Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |              i bogdaj słusznie, że wkrótce musi wielka wojna nastąpić,
 2  1,5 |         nie wróci, będziesz ty się wkrótce, nieboże, lepszym rzeczom
 3  1,6 |            ale im przyobiecano, że wkrótce ciało będzie wystawione
 4  1,6 |       którymi szedł skazany. Jakoż wkrótce orszak pojawił się na rynku.
 5  1,11|          swojej starej siedzibie i wkrótce dostrzegli, iż Zych ze Zgorzelic
 6  1,12|        swąd czynił się ostrzejszy; wkrótce dało się słyszeć sapanie
 7  1,14|     chroniąc się od blasku słońca.~Wkrótce jednak spod ręki poczęły
 8  1,19|     owinąwszy się w nią szczelnie, wkrótce poczuł ciepło rozchodzące
 9  1,19|       bywałych o drogę do Łęczycy. Wkrótce za Sieradzem wjechali w
10  1,20| przyjaciołom Zakonu, z którego rąk wkrótce, panie, złote ostrogi otrzymacie.
11  1,20|          się sadź sucha, iskrząca. Wkrótce wyszedł i siadł na koń książę,
12  1,21|         czujne, domyślając się, ze wkrótce przyjdzie im stoczyć walkę
13  1,21|        dając w ten sposób znać, że wkrótce robota się rozpocznie. Jakoż
14  1,23|         ale że ciężko jest pobit i wkrótce przed Bogiem może stanąć,
15  1,25|          przy koniach w stajniach. Wkrótce ognie w służebnych izbach
16  1,26|        najgorszym razie tuszył, iż wkrótce będzie miał i na to dość
17  1,27|      jeszcze czas jakiś śnieg, ale wkrótce ustał. Potem tu i owdzie
18  1,27|         miarę jazdą nocną, poszedł wkrótce za jej przykładem i po upływie
19  1,30|        woźnicy jechać żywiej, więc wkrótce zbliżyli się tak znacznie,
20  1,32|            Lecz borek skończył się wkrótce i po upływie kilku pacierzy
21  2,2 |     młodzieńcy, nowicjusze, którzy wkrótce przywdziać mieli białe płaszcze.
22  2,3 |        zbójów nadgranicznych, i że wkrótce będzie za okup uwolniona.
23  2,7 |       rozkazał zapalić pochodnię i wkrótce w mocnym blasku jej płomienia
24  2,7 |             jednakże pochylił ją i wkrótce na oko Juranda poczęły spadać
25  2,7 |         zniknął w cieniu muru, ale wkrótce zjawił się znowu ze łbem
26  2,9 |           kamieniem. Stary poszedł wkrótce za przykładem syna, tak
27  2,11|            się jednak stanowczo, a wkrótce ustąpił całkiem, gdy Jagienka,
28  2,17|            Bóg was pocieszy - może wkrótce.~Zbyszkowi zaś łzy błysły
29  2,19|       tylko zwykły gwar leśny. Ale wkrótce do uszu wojowników doszły
30  2,22|          stracili śladu Sanderusa. Wkrótce też dostrzegli, że są na
31  2,23|       gęstwinie; jakoż popowracali wkrótce z po spuszczanymi głowami.
32  2,23|       diabeł przywiązan do siodła. Wkrótce zaświta, bo teraz noc krótka.
33  2,24|           zdrowiu!~Konie ruszyły i wkrótce przesłoniła je jasna leszczynowa
34  2,26|           i między mchami leśnymi, wkrótce więc urosła nad Krzyżakiem
35  2,28|        dzwonu z gródkowej kaplicy. Wkrótce potem ujrzeli idącą z dali
36  2,48|       prowadził z sobą dwudziestu.~Wkrótce potem na rozstaju wychyliło
37  2,49|             że walna rozprawa musi wkrótce nastąpić, nikt jednak nie
38  2,49|             której spodziewali się wkrótce, bo przecie nie miał mistrz
39  2,49|            niedola jej skończy się wkrótce raz na zawsze, przyciągnęła
40  2,51|            proboszcz kaliski, miał wkrótce wyjść z drugą i król wyszedł
41  2,51|    tatarstwo, Besaraby, Wołochy, a wkrótce pękła ściana litewska i
42  2,51|          uderzała po gromadzie, aż wkrótce tysiące ich zwaliły się
43  2,51|             a tymczasem spostrzegł wkrótce, że to Polacy prą, idą naprzód,
44  2,51|          Zaciekłość polska rozbiła wkrótce wielkie kolisko na kilkanaście
45  2,52|            proboszcz kaliski, miał wkrótce wyjść z drugą i król wyszedł
46  2,52|    tatarstwo, Besaraby, Wołochy, a wkrótce pękła ściana litewska i
47  2,52|          uderzała po gromadzie, aż wkrótce tysiące ich zwaliły się
48  2,52|             a tymczasem spostrzegł wkrótce, że to Polacy prą, idą naprzód,
49  2,52|          Zaciekłość polska rozbiła wkrótce wielkie kolisko na kilkanaście