Tom, Rozdzial
1 1,2 | lub Danusi; ale Danusi pod koniec poczęły się oczka kleić,
2 1,3 | knechtów, ile się da - i na tym koniec. Knechci krzyżaccy to nie
3 1,4 | następnie ścisnął ją za koniec w oczach księżny i Danusi
4 1,5 | to niechby potem nawet koniec świata nastąpił, ale po
5 1,10| spoglądając nieufnie, na koniec jednak starszy między nimi,
6 1,10| zdumienie, radość - na koniec jednak, nie mogąc świadectwom
7 1,13| Zbyszko, który nadszedł na koniec rozmowy - ślubujcie naszej
8 1,19| miłością... No, nie na tym koniec, bo później panna chciała,
9 1,19| podejrzenie się podał.~Pod koniec odwiedzin zaprosił też przeor
10 1,19| siekiery po lasach i pod koniec jej życia wszędzie już kupiec
11 1,19| księżnę, i znów o Danusię - na koniec jednak, wspomniawszy o swych
12 1,22| de Danveld, chcąc położyć koniec dalszej o tym rozmowie,
13 1,24| w tej chwili, usłyszała koniec rozmowy. - Nie może się
14 1,25| będzie dokuczać. Uradzili na koniec, że i Zbyszko, i Danusia
15 1,26| już skutecznie machnąć.~Na koniec, na dwa dni przed Wigilią,
16 1,30| szponów drapieżnego ptaka; na koniec, stanąwszy przed niewiastą,
17 2,6 | książęca w prawo zmieniła". Koniec ów dodany był dlatego, że
18 2,7 | płaszczem ciało, i podniósł koniec płaszcza.~- Zbliżcie światło -
19 2,7 | wedle obojczyków, zmacał na koniec przez sukno szczelinę ciągnącą
20 2,7 | polski topór... I ot ci koniec! Ot ci kres! Nie błogosławił
21 2,7 | zgrozą tę posępną noc. Na koniec zaskrzypiały drzwi ukryte
22 2,9 | Maćka z otwartymi ustami, na koniec starszy ozwał się:~- Hę!
23 2,11| ale im przyszło na czarny koniec. Hej! godna ci była bitwa.
24 2,11| gniją. Daj Bóg zawdy taki koniec!~Stary chłop, słysząc te
25 2,11| Bóg, panie rycerzu, taki koniec, jakoście mówili, bo chociaż
26 2,16| Ale wszystkiemu musi być koniec. Jeśli Jurandówna nie żyje,
27 2,17| szukać. Już myślałem, że koniec mojej biedy i mego frasunku -
28 2,19| bada bór i gąszcza, a na koniec, że znajdują się o ćwierć
29 2,19| błękitny rycerz, że nadchodzi koniec bitwy i że pozostaje tylko
30 2,21| wyjątkowej mocy i ceny, a na koniec, że gdy go przykrępowano
31 2,23| przezpiecznie choćby na koniec świata.~- No! zbytnio sobie
32 2,25| mową dowiedział się, że na koniec stanął na ziemiach mazowieckich.~
33 2,25| nad miarę, stało się na koniec uciążliwe dla obecnych,
34 2,25| co mają z sobą robić.~Na koniec stary Tolima, prawa Jurandowa
35 2,27| przypominając, coś rozważając, a na koniec spytała:~- Toś ty nie zabaczył
36 2,28| Rozdział XXVIII~Przyszli na koniec ze zwłokami dziewczyny do
37 2,28| pokojach - oj! oj!"~Inne na koniec wymawiały zmarłej, że się
38 2,37| zawołał Macko. - Mówiłem, że koniec, a tu nie koniec! Bójże
39 2,37| Mówiłem, że koniec, a tu nie koniec! Bójże ty się Boga, Zbyszku!~-
40 2,42| Zbyszku nie było i słychu.~Na koniec po pierwszych sprzętach
41 2,42| ucieszysz, to już będzie i koniec.~A młodzian zamknął na chwilę
42 2,43| zdrowia, pójdzie znów na koniec świata, na Niemców, na Tatarów -
43 2,51| smoleńskich, przyszła na koniec w bok czelnemu i walnemu
44 2,51| radości. Zdało im się, że to koniec, że strach i popłoch ogarną
45 2,51| walczyli jak przez sen, inni na koniec mordowali się sami, wbijając
46 2,51| że to był wieczór kładący koniec nędzy i trudom nie tylko
47 2,52| smoleńskich, przyszła na koniec w bok czelnemu i walnemu
48 2,52| radości. Zdało im się, że to koniec, że strach i popłoch ogarną
49 2,52| walczyli jak przez sen, inni na koniec mordowali się sami, wbijając
50 2,52| że to był wieczór kładący koniec nędzy i trudom nie tylko
51 2,53| aż po siwe fale Bałtyku.~KONIEC~ ~ ~ ~
|