Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         ludzkie głosy, parskania koni i śpiewy. Zdziwili się obecni,
 2  1,4 |           nadjadą, niech zlazą z koni, niech zdejmą hełmy - i
 3  1,4 |         wreszcie zrozumiał, że z koni nie zsiędą i że umyślnie
 4  1,5 |    chcieli?~- Bo przykazał nam z koni zsiąść i na piechotę przepraszać.~
 5  1,10|    pewnej nocy parskanie i tupot koni.~- Jacyś ludzie jadą za
 6  1,11|        chłopskich, stada bydła i koni pomnożył, a przy tym zbudował
 7  1,11|    zaciekłych wirach bitew, że z koni, z ludzi, ze zbroi, z Niemców
 8  1,18|   podwórzu na śniegu kupę ludzi, koni, psów, a zarazem pobodzone
 9  1,19|        gospodach i miastach, aby koni nie zniszczyć. W Łęczycy
10  1,20|      studzienne i dwie szopy dla koni, naokół zaś dworu roiło
11  1,21|        Jurandówna nie zsiadały z koni, albowiem nie zezwalał na
12  1,21|          Danusia, zeskoczywszy z koni, nadbiegły, nieme z przerażenia,
13  1,23|    chmurny, ale ciepły, tak że z koni podnosił się opar. Z lasów
14  1,26|     wilcze, jakby odległe rżenie koni, a czasem jakby pełne trwogi
15  1,27|       ludzi książęcych zsiadło z koni i poczęło świecić pochodniami,
16  1,27|         trafili na ślady ludzi i koni. Łąka między olszniakiem
17  1,30|     słychać było tylko parskanie koni i przytłumiony odgłos kopyt
18  2,8 |     przepisów zakonnych dziesięć koni i tyluż ludzi. Dwaj spomiędzy
19  2,11|        przy zręcznym prowadzeniu koni można się było, nawet nie
20  2,17| płomienia badał ich doskonałość. Koni niewiele było przy ogniskach,
21  2,17|   jednorożców niż do prawdziwych koni podobne.~-Na nic tu wielkie,
22  2,19|          przez przewagę zbroić i koni padł w jednej chwili pokotem
23  2,21|    chycił za ogon jednego z tych koni, które niosły kolebkę, i
24  2,22|          borowych zatajone. Byle koni nie żałować, to ich dognamy.~-
25  2,22|       żałować, to ich dognamy.~- Koni trzeba żałować, bo choćby
26  2,22|      Pacholicy pilnowali kolejno koni, które wytarzawszy się,
27  2,23|      ruszył spiesznie z Hlawą do koni, ale zastali przy nich jednego
28  2,24|    wyraźnie, ilu pachołków i ile koni ma wziąć Zbyszko, poszedł
29  2,25|    znikąd żywności, gdzie nocami koni trzeba było strzec od wilków
30  2,27|    pomocy. Dostarczano zapasów i koni. Wszystkie drzwi stawały
31  2,27|       Pachołkowie, pozłaziwszy z koni, rozkiełznali je, aby łacniej
32  2,33|         gmach okrutnie wysoki, a koni przecie po schodach nie
33  2,33|        dole i w której czterysta koni się mieści - odrzekł komtur
34  2,33|      widać było inne stajnie dla koni rycerskich i dla wyborowych
35  2,33|        młynów i deptaków, rżenie koni, szczęk zbroi i oręża, dźwięk
36  2,38|        od pieniędzy aż do zbroi, koni, szat, kożuchów, drogich
37  2,39|        zwodzonym moście, jeden z koni zarżał przeciągle, inne
38  2,43|      rżał głośniej od wszystkich koni w Bogdańcu. Gdzie wióry
39  2,45|     Malborgu dwunastu ich zbił z koni, między nimi brata mistrzowego
40  2,50|        łąki na wiosnę. Szła fala koni, fala ludzi, nad nimi las
41  2,51|        zakutych w żelazne zbroje koni i rycerzy. Bystrzejsze oczy
42  2,51|       nimi, oni zaś, zsiadłszy z koni, stanęli po chwili przed
43  2,51|     coraz bardziej.~Łoskot, kwik koni, krzyki okropne mężów mieszały
44  2,51|          zamkowe. Ciężar ludzi i koni gniótł nieszczęsne Witoldowe
45  2,51|     większa była równość broni i koni, a jednakie ćwiczenia rycerskie.
46  2,51|          rycerze pozeskakiwali z koni na znak, że chcą iść w niewolę,
47  2,52|        zakutych w żelazne zbroje koni i rycerzy. Bystrzejsze oczy
48  2,52|       nimi, oni zaś, zsiadłszy z koni, stanęli po chwili przed
49  2,52|     coraz bardziej.~Łoskot, kwik koni, krzyki okropne mężów mieszały
50  2,52|          zamkowe. Ciężar ludzi i koni gniótł nieszczęsne Witoldowe
51  2,52|     większa była równość broni i koni, a jednakie ćwiczenia rycerskie.
52  2,52|          rycerze pozeskakiwali z koni na znak, że chcą iść w niewolę,