Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |        Był ci on pustelnikiem - odparł, śmiejąc się, Maćko - ale
 2  1,2 |    niedzielę, i aż do śmierci - odparł Zbyszko. Wieczerza przeciągnęła
 3  1,3 |       całe życie był cnotliwy - odparł surowo zakonnik - byłby
 4  1,4 |      prawo?~- Prawo moje stąd - odparł nieznajomy - że król mi
 5  1,4 |     naród hańbę byś ściągnął! - odparł niecierpliwie Powała.~-
 6  1,4 |  towarzystwa waszego szukałem - odparł Lichtenstein - jakoż tuszę,
 7  1,5 | Chrystusowego godzi się polec - odparł Powała.~- I dla czci rycerskiej -
 8  1,5 |   powiada się chrześcijańskim - odparł zimno Krzyżak - ale obyczaje
 9  1,5 |     głowa jego do sądu należy - odparł Powała.~- Uwięziliście go? -
10  1,5 | Krzyżacy, nie boim się nikogo - odparł dumnie komtur.~A stary kasztelan
11  1,5 |        Giną ludzie i z konia! - odparł Maćko.~- Ba! Ale ilu sami
12  1,10|    dobrze.~- A jam to nierad? - odparł Zych. - Dajże jeszcze, dziewucho,
13  1,14|         to i sucho przejdziem - odparł Zbyszko.~Jakoż po niejakim
14  1,16|     połomił.~- Albo ja tobie! - odparł Cztan, ściskając swe potężne
15  1,20|          i jestem zakonnikiem - odparł z wyniosłością Hugo de Danveld.~
16  1,22|     jeno goście, obcy rycerze - odparł Hugo.~- Za gości Zakon odpowiada,
17  1,22|      Juranda zbieleją na haku - odparł brat Hugo. - Kto wreszcie
18  1,23|       przedzie; nie widać ich - odparł Lowe.~- Słuchajcie: będzie
19  1,23|       teraz będzie?~- Powiemy - odparł słabym głosem Danveld -
20  1,25|     stanął.~- Miłościwy panie - odparł kapitan - czy jeno taką
21  1,26|         wąsów nie przy-marzło - odparł Sanderus - gdyż takowe sople
22  2,1 |          Ba!... zapłaci okup! - odparł niedbale Danveld.~- Choćby
23  2,2 |         i byłby krzyk okrutny - odparł Zygfryd. - Niepodobna też
24  2,2 |        Duch Światłości to Bóg - odparł starzec, po czym jakby~chcąc
25  2,3 |     Danveld stoi przed Bogiem - odparł Rotgier - i powiem o nim
26  2,8 |         co wiesz!~- Nie zabit - odparł Czech. - W dobrym zdrowiu!
27  2,9 |     ojciec i syn.~- Tak jest! - odparł Maćko. - A kto między nich,
28  2,10|            Bylibyśmy słyszeli - odparł staruszek - toteż tak myślim,
29  2,11|    zaznał?~- Hej, mocny Boże! - odparł Maćko - żeby choć był zaznał,
30  2,11|       czas, to i nie omieszka - odparł Maćko. -No! chwalić Boga,
31  2,11|        synod, jeno congressus - odparł ksiądz Kaleb - i kapelan
32  2,16|   Właśnie dlatego, że daleko! - odparł Zbyszko. - Spokój tam wokoło,
33  2,18|       zapędzie nie zamordował - odparł Maćko - to sprawiedliwie
34  2,21|           I chciał to uczynić - odparł Sanderus - ale coś ci go
35  2,21|     Sanderusa.~- Widziałem to - odparł włóczęga - bom się chycił
36  2,21|      mojej rycerskiej pomagać - odparł de Lorche - ale co do wolności,
37  2,22|   wielkolud!~- O wa! obaczym! - odparł Zbyszko.~- Krzepkiś jest,
38  2,24|    pomagali.~- Nieprawda jest - odparł Maćko.~I począł się znów
39  2,24| Gotteswerder albo ku Ragnecie - odparł Maćko.~- Możny i znamienitego
40  2,30|         z okupem jadę.~- Wiem - odparł Czech. - Dobrzeście zrobili,
41  2,30|    panie, już żaden nie żywie - odparł Zbyszko. A Powała spojrzał
42  2,33|       miejsca, ile tu w równi - odparł pan z Maszkowic - ale serce,
43  2,33|        złość i zatwardziałość - odparł mistrz.~I to rzekłszy, podniósł
44  2,41|      Kto by jego nie miłował! - odparł stary rycerz. - A ty? Niby
45  2,44|        robi?~- Jasiek ci brat - odparł Zbyszko.~- Jużci!...~Lecz
46  2,49|   szczęście i honor.~- Dobrze - odparł Powała. - Miło ze znajomymi
47  2,49|         ci, którzy żołd biorą - odparł de Lorche - a jam go nie
48  2,49|        Miesiąc jeszcze świeci - odparł Zbyszko. - Jedźmy. Więc
49  2,51|      tobą śmiertelnie.~- Wiem - odparł Lichtenstein i wydął dumnie
50  2,52|      tobą śmiertelnie.~- Wiem - odparł Lichtenstein i wydął dumnie