wolałabym jego
16  1,4 |          pobladły, jeno Mikołaj z Długolasu, który z niejednego pieca
17  1,4 |            z wyjątkiem Mikołaja z Długolasu, który rzekł:~- Nie ma już
18  1,4 |      nagle, Maćko. Lecz Mikołaj z Długolasu począł się śmiać, a z nim
19  1,4 |          tak górnie, iż Mikołaj z Długolasu, pragnąc przywieść go do
20  1,5 |          się roztropnie Mikołaj z Długolasu. – Bo czy tam za dziesiątą
21  1,5 |        pojawił się stary rycerz z Długolasu i wezwał go do księżny.~-
22  1,5 |         mi cudnie!~Lecz Mikołaj z Długolasu nie lubił, jako człowiek
23  1,5 |            że jeśli pan Mikołaj z Długolasu ma doletniego syna, to tam
24  1,6 |       Mazowszu z synem Mikołaja z Długolasu też potykał.~- Za co?~-
25  1,19|        książę mówił do Mikołaja z Długolasu, że pochowali rogi Krzyżacy
26  1,19|      znajomy Zbyszkowy, Mikołaj z Długolasu, któren przywodził załodze
27  1,19|        wieczerzy, którą Mikołaj z Długolasu dla gości wyprawił, oświadczył
28  1,20|          do bitki, gdyż Mikołaj z Długolasu, dowiedziawszy się od Jędrka
29  1,20|            zwłaszcza że Mikołaj z Długolasu, któren lata całe u Niemców
30  1,26| zdziwieniem Zbyszko.~- Jagienka z Długolasu, wnuczka starego pana z
31  1,26|            wnuczka starego pana z Długolasu. Gładka dziewka, w której
32  1,26|       weszła księżna z Jagienką z Długolasu i z innymi dworkami, więc
33  1,28|        Lorche oraz starego pana z Długolasu, którego książę, dowiedziawszy
34  1,28|          nie zgubić - mówił pan z Długolasu. - Mistrzowi należy się
35  1,28|          będzie źle...~Lecz pan z Długolasu począł mówić:~- Prawda jest.
36  1,28|            Tak jest - rzekł pan z Długolasu, przetłumaczywszy obecnym
37  1,28|          gdzie jest - rzekł pan z Długolasu. - Bo dajmy, że mistrz spyta:
38  1,28|           Co robić? - rzekł pan z Długolasu. - Niech Jurand jedzie do
39  1,28|           niecierpliwie Mikołaj z Długolasu. - Wierzę, że jej na pograniczu
40  1,28|    Gotfryd i Rotgier...~Mikołaj z Długolasu polecił jeszcze wysłać bywałych
41  2,3 |     czasem, właśnie gdy Mikołaj z Długolasu miał jechać do Malborga
42  2,3 |           Krzyżaku, zaś Mikołaj z Długolasu, Mrokota z Mocarzewa, Jaśko
43  2,3 |    wiedział - ozwał się Mikołaj z Długolasu. - Gadał ci z nią nawet
44  2,3 |           głos starego Mikołaja z Długolasu:~- Pomawiają was o chciwość
45  2,5 |        jego zwycięstwo, Mikołaj z Długolasu zawezwał go na wieczerzę,
46  2,6 |        łgarstwa - rzekł Mikołaj z Długolasu - są jakoby bór. Z brzega
47  2,6 |  rozpamiętywaniu urody Jagienki z Długolasu, więc milczący; Zbyszko
48  2,6 |          co słyszał od Mikołaja z Długolasu, że komturowie, nie mogąc
49  2,15|        jednak Czech od Mikołaja z Długolasu wielu rzeczy ważnych, tyczących
50  2,30|   twierdzić, że panna Agnieszka z Długolasu nie jest najpiękniejszą
51  2,31|           Taczewa dla Agnieszki z Długolasu pozywać, a teraz znów w
52  2,31|           Co do panny Agnieszki z Długolasu prawda - ślubowałem jej
53  2,49|       księciu Januszowi, służby z Długolasu powinien.~- Toś ty dziedzicem
54  2,49|       stało, żeś się z Jagienką z Długolasu ożenił?~- Ach! - odpowiedział