Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |           A jam wtedy jeszcze nie wrócił - i dalej wojowałem. Bo
 2  1,1 |   wychylić do dna ostatnie kufle, wrócił jeszcze pośpiesznie), wołając:~-
 3  1,4 |           się na zamek, z którego wrócił na wieczerzę dość późną
 4  1,5 |           zgodzie, przebłagał go, wrócił do kraju i czekał na opróżnienie
 5  1,5 |           i w zmroku z nim gadał. Wrócił więc stary rycerz od niego
 6  1,6 |           mi jeszcze ciężko, alem wrócił.~- A to nie byliście w Malborgu?~-
 7  1,6 |       jednakże prosto z podziemia wrócił raz jeszcze na naradę, która
 8  1,7 |         płowieckich, Wojciech zaś wrócił do domowych pieleszy, lecz
 9  1,7 |      Pewna. I wojewoda Spytko nie wrócił - przywtórzył Paszko Złodziej
10  1,10|    somsiedzie, byle Bóg stryjkowi wrócił zdrowie - to i nie będzie
11  1,11|      przydrożnych krzach.~Zbyszko wrócił do stryja.~- Czas wam do
12  1,12|          zwierza, za czym Zbyszko wrócił do domu i począł się gotować
13  1,13|           niego smolną szczypkę i wrócił.~- Co z wami?~- Co ze mną!
14  1,17|           Maćkowi przyjazd opata, wrócił, spełniwszy polecenie, i
15  1,17|       nimi, aż gdy znikli w boru, wrócił z wolna do izby i rzekł
16  1,24|      zapytał:~- A Czech, jagódko, wrócił?~- Co tam Czech! - odpowiedziała
17  1,25|          widzę, a jej nie ma" - i wrócił się.~A Danusia, której chciało
18  1,25|    kapliczki dworskiej.~Po chwili wrócił, ale nie sam, tylko z panem
19  1,28|         nią nie posyłałem!~A wtem wrócił ksiądz Wyszoniek z listem,
20  1,28|          rąk albo zginąć.~Po czym wrócił do komnaty, by powiedzieć
21  1,30|       głowę księdza Kaleba i znów wrócił do Juranda, jakby z zapytaniem,
22  2,7 | dowiedział, kto przybył.~Pachołek wrócił po chwili z twarzą zmieszaną,
23  2,7 |       Rotgier do Ciechanowa, skąd wrócił trupem.~- A teraz leżysz
24  2,8 |       psami i kuszą do boru, lecz wrócił jeszcze za dnia i dowiedziawszy
25  2,8 |         wróci; choćby zaś wyżył i wrócił, przecie czytał ksiądz Kaleb
26  2,10|     słońce miało zachodzić^ Czech wrócił - i nie sam, jeno z jakąś
27  2,11|    modlitwę, aby Zbawiciel świata wrócił nieszczęsnemu Jurandowi
28  2,11|          ten ksiądz szczytnieński wrócił już z synodu, tobym go chciał
29  2,13|            Pana Jezusa prosić, by wrócił Zbyszkowi szczęście, a wszystkich
30  2,14|        przede wszystkim do wojny. Wrócił wprawdzie do Spychowa z
31  2,14|           piastuj e!~To rzekłszy, wrócił do kaplicy, by mszę ranną
32  2,17|            kazał im iść za sobą i wrócił do swej numy, w której czekali
33  2,18|          rozkazy, niebawem jednak wrócił i rzekł:~- Niezadługo trafim
34  2,23|         nie przyniesie.~Czech zaś wrócił do ogniska, gdyż ciążyło
35  2,23|          Jakoż odszedł, po chwili wrócił jednak pośpiesznym krokiem
36  2,23|        milczeniu pięścią, po czym wrócił do ogniska, gdyż nie było
37  2,24|          mchów leśnych.~Po chwili wrócił z napełnionym naczyniem
38  2,26|     zbierały się w tym miejscu, i wrócił do orszaku.~- Dusza w piekle,
39  2,30|             Mówiliście, że Jurand wrócił, ale o Jagience nic.~- Ej!
40  2,32|       zaniechał i Zakonowi Żmujdź wrócił - gdyż inaczej Zakon musi
41  2,41|      Zbyszka niełaskę Bożą.~"Byle wrócił, to mu ta ziemi i dobytku
42  2,42|    właśnie siedzieli:~- Młody pan wrócił!~Zbyszko wrócił istotnie,
43  2,42|         Młody pan wrócił!~Zbyszko wrócił istotnie, ale jakiś dziwny:
44  2,42|           i strusich pióropuszów. Wrócił też ze zdobycznymi końmi
45  2,47|      spotkał Maćka za Sieradzem i wrócił z nim razem.~Stary rycerz
46  2,47|           nim razem.~Stary rycerz wrócił jakiś chmurny, ale wypytawszy
47  2,48|   tygodnia był już z powrotem - i wrócił z twarzą wielce wyjaśnioną.
48  2,48|    giermka z wicią dalej, po czym wrócił z ogniem w źrenicach i zawołał:~-