Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |     Walgierzu prawi brat Hidulf, któremu on się pewnej nocy ukazał -
 2  1,4 |          pocałowania od takiego, któremu siarką z gęby bucha.~- A
 3  1,4 |          porywczy umysł chłopca, któremu wydawało się, że to sam
 4  1,4 |  posłować przestał.~Lecz Powała, któremu serce poczęło również zapływać
 5  1,5 |     stuletni Wojciech z Jagłowa, któremu ze starości trzęsła się
 6  1,5 |    źrenicę oka jej własny naród, któremu przez związek z Jagiełłą
 7  1,5 |  miłością na tym cudnym obliczu, któremu ni złoto, ni drogie kamienie
 8  1,7 |      Wojciech, przezwiskiem Tur, któremu król Władysław Łokietek
 9  1,10|         Opolczykiem Naderspanem, któremu pomagali przeciw królowi
10  1,10|        dołoży. Rycerski to opat, któremu nie nowina hełmem głowę
11  1,11|         ze snu obudzić. Zbyszko, któremu brakło doświadczenia, myślał,
12  1,13|        tylko że nie wiem dobrze: któremu? Święty Jerzy jest patronem
13  1,13|         i od tego może być inny, któremu on nie będzie chciał wchodzić
14  1,19|       poślę ci gończego zapytać, któremu pilno wracać każę, choć
15  1,19|       bawi w gościnie u księcia, któremu rozpowiadał o tych trzech
16  1,19|      Boże, to wyście ów Zbyszko, któremu dziewucha nałęczką głowę
17  1,20|      człowiek niespełna zmysłów, któremu ciemna izba i batogi więcej
18  1,20|      wejście księcia Janusza, ku któremu zwrócili się z pokłonami
19  1,21|         podnieśli ogromny krzyk, któremu od strony głównej ławy i
20  1,21|         obcego rycerza, Zbyszko, któremu chodziło o ochronę księżny
21  1,22|            A za mną król polski, któremu więcej ziem i narodów podlega.~-
22  1,23|             rzekł pan de Fourcy, któremu niezbyt przypadła do smaku
23  1,26|         go obaczę, bo to rycerz, któremu w niczym nie przyganić.~-
24  1,30|  pohamował się. Zbyszko zresztą, któremu chodziło przede wszystkim
25  1,31|    wezwał następnie ojca Kaleba, któremu podyktował list do księcia
26  1,31|         znów z księdzem Kalebem, któremu naprzód rozkazał spisać
27  1,32|        się ów złowrogi zamek, ku któremu popychała go przemoc i niedola.
28  1,32|          jak modli się człowiek, któremu na świecie pozostało już
29  2,1 |        jest ów dzik ze Spychowa, któremu nasz komtur kły powybijał;
30  2,1 |         czynienia z człowiekiem, któremu jakieś nadludzkie siły w
31  2,7 |        pomocy Pana Chrystusowej, któremu pewnie więcej chodzi o tych,
32  2,11|         w pacierzu pozwał, tego, któremu i ja ślubowałem, a któren
33  2,11|      wyruszył, jeno podwójciego, któremu urzędnik kazał wszystkie
34  2,16|       przywodzę - rzekł Zbyszko, któremu duszno było w namiocie -
35  2,18|          ciągle. Wreszcie Hlawa, któremu znudziło się oczekiwanie
36  2,19|         inni modlili się; jeden, któremu umysł pomieszał się widocznie
37  2,22|     ryczeć ze strachu jak cielę, któremu podrzynają gardło.~Lecz
38  2,23|     mruknął Arnold.~Ale Zbyszko, któremu żal i gniew napłynęły do
39  2,24|           odpowiedział Wolfgang, któremu widocznie pochlebiły Maćkowe
40  2,28| wszelkich słów boleści. Zbyszko, któremu po chwilowym wybuchu odrętwiała
41  2,33|   zamyśleniu na mury, a Zbyszko, któremu Powała przetłumaczył należycie
42  2,34|       prawdzie Arnold von Baden, któremu też o okup chodziło. Ale
43  2,35|  niejeden z gości zagranicznych, któremu nieraz poprzednio szeptali
44  2,38|        to uradza! - rzekł Maćko, któremu, pomimo całej miłości do
45  2,47|          was? - zapytał Zbyszko, któremu oczy zaiskrzyły się nagle
46  2,47|          pozwolił jeno z jednym, któremu na przezwisko było też Lichtenstein
47  2,51|   powtórzył król. A wtem Witold, któremu za pierwszym słowem Hanki
48  2,51|    nieszczęsny był każdy rycerz, któremu się z nim potkać przyszło.
49  2,52|   powtórzył król. A wtem Witold, któremu za pierwszym słowem Hanki
50  2,52|    nieszczęsny był każdy rycerz, któremu się z nim potkać przyszło.