Tom, Rozdzial
1 1,4 | Moskorzowa, i Zyndrama z Maszkowic. W tej chwili przedstawiał
2 1,5 | wa! - zawołał Zyndram z Maszkowic, miecznik krakowski - można
3 1,5 | podrażnion słowami Zyndrama z Maszkowic, utopił w nim swoje szare
4 1,5 | Złodziej z Biskupic, Zyndram z Maszkowic, Jaksa z Targowiska, Krzon
5 1,6 | pałączaste nogi Zyndrama z Maszkowic i olbrzymi, nadludzki niemal
6 1,6 | Zawisza, Farurej, Zyndram z Maszkowic i Powała z Taczewa udali
7 1,7 | ostatku przyszedł Zyndram z Maszkowic - każdy z pełnymi rękoma.~
8 1,7 | narodu. Na to Zyndram z Maszkowic rzekł:~- Niedługo tego spokoju.
9 1,7 | w pomoc.~Na to Zyndram z Maszkowic, który płonął szczególną
10 1,7 | życie - rzekł Zyndram z Maszkowic i jeśli ich nie zetrzem,
11 1,7 | Niemcom! - dodał Zyndram z Maszkowic. I poczęli go żegnać. A
12 2,16| ogóle przypominał Zyndrama z Maszkowic, słynnego rycerza, którego
13 2,31| którymi był i Zyndram z Maszkowic, herbu Słońce, i młody kniaź
14 2,32| zostali w tym celu Zyndram z Maszkowic, który pragnął się potędze
15 2,32| będąc razem z Zyndramem z Maszkowic i z Powałą prawie ciągle
16 2,33| aż do Malborga. Zyndram z Maszkowic, Powała z Taczewa i Zbyszko
17 2,33| to dlatego, że Zyndram z Maszkowic był nie tylko mężnym i strasznym
18 2,33| tu w równi - odparł pan z Maszkowic - ale serce, widzę, u nas
19 2,33| króla polskiego: rycerz z Maszkowic, rycerz z Taczewa i rycerz
20 2,33| Zakonu, to jest Zyndram z Maszkowic, albowiem gdy zsiadł z konia,
21 2,33| spojrzawszy w oczy pana z Maszkowic, stracił jakoś ochotę i
22 2,33| większymi basztami. Zyndram z Maszkowic pilnie przypatrywał się
23 2,33| bystrzejszy od nich Zyndram z Maszkowic. I jemu, gdy w tej chwili
24 2,34| także, a zwłaszcza rycerz z Maszkowic.~- Widziałem, jako spochmumiał.
25 2,34| przerwało im wejście Zyndrama z Maszkowic i Powały z Taczewa, którzy
26 2,34| siedli naokół stołu i pan z Maszkowic tak mówić począł:~- Utwierdzenie
27 2,34| samo.~Tu przerwał pan z Maszkowic, wstał, obaczył, czy za
28 2,35| pokrzepił ich dusze Zyndram z Maszkowic, nie wyjechali, gdyż był
29 2,35| z Taczewa, i Zyndrama z Maszkowic, a bystrzejsi pomiarkowali,
30 2,35| takiej chwili, Zyndram z Maszkowic, niby to nie wiedząc o niczym,
31 2,35| zawołali bracia.~A pan z Maszkowic domyślił się, że mistrz
32 2,35| mają mówić, a Zyndram z Maszkowic rzekł jakby na zakończenie:~-
33 2,40| mówił w Malborgu Zyndram z Maszkowic - i jął powtarzać sobie
34 2,40| potężnej głowy Zyndrama z Maszkowic.~ ~
35 2,47| pamiętacie, co mówił Zyndram z Maszkowic?~- Pamiętam i tam z każdym
36 2,48| Kogo widziałem? Zyndrama z Maszkowic! A jakie nowiny? Takie,
37 2,48| mi przypowieść Zyndram z Maszkowic z przyczyny Drezdenka powiedział?~-
38 2,48| tak jest, jako Zyndram z Maszkowic powiadał: Drezdenko to jeno
39 2,49| przywodził - i Zyndram z Maszkowic, herbu "tego samego co słońce",
40 2,50| rzeczach wojny Zyndram z Maszkowic nawet w pochodzie przestrzegał
41 2,51| Więc Witold i Zyndram z Maszkowic wskoczyli na konie, lecz
42 2,51| sześćdziesiąt kopii, które Zyndram z Maszkowic przysłał jako straż osoby
43 2,51| przypadł jak grom Zyndram z Maszkowic i ukazawszy ostrzem zbliżającą
44 2,51| przebieg bitwy, Zyndram z Maszkowic.~Stało tam wśród polskiej
45 2,51| ogromnym głosem Zyndram z Maszkowic, przelatując jak błyskawica
46 2,51| Król, Witold i Zyndram z Maszkowic gotowali się właśnie zjechać
47 2,52| Więc Witold i Zyndram z Maszkowic wskoczyli na konie, lecz
48 2,52| sześćdziesiąt kopii, które Zyndram z Maszkowic przysłał jako straż osoby
49 2,52| przypadł jak grom Zyndram z Maszkowic i ukazawszy ostrzem zbliżającą
50 2,52| przebieg bitwy, Zyndram z Maszkowic.~Stało tam wśród polskiej
51 2,52| ogromnym głosem Zyndram z Maszkowic, przelatując jak błyskawica
52 2,52| Król, Witold i Zyndram z Maszkowic gotowali się właśnie zjechać
|