Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |  ziemianie spod Krakowa poczęli wołać:~- Na miły Bóg! toż tu przed
 2  1,1 |      się ruch: gospodarz począł wołać na czeladź, a goście spoglądali
 3  1,2 |       zakonnik wyszedł, poczęła wołać:~- Hej, Danusia! Danusia!
 4  1,2 |      się zaraz wesoło i poczęła wołać:~- Oto rycerz Danusin! Bywajże,
 5  1,2 |       księżnę za szyję, poczęła wołać z taką radością, jakby jej
 6  1,2 |     Danusine rękawiczki, począł wołać na wpół wesoło, na wpół
 7  1,4 | Walgierz! Na to Danusia poczęła wołać na wpół z płaczem: "Zbyszku!
 8  1,4 |     okute żelazem ręce i począł wołać:~- Zbyszku! Zbyszku!~A młody
 9  1,5 |      zgrzytając zębami, poczęli wołać jeden przez drugiego:~-
10  1,5 | Usłyszawszy to, rycerze poczęli wołać: "Hańba! hańba! Bog-daj
11  1,5 |     zaiskrzonymi oczyma, począł wołać zdyszanym od gniewu głosem,
12  1,5 | rączynami nogi pańskie, poczęła wołać:~- Daruj Zbyszkowi, królu,
13  1,6 |         wreszcie począł z cicha wołać:~- Zbyszku! Zbyszku!~Chłopak
14  1,6 |     również znamienici, poczęli wołać rozkazującymi głosami: "
15  1,6 |          a jednocześnie poczęła wołać z całej siły rozpłakanym
16  1,8 |  chwyciwszy go za rękę, poczęła wołać:~- Zbyszku! Tatuś przyjechali!~
17  1,8 |       na kolanach ojca, poczęła wołać:~- Tatulu! tatulu! bo będem
18  1,10|      zeskoczył z konia i począł wołać:~- Dawajcie kuszę! może
19  1,10|       orszaku i z daleka począł wołać:~- Tak dostał, aże gnojem
20  1,11|   zamiast odpowiedzieć, poczęła wołać:~- Idą wozy, idą!...~Jakoż,
21  1,11|     drewnianej fujarce zapiska. Wołać pachołka!~Zawołano pachołka,
22  1,13|       garncem piwa, po czym jął wołać, by mu przywiedli Zycha,
23  1,15|         Zych począł się śmiać i wołać:~- Bij, kto w Boga wierzy!~
24  1,17|         i dobrodzieju! – począł wołać Maćko, który tylko czekał
25  1,19|         przed Zbyszkiem, począł wołać:~- Ktokolwiek jesteś, panie,
26  1,25|       płaczem, poczęła od progu wołać:~-To już wiesz, Zbyszku!
27  1,26|       pokryty śniegiem i począł wołać głośno:~- Miłościwy panie!~-
28  1,30|         kusze z ramion, poczęli wołać:~- Wer da?~- Niemcy! - szepnął
29  1,32|        śnieg i jął w uniesieniu wołać ku niebu w duszy jakby w
30  2,1 |     prowadzać..." Inni zaś jęli wołać o piwo, aby dzień stał im
31  2,1 |  odezwać się, gdyż Juran począł wołać okropnym głosem:~- Jest!
32  2,7 |         ciszy kaplicznej począł wołać przyciszonym głosem:~- Synaczku!
33  2,8 |          na miły Bóg! - poczęła wołać od proga.~- Co się miało
34  2,14|    widzi od dawna.~I poczęła ją wołać, ta zaś wyszła niebawem
35  2,18|        oczu, oni zaś nie śmieli wołać o ratunek, ponieważ poprzednio
36  2,19|    dostrzegłszy, Zbyszko począł wołać:~- Bywaj i wiąż! Znaczny
37  2,20|       przy Zygfrydzie.~I począł wołać na pachołków, aby świecili
38  2,20|     wyciągnął szyję i jął znowu wołać :~- Miłosierdzia!... wiem,
39  2,21|     lecz ów przeraził się i jął wołać:~- Miłosierdzia! miłosierdzia!
40  2,23|     własnego miecza, począł coś wołać po niemiecku. Stary Maćko
41  2,23|    pośpiesznym krokiem i począł wołać z daleka cichym głosem:~-
42  2,26|      tam, nie jedźmy! - poczęła wołać bojaźliwa Anula Sieciechówna. -
43  2,27|    pochyliwszy się nad nią, jął wołać z cicha:~- Danusiu! Danusiu!~
44  2,28|    posunąwszy się ku niemu, jął wołać takim okropnym głosem, jakim
45  2,30|          rzekł Czech.~I wyszedł wołać służebnych pachołków, wróciwszy
46  2,35|      więc stary Helfenstein jął wołać przez cały stół:~- Hańba
47  2,44|          otworzył ręce i począł wołać jak w lesie:~- Hop! hop!
48  2,51|     rycerskie w orszaku poczęły wołać:~- Cofają się Niemce. Dają
49  2,51|       odzywać się w głębinach i wołać, i jakby powtarzać jeziorom
50  2,51|     także z rumaka i począł nań wołać z daleka:~- Zwróć, Niemcze,
51  2,52|     rycerskie w orszaku poczęły wołać:~- Cofają się Niemce. Dają
52  2,52|       odzywać się w głębinach i wołać, i jakby powtarzać jeziorom
53  2,52|     także z rumaka i począł nań wołać z daleka:~- Zwróć, Niemcze,