Tom,    Rozdzial

1001  2,29|             orszaku przyłączy i niech się o swoje upomina, niech jak
1002  2,29|           ciekawością słuchał jego nowin. O Janie z Aragonii wiedział,
1003  2,29|           chrześcijaństwie.~Więc na wieść o nim ozwała się w Zbyszku
1004  2,29|           włoskich, gotowych z każdym iść o lepszą.~- Słuchaj - rzekł
1005  2,29|                      Chciałem cię właśnie o to prosić - odrzekł de Lorche -
1006  2,29|                 Dopiero coś to powiedział o Witoldowym dworze - zauważył
1007  2,30|                  duszy, iż w swej boleści o stryjcu przepomniał, a że
1008  2,30|            Jagiełło. Mimo skarg, które aż o Rzym się opierały, mimo
1009  2,30|             straży, bo nie chciał, by się o pieniądzach rozgłosiło.
1010  2,30|                boleścią po śmierci Danusi o nic w Spychowie nie pytał
1011  2,30|                   w Spychowie nie pytał i o niczym nie wiedział, teraz
1012  2,30|                  powiadał mi ksiądz Kaleb o żadnej pannie i ja nijakiej
1013  2,30|            zapamiętaniu od boleści żyli i o bożym świecie nie wiedzieli.~-
1014  2,30|                   Maćko, i Czech nawet mu o niej nie wspomnieli... Wszystko
1015  2,30|                 bo się już był poprzednio o wszystkim, co zaszło w Spychowie,
1016  2,30|                roztkliwił, opowiadając mu o śmierci Danusi, i podzielił
1017  2,30|                  pieśń żałosną, którą był o zmarłej ułożył, i śpiewał
1018  2,30|            znacznie ulżyło, poczęli mówić o sprawach, które czekały
1019  2,30|             Dziwno mi jeno, żeście mi nic o niej nie mówili.~A Czech
1020  2,30|         Mówiliście, że Jurand wrócił, ale o Jagience nic.~- Ej! czyście
1021  2,30|              ciasnym kołem, wypytując się o Kraków, o dwór, o zabawy,~
1022  2,30|                   wypytując się o Kraków, o dwór, o zabawy,~o różne
1023  2,30|           wypytując się o Kraków, o dwór, o zabawy,~o różne przewagi
1024  2,30|                 Kraków, o dwór, o zabawy,~o różne przewagi bojowe, a
1025  2,30|                niego, począł mu opowiadać o niedoli Juranda, o pochwyceniu
1026  2,30|              opowiadać o niedoli Juranda, o pochwyceniu Danusi i o tym,
1027  2,30|                    o pochwyceniu Danusi i o tym, jako jej szukał i jako
1028  2,30|                tak upomnieć się u mistrza o małego Jaśka z Kretkowa
1029  2,30|                    i wreszcie pytałem się o Lichtensteina. Nie ma go
1030  2,30|              angielskiego po łuczników. A o stryja niech cię głowa nie
1031  2,30|                 nie będziemy się potykali o żadne damy.~Za czym, uściskawszy
1032  2,31|                 ciurkiem leciały, gdy nam o was prawił. A odnaleźliście
1033  2,31|                   mi, miłościwa pani...~- O miły Jezu! Nie mówcie, bo
1034  2,31|              przyjechał, aby waszą miłość o dobre słowo za nim prosić.~-
1035  2,31|                  tak długo, powtarzając: "O Jezu, o Jezu miłosierny!" -
1036  2,31|              długo, powtarzając: "O Jezu, o Jezu miłosierny!" - po czym
1037  2,31|                 nasze łzy. Ale ty mi praw o niej i jej śmierci, bo choćbym
1038  2,31|            Zbyszka, poczęli dopytywać się o jego przygody i w ten sposób
1039  2,31|                  wszyscy rozmawiali tylko o nim, o Danusi i o Jurandzie.
1040  2,31|                   rozmawiali tylko o nim, o Danusi i o Jurandzie. Dopytywali
1041  2,31|                   tylko o nim, o Danusi i o Jurandzie. Dopytywali się
1042  2,31|              polsku, z łatwością dopytał, o co chodzi, i wysłuchawszy
1043  2,31|                   Wenden począł coś mówić o sprawach Zakonu, ale król,
1044  2,31|            gniewnie odpowiada, i dodał:~- O sprawach będzie czas gadać
1045  2,31|                 że tego wieczoru nie chce o czym innym mówić, jeno o
1046  2,31|                  o czym innym mówić, jeno o łowach, w których z całej
1047  2,31|          wiedziano, że król przy rozmowie o łowach bywa także i wesół,
1048  2,31|                    zapomniawszy widocznie o ostrej odpowiedzi, jaką
1049  2,31|                   dziwił, wiedział bowiem o śmierci Zycha. Dziwiła go
1050  2,31|               Zbyszka:~- Pan mój chciałby o coś waszą miłość zapytać.~-
1051  2,31|                   i prosił króla, aby się o niego upomniał. Król, który
1052  2,31|                    Ale ty bądź pewien, że o twego stryjca nie zaniecha
1053  2,31|                 do puszczy, postarała się o to, aby z powrotem jechać
1054  2,31|                 parami, a że nie chodziło o to żadnej parze, by być
1055  2,31|            dowiedziała się już poprzednio o Maćkowej niewoli od Czecha
1056  2,31|                tego wymogła, że nadmienił o tym i kom-tur toruński von
1057  2,31|              chodziło wielce w tej chwili o to, aby jak najbardziej
1058  2,31|                  nie przyszło mu pomyśleć o tym, co będzie później.
1059  2,31|                   na niego zdać. Ale i ty o nim pamiętaj...~- Święcie
1060  2,31|             strasznych, najsławniejszych, o których wiedziano w kraju
1061  2,31|          pierwszej chwili zapomniał nawet o swoim żalu - i ściskając
1062  2,31|               podjąć pod nogi, by cię zaś o niewdzięczność nie posądził.~-
1063  2,32|                 Mistrz nie chciał układów o Dobrzyń prowadzić, czynił
1064  2,32|                 wówczas pora będzie gadać o Dobrzyniu, i siła wam ustępstw
1065  2,32|              wiodło to do niczego. Układy o rzeczy ważne rozchwiały
1066  2,32|                  dnia poczęto mówić tylko o sprawach pomniejszych. Natarł
1067  2,32|                Natarł król ostro na Zakon o utrzymywanie kup łotrów,
1068  2,32|                  utrzymywanie kup łotrów, o napaści i grabieże nad granicą,
1069  2,32|                   i grabieże nad granicą, o porwanie Jurandówny i małego
1070  2,32|                  małego Jaśka z Kretkowa, o mordowanie kmieciów i rybaków.
1071  2,32|              Zbyszko z Arnoldem von Baden o okup. De Lorche, który jako
1072  2,32|             mistrzem ułożyli się istotnie o wymianę jeńców, przy czym
1073  2,32|                ukazały się dziwne rzeczy, o których biskupi i dygnitarze
1074  2,32|             wszystko, co im było wiadomym o Jurandzie i jego córce,
1075  2,32|              Jurandzie i jego córce, oraz o straszliwych krzywdach,
1076  2,32|              ulubieńcem, a przy tym nigdy o nic dla siebie nie prosił.
1077  2,32|             będzie wielka wojna.~- Proszą o to Pana Boga wszyscy nasi
1078  2,32|                przeciw mnie. Bo nie dbają o duszę i nie litują się ciał
1079  2,33|                   tam do osądzenia sprawę o rybołówstwo między zamkowym
1080  2,33|                    Chodziło zaś mistrzowi o to dlatego, że Zyndram z
1081  2,33|                twierdzach znacie, cóż nam o tej powiecie?~- Twierdza
1082  2,33|                  widocznie miasto i zamek o przyjeździe wielkiego mistrza,
1083  2,33|                  zaś, którzy nie słyszeli o jego czynach na dworze burgundzkim,
1084  2,33|                  Nie pomawiają was ludzie o ubóstwo - odrzekł Powała -
1085  2,33|             łuczników angielskich, którzy o sto kroków przeszywali gołębia
1086  2,33|                rzut kości i drżał na myśl o wojnie z wielkim królem,
1087  2,33|                oskarżano Jagiełłę i Litwę o chrzest pozorny i fałszywy,
1088  2,34|                   świecie, więc nie pytał o nic, jeno tulił do siebie
1089  2,34|           Żmujdzini, niebożęta proszą się o krzest, byle nie z ich rąk,
1090  2,34|             Arnold von Baden, któremu też o okup chodziło. Ale on nie
1091  2,34|                  de Lorche dowiedział się o mnie od Arnolda i okrutnego
1092  2,34|                warchołu. Nie wiem, czy ci o tym powiadał, bo on rad
1093  2,34|               jako słyszę, ugoda z królem o wymianę jeńców stanęła,
1094  2,34|                 Zbyszko myślał, że z żalu o te grzywny, które mieli
1095  2,34|                  zratował, jeśli nie ona! O Jezu! Danuśka moja!... O
1096  2,34|                  O Jezu! Danuśka moja!... O Jezu!...~I począł drzeć
1097  2,34|                ludzie przychodzą z prośbą o jeńców, którzy na Mazowszu
1098  2,34|                Maćko, który widocznie coś o tym wiedział - kto się o
1099  2,34|                  o tym wiedział - kto się o waszych otrze, to jako od
1100  2,34|                 tym skończyła się rozmowa o piechocie, gdyż Maćko, idąc
1101  2,34|                 nie było między nimi mowy o tym, co dalej uczynią. Młodzian
1102  2,34|                  to dziwno, żeście mi nic o niej u Skirwoiłły nie wspomnieli.~-
1103  2,34|         dziedzictwa, a nie wspomniałem ci o niej, bo choćbym był wspomniał,
1104  2,34|              Taczewa, którzy zasłyszawszy o wczorajszym omdleniu Maćka,
1105  2,34|                   są arabskie ozdobności, o których powiadali Krzyżacy,
1106  2,34|               przepomniawszy w tej chwili o chorobie, aż zerwał się
1107  2,34|                 już się zwiedzieli ludzie o ugodzie między królem a
1108  2,34|                 świecki spod Oliwy, prosi o brata i tak powiada: "Prawda-li
1109  2,34|              Przyjdź Królestwo Twoje", to o waszym królu myśli". Było
1110  2,34|                  królu myśli". Było potem o synów dwóch szlachty, co
1111  2,34|                 nieco głosem:~- Długom ja o wszystko wypytywał. Nienawidzą
1112  2,35|                  spokojnie, i prosili ich o to bardzo usilnie, bojąc
1113  2,35|      nieszczególne nawet wynieśli pojęcie o obyczajach samychże Krzyżaków,
1114  2,35|            Maszkowic, niby to nie wiedząc o niczym, zapytał wielkiego
1115  2,35|              domyślił się, że mistrz mówi o owej "wieży" pełnej złota,
1116  2,35|                swym dżwiękliwym językiem, o którym stary Maćko mówił,
1117  2,36|            zaprosiła księżna Anna Danuta. O Jagience dowiedzieli się
1118  2,36|              szczerze, chodziło mu bowiem o co innego, ale na razie
1119  2,36|                   jeszcze! - rzekł. - Ale o tym w Spychowie pogadamy.~
1120  2,36|                   Zbyszko, wypytawszy się o Juranda, poszedł do niego
1121  2,37|               rycerską cześć!~Każde słowo o rycerskiej czci wywierało
1122  2,37|              głosem dziewczyna - jeśli ci o tę truchełkę chodzi, to
1123  2,38|                ale ów nie dał sobie nawet o tym mówić. Uparł się jechać
1124  2,38|              chciał, mówiąc, że trzeba mu o tej boleści, która go toczy,
1125  2,38|                  Maćkowi chodziło w duszy o to, aby owym bogactwem wspomóc
1126  2,38|               spiczaste ucho i zapytał:~- O co chodzi? - a gdy mu powtórzono
1127  2,38|                  pomógł... to nie wiem!~- O czym ten chłop gada? - spytał
1128  2,38|                  giermka, gdyż poprzednio o niczym nie wiedział i niczego
1129  2,38|                 domyślając się widocznie, o co chodzi, gdyż weszła z
1130  2,39|                  Wiem. Bóg ci zapłać.~- I o stryjcu pamiętaj.~- I ty
1131  2,39|                   w Płocku, gdy wspomniał o wyprawie, powiedziała mu
1132  2,39|                 szczęśliwie, i z rozkoszą o tej chwili rozmyślał.~-
1133  2,39|                będzie z nimi potykać, ale o to nie dbał, równie jak
1134  2,39|              Słuchaj, Jagna, nie mówię ja o Cztanie i Wilku, bo to grube
1135  2,39|                  Ale jakoże miarkujesz?~- O co wy się pytacie?~- Nie
1136  2,40|              pachołka do Zgorzelic, ażeby o przybyciu swoim i Jagienkowym
1137  2,40|                  trzeba mu świat obaczyć, o ludzi się otrzeć, ćwiczenia
1138  2,40|              powiada: "Czemu zaś mi Maćko o tym nie mówili?" Więc ja
1139  2,40|           Zbyszkowi kasztel się patrzy.~- O dla Boga! Kasztel?~- He!
1140  2,40|             sąsiedzi "za coś uważają" - i o urząd mu łatwiej. Dla siebie
1141  2,40|             wskroś tej przyczyny, że mi i o Zbyszka chodzi.~- Prawda!
1142  2,40|                  go skwapliwie wypytywali o Krzyżaków, jako człeka,
1143  2,40|                zdziwieniem, że wiedzą oni o Krzyżakach nie tylko nie
1144  2,40|            wypadek wojny. Wiedziano nawet o każdym komturze, czy jest
1145  2,40|              młody Jaśko począł wypytywać o Krzyżaków, rzekł:~- Mocni
1146  2,40|               jeszcze wymiarkować dobrze, o co chodzi, począł mu rzecz
1147  2,41|                izby i gwarzyli przy ogniu o Zbyszku, o Litwie, o Krzyżakach
1148  2,41|            gwarzyli przy ogniu o Zbyszku, o Litwie, o Krzyżakach i o
1149  2,41|                ogniu o Zbyszku, o Litwie, o Krzyżakach i o wojnie -
1150  2,41|                  o Litwie, o Krzyżakach i o wojnie - ciągle w kółko,
1151  2,41|                    ciągle w kółko, ciągle o tym samym - a nigdy żadnemu
1152  2,41|            groźnie, lecz oni, zapominając o wszystkim, co im się mogło
1153  2,41|              przygodzić, rozmawiali tylko o Zbyszku: gdzie jest? co
1154  2,41|              jastrzębia w lot ustrzeli.~- O pogańscy synowie! Jakożeście
1155  2,41|               cały świat dawać baczenie i o niczym nie przepomnieć,
1156  2,41|                   między Wilkami a opatem o leśne nowocie, które opat,
1157  2,41|                   stary Wilk upomniał się o owe grunta, Maćko zaś, który
1158  2,41|              nowinach, ani chciał słyszeć o ich ustąpieniu. Byliby też
1159  2,41|                   i jaki panował niepokój o jego losy. Przez długi też
1160  2,41|              kiedy tak, to co innego! Nie o zysk mi chodziło, bom stary
1161  2,41|                   mam komu ostawić - jeno o słuszność. Kto ze mną po
1162  2,41|                   długi czas spierali się o to, kto weźmie nowiny. Maćko
1163  2,42|              Rozdział XLII~Jednakże wojna o Żmujdź między Krzyżakami
1164  2,42|                   nie mieli dopytywać się o jej przebieg. Niektórzy
1165  2,42|             chciał poprzestać na swoim, a o zagrabieniu cudzego myślał
1166  2,42|                 bliską wojnę i tak nieraz o tym mówił do młodego Jaśka
1167  2,42|               skrzydlaty przynosił wieści o wojnie. Mówiono o bitwach
1168  2,42|                  wieści o wojnie. Mówiono o bitwach i licznych potyczkach,
1169  2,42|                  to bywał pobity; mówiono o wielkich klęskach, które
1170  2,42|               była przed przybyciem Maćka o zburzeniu Nowego Kowna,
1171  2,42|                   Witold rozpoczął układy o pokój. Ta ostatnia nowina
1172  2,42|                 na marne.~- Mnie tam jeno o to chodzi, czy Zbyszko wróci.~-
1173  2,42|                   dobrze już zrudziały, a o Zbyszku nie było i słychu.~
1174  2,42|                   poczęły się między nimi o to spory, które trwały przez
1175  2,42|              płonął z ciekawości, aby się o wszystkim dokładnie z ust
1176  2,42|                    że trzeba by jej mówić o Danusi i o miłości Zbyszka
1177  2,42|                   by jej mówić o Danusi i o miłości Zbyszka do nieboszczki -
1178  2,42|               przecie i na wojnie łatwiej o ciurów niż o rycerzy...
1179  2,42|               wojnie łatwiej o ciurów niż o rycerzy... Knechtów możesz
1180  2,42|                 razu przestał posądzać go o tajemnicę, a natomiast począł
1181  2,43|                jak myśli pobożny człowiek o swej patronce. W ten sposób
1182  2,43|            topniały zaraz w Zbyszku myśli o nowych wyprawach wojennych,
1183  2,43|               wzgardził. Nawet z Maćkiem, o ile dawniej skora była do
1184  2,43|                   skora była do zwierzeń, o tyle teraz stała się ostrożna
1185  2,43|                mogło się zdawać, że oboje o czym innym mówią, a o czym
1186  2,43|               oboje o czym innym mówią, a o czym innym myślą. Zapadało
1187  2,43|               okazuje.~I raz począł mówić o tym z Maćkiem. Starał się
1188  2,44|          rozpromienioną twarzą Zbyszko. - O, to dziwne! Bo myśmy właśnie
1189  2,45|               wapno, a czatownia z cegły, o którą trudno było w okolicy.
1190  2,45|                 niego:~"Szczerbiliśmy się o nią nieraz z waszym synem
1191  2,45|                  czerstwość i siłę. I był o tym jeden głos, że "to dopiero
1192  2,45|               sobie wzajem całe opowieści o Niemcach, których "nałuszczył"
1193  2,45|                  ci jednak, gdy była mowa o tym, kogo by okolica wybrała,
1194  2,45|                 rodzimych granicach, i że o ścianę są we wrażej mocy
1195  2,46|                   Bo co my mieli? - mówił o tym pewnego razu do Zbyszka. -
1196  2,46|                   ten stary rycerz myślał o zamkach krzyżackich jako
1197  2,46|                  zamkach krzyżackich jako o przyszłych siedzibach dla
1198  2,46|               więc raz tak mu swoje myśli o tych "nowych porządkach"
1199  2,46|             ludzie wiedzą, ale nie mówcie o tym nikomu.~Ludzie jednak
1200  2,46|                  aż do przesady zwłaszcza o bogactwach, które Bogdanieccy
1201  2,46|           utwierdziło okolicę w mniemaniu o jego "skarbach". Z tego
1202  2,47|                   chwili zapytał:~- Chyba o wojnie z Krzyżaki mówicie,
1203  2,47|                mnie niewiecznie i dlatego o czym innym myślę.~- A zaś
1204  2,47|                 czym innym myślę.~- A zaś o czym?~- Ii! lepiej nie zapowiadać.
1205  2,47|                   przez pół roku nie było o nim żadnej wieści. Zbyszko
1206  2,47|              wypytawszy dokładnie Zbyszka o wszystko, co się podczas
1207  2,47|                   i pierwszy zaczął mówić o swej wyprawie.~- Wiesz,
1208  2,47|                dłonią po udzie i rzekł:~- O prze Bóg! A ja na śmierć
1209  2,47|                   przy tym rzekł: "Co byś o mnie myślał, gdybym ja każdemu
1210  2,48|              usłyszał w Sieradzu nowinę i o jego śmierci, i o obiorze
1211  2,48|                nowinę i o jego śmierci, i o obiorze Ulryka von Jungingen,
1212  2,48|             niedziele i święta wypytywano o nowiny i smucono się, gdy
1213  2,48|              Wypytywano się ich nie tylko o nowiny, ale i sposoby na
1214  2,48|                   było. Mówiono wprawdzie o niezgodach między królem
1215  2,48|         Władysławem a Zakonem - i jeszcze o ziemi dobrzyńskiej, choć
1216  2,48|                   przed laty wykupiona, i o sporach nadgranicznych,
1217  2,48|                   sporach nadgranicznych, o jakowymś Drezdenku, o którym
1218  2,48|     nadgranicznych, o jakowymś Drezdenku, o którym wielu po raz pierwszy
1219  2,48|              pierwszy w życiu słyszało, a o które spierały się jakoby
1220  2,48|                   Malborga. Poczęto mówić o pośrednictwie królów czeskiego
1221  2,48|                układów - nie wiedział, co o wszystkim myśleć, i wybrał
1222  2,48|             Powiadajcie!~- A słyszeliście o Drezdenku?~- Jużci, żeśmy
1223  2,48|           czekajcie cierpliwie. Już też i o nas nie zapomną~Więc trwali
1224  2,48|                  Oczywistym było, że szło o zapasy dla wielkich wojsk.
1225  2,48|                 Maćko wiedział dobrze, co o tym myśleć, bo takie same
1226  2,48|                 się, że znoszą wiadomości o wszystkim, co się dzieje
1227  2,48|                 co się dzieje w Prusiech: o przygotowaniach wojennych,
1228  2,48|                przygotowaniach wojennych, o utwierdzaniu zamków, o załogach,
1229  2,48|                    o utwierdzaniu zamków, o załogach, o wojskach najemnych
1230  2,48|          utwierdzaniu zamków, o załogach, o wojskach najemnych i gościach.
1231  2,48|            panowie rada wiedzą przez nich o każdym kroku Krzyżaków.~
1232  2,48|                 Krzyżacy nie troszczą się o wieści z Polski i że pewni
1233  2,48|                  zwłoki - i często czynił o to wymówki stryjcowi, tak
1234  2,48|                  Krzyżaków". I błagali go o rozjemstwo w sprawie o Drezdenko
1235  2,48|                 go o rozjemstwo w sprawie o Drezdenko w tej myśli, że
1236  2,48|                 że panowie rada wiedzieli o wszystkim, co się w Malborgu
1237  2,48|               rzekła:~- Nie frasuj się ty o mnie, miły Zbyszku, bo kasztel
1238  2,48|                   mi nie nowina. Nie czas o nas myśleć, gdy trza Królestwo
1239  2,49|                 potężny, oblany jeziorem, o grubych murach i licznej
1240  2,49|              zamek: "Trudno, mówił, pytać o wszystko, gdy wojska na
1241  2,49|            Zbyszka i zaraz poczęli z nimi o dawnych czasach i przygodach
1242  2,49|                   następnie poczęli mówić o wzięciu Gilgenburga i o
1243  2,49|                   o wzięciu Gilgenburga i o przyszłej wielkiej bitwie,
1244  2,49|               gdyż wdzięczne pozostało mu o nim wspomnienie, a gdy ucałowali
1245  2,49|                  królowej Jadwigi, aby ją o błogosławieństwo uprosić -
1246  2,49|                 jednym piszczelem końskim o drugi, co czyniło dziwny
1247  2,49|               król rozgniewał się na mnie o Lichtensteina, to młody
1248  2,49|               Małopolski bardziej dbałych o wygody wojowników z Zachodu.
1249  2,49|               królem w koronie! Patrzcie! o tam! W imię Ojca i Syna,
1250  2,49|                imię Ojca i Syna, i Ducha! O, jakże się okrutnie zmagają...
1251  2,50|                  i nie mogło być inaczej.~O wschodzie słońca ruszyły
1252  2,50|           wszelkie inne piechoty, gdy się o nich otarły, odskakiwały
1253  2,50|                 że Zakon ani chce słyszeć o pokoju i że jedynego komtura
1254  2,50|                  teraz poszedł się modlić o to do kaplicy, gdyż prostą
1255  2,50|                   wojsku myślano przecież o nich z obawą i nie grotów,
1256  2,51|               odróżniały nawet dokładnie, o ile wiatr targający chorągwie
1257  2,51|                    ze słonecznej Francji, o której rycerzach opowiadał
1258  2,51|      polsko-litewskie.~Lecz próżno mówili o ich potędze. Mistrz Ulryk
1259  2,51|                    Zali czas myśleć teraz o pokoju! Nad inną sprawą
1260  2,51|                  komturów:~- Radźcie jeno o tym, jak nieprzyjaciela
1261  2,51|               gwoździami odbijały się tak o żelazne blachy jak o skałę
1262  2,51|                  tak o żelazne blachy jak o skałę lub jak o mury zamkowe.
1263  2,51|                blachy jak o skałę lub jak o mury zamkowe. Ciężar ludzi
1264  2,51|                   Tarcza uderzała wówczas o tarczę, mąż zwierał się
1265  2,51|           warczały topory, zgrzytała stal o żelazo, łomot, jęki, dziki
1266  2,51|                   owdzie ozwały się głosy o litość. Tu i owdzie wypadał
1267  2,51|                drągi od dzid, cepów i kos o ziemię i przeżegnawszy się
1268  2,51|                   go dworzanie, bojąc się o świętą osobę pańską. Żóława
1269  2,51|                 wolało umierać niż błagać o litość i o niewolę. Zbili
1270  2,51|             umierać niż błagać o litość i o niewolę. Zbili się teraz
1271  2,51|                  Mało kto klękał, prosząc o litość, a gdy straszny zapęd
1272  2,51|                 Krakowie, gdym cię błagał o życie mego bratanka, który
1273  2,51|                 przed majestatem, błagali o miłosierdzie i o powrót
1274  2,51|                  błagali o miłosierdzie i o powrót za okupem do domu.~
1275  2,51|                 się w tym dniu odkupienia o piersi polskie.~*~Więc tobie,
1276  2,52|               odróżniały nawet dokładnie, o ile wiatr targający chorągwie
1277  2,52|                    ze słonecznej Francji, o której rycerzach opowiadał
1278  2,52|      polsko-litewskie.~Lecz próżno mówili o ich potędze. Mistrz Ulryk
1279  2,52|                    Zali czas myśleć teraz o pokoju! Nad inną sprawą
1280  2,52|                  komturów:~- Radźcie jeno o tym, jak nieprzyjaciela
1281  2,52|               gwoździami odbijały się tak o żelazne blachy jak o skałę
1282  2,52|                  tak o żelazne blachy jak o skałę lub jak o mury zamkowe.
1283  2,52|                blachy jak o skałę lub jak o mury zamkowe. Ciężar ludzi
1284  2,52|                   Tarcza uderzała wówczas o tarczę, mąż zwierał się
1285  2,52|           warczały topory, zgrzytała stal o żelazo, łomot, jęki, dziki
1286  2,52|                   owdzie ozwały się głosy o litość. Tu i owdzie wypadał
1287  2,52|                drągi od dzid, cepów i kos o ziemię i przeżegnawszy się
1288  2,52|                   go dworzanie, bojąc się o świętą osobę pańską. Żóława
1289  2,52|                 wolało umierać niż błagać o litość i o niewolę. Zbili
1290  2,52|             umierać niż błagać o litość i o niewolę. Zbili się teraz
1291  2,52|                  Mało kto klękał, prosząc o litość, a gdy straszny zapęd
1292  2,52|                 Krakowie, gdym cię błagał o życie mego bratanka, który
1293  2,52|                 przed majestatem, błagali o miłosierdzie i o powrót
1294  2,52|                  błagali o miłosierdzie i o powrót za okupem do domu.~
1295  2,52|                 się w tym dniu odkupienia o piersi polskie.~*~Więc tobie,