Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |                         Rozdział II~A wtem przez drzwi weszła księżna -
 2  1,2 |          młody i łatwo zginąć możesz.~Wtem przysunął się Maćko z Bogdańca,
 3  1,5 |          poważnym i pełnym majestatu.~Wtem ozwały się dzwony, płosząc
 4  1,5 |      szyderczo Kuno, podnosząc głowę.~Wtem jakiś młody, smutny głos
 5  1,5 |               królu, daruj Zbyszkowi! Wtem ozwały się rycerskie:~-
 6  1,5 |          chciał coś odpowiedzieć, gdy wtem wszedł dworzanin z oznajmieniem,
 7  1,6 |                           Rozdział VI~Wtem zaszedł wypadek, wobec którego
 8  1,6 |             przerażone, ale milczące.~Wtem o godzinie trzynastej z
 9  1,7 |         krewniak, więc nie poskąpi.~A wtem drzwi się otworzyły, i jakby
10  1,12|          podniósł się cicho i czekał.~Wtem nad głową usłyszał szum
11  1,19|           oczach się usprawiedliwi.~A wtem nadjechał Czech Hlawa wysłany
12  1,19|       dostaniesz, byłeś prawdę rzekł. Wtem Czech, który słuchał tej
13  1,19|              ją podjął ostrzem kopii.~Wtem Jędrek z Kropiwnicy zwrócił
14  1,20|            łowy z nami pojedziesz". A wtem weszli dwaj goście krzyżaccy,
15  1,21|           obronie córki Kiejstuta - a wtem zgrzytnęła w rękach pani
16  1,22|            ale Majneger nie przystał.~Wtem książę przerwał:~- Starosto
17  1,25|           głosem:~- Miłościwa pani...~Wtem przerwała mu Danusia, która
18  1,26|         pachnącym sianie wieczerzę. A wtem we drzwiach ukazał się człowiek
19  1,28|               po nią nie posyłałem!~A wtem wrócił ksiądz Wyszoniek
20  1,32|            jak w gorączce, słuchał.~A wtem na wpół dziecinny i jakby
21  2,1 |         ciężki, ale... nie zdradliwy.~Wtem w drugim końcu sali jakiś
22  2,3 |               zakonny - bez skazy".~A wtem ozwał się niespodzianie
23  2,3 |               podniósł tę rękawicę? A wtem jakiś rycerz, którego wejścia
24  2,5 |            byś okrył mnie i siebie.~A wtem zabrzmiał po raz trzeci
25  2,5 |               przechylił się w tył, a wtem w oczach mignął mu błysk
26  2,7 |            sprawiedliwości Bożej, gdy wtem znalazł się młodzik, któregośmy
27  2,7 |               Daj mi czas do jutra.~A wtem usłyszał wyraźnie jakiś
28  2,17|            gniew boski jest nade mną.~Wtem Hlawa przypodniósł się z
29  2,19|               wa mir 'z houbet lac...~Wtem pieśń urwała się, albowiem
30  2,19|              zastępami nieprzyjaciół.~Wtem stało się coś niespodzianego,
31  2,20| nieszczęśników zwróciły się ku niemu.~Wtem z głębi zawołał jakiś donośny,
32  2,22|           prze Bóg! to ja! Zbyszko!~A wtem ujrzał w mroku i jej oczy,
33  2,24|             do rozpaczliwej obrony.~A wtem od kopca począł iść ku niemu
34  2,27|             mnie dobrze? i rozumiesz?~Wtem targnął nim nagły niepokój,
35  2,44|         niecierpliwić i gniewać - gdy wtem do izby wszedł Maćko w towarzystwie
36  2,49|           namioty pana de Lorche, gdy wtem na środku "ulicy" spostrzegli
37  2,51|         Chrystus! - powtórzył król. A wtem Witold, któremu za pierwszym
38  2,51|               na nią mrok śmiertelny.~Wtem wstał wicher. Zaszumiał
39  2,51|          chwiać niemiecka nawała, gdy wtem zaszło coś takiego, co losy
40  2,51|                                     A wtem stało się coś jeszcze okropniejszego.
41  2,51|               z morderczego skrętu. A wtem od strony lasu zagrzmiały
42  2,51|           przez myśliwców ostępu, gdy wtem zajechał mu drogę Zbyszko
43  2,52|         Chrystus! - powtórzył król. A wtem Witold, któremu za pierwszym
44  2,52|               na nią mrok śmiertelny.~Wtem wstał wicher. Zaszumiał
45  2,52|          chwiać niemiecka nawała, gdy wtem zaszło coś takiego, co losy
46  2,52|                                     A wtem stało się coś jeszcze okropniejszego.
47  2,52|               z morderczego skrętu. A wtem od strony lasu zagrzmiały
48  2,52|           przez myśliwców ostępu, gdy wtem zajechał mu drogę Zbyszko