Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         być korzyść. Kniaź Witold wiesz, jako jest hojny - a ciebie
 2  1,4 |       porwałeś się na posła! Zali wiesz, coć za to czeka?~- Porwał
 3  1,5 |       hańbić wspaniały naród, gdy wiesz, że jako posłowi żadna ci
 4  1,5 |      sposobem życzliwej namowy:~- Wiesz, co ci rzekę: powieś się!
 5  1,5 |          nasze księgi rycerskie i wiesz, że dwoje zwierząt kazano
 6  1,6 |          z kuszy. Zbóje-rycerze! -wiesz? Ciężko mi jeszcze dychać...
 7  1,6 |         za moją oddajecie.~- Skąd wiesz?~- Powiadał mi pan z Taczewa.~-
 8  1,10|           życzliwie na Zbyszka.~- Wiesz, kto to jest? - spytał Zych.~-
 9  1,11|        hoc!~Po czym do Zbyszka:~- Wiesz? jest ich dwóch: Wilk z
10  1,18|    odpowiedział Maćko. - A to już wiesz, że Zbyszko pojechał?~Jagienka
11  1,18|      tobie smakować, bo to i sama wiesz, że jędrniejszej a zaś urodziwszej
12  1,19|        żeś sługa Boży, a tego nie wiesz, że poratunek nie dla ziemskich,
13  1,25|           od progu wołać:~-To już wiesz, Zbyszku! Oj, żal mi tatusia,
14  1,26|      imienia nie wywoływać.~- Nie wiesz to - rzekł - że w takie
15  1,27|        ostała w Spychowie.~- Skąd wiesz?~- Bo w żadnych saniach
16  1,32|         bardziej zasapał.~- A nie wiesz, jest-li komtur w zamku? -
17  1,32|    inaczej postąpić? Ty, Chryste, wiesz: dziecko niewinne uduszą,
18  1,32| wszystkiego, co mi każą. l to też wiesz, że dla własnego żywota
19  2,3 |        Byłeś w Szczytnie, albo-li wiesz, co się tam stało?~- Byłem
20  2,4 |           Bóg będzie z tobą? Skąd wiesz, że oni chycili Danuśkę?
21  2,6 |            O nią, panie.~- A skąd wiesz, czy się tam nie wydała
22  2,8 |           zabili mi go! gadaj, co wiesz!~- Nie zabit - odparł Czech. -
23  2,8 |          Rycerz Zych?...~- To nie wiesz o niczym?~- Na miły Bóg!
24  2,9 |           Wilkiem dadzą, Bóg wie. Wiesz ty, bąku, skąd wracam? Z
25  2,11|         jeno chcę być przy nim.~- Wiesz przecie, że ja tego samego
26  2,11|      weszła Jagienka.~- Chodź tu! Wiesz, co jest! Dwa dni temu był
27  2,17|          i rzekłeś mi, że nic nie wiesz.~- Bo nic nie wiem, jeno
28  2,18|    będziem na nich czekać.~- Skąd wiesz o gościńcu? - zapytał Maćko.~-
29  2,20|         ostrogi; znasz mnie też i wiesz, że cześć rycerska nad życie
30  2,20|          ręce do Krzyża, ale zali wiesz, kto im przeszkody czyni,
31  2,20|      przecie poznał, de Lorche, i wiesz najlepiej, zali sprawiedliwe
32  2,21|       Gadaj, skomorochu, żywo, co wiesz, i nie błaznuj! - zawołał
33  2,29|          się do pana de Lorche:~- Wiesz, jako się zdarzyło? Wiesz,
34  2,29|         Wiesz, jako się zdarzyło? Wiesz, że on w rękach krzyżackich?~-
35  2,30|             rzekł Zbyszko - bo to wiesz, że stryj Maćko w niewoli
36  2,34|        rana mi się odnowiła - ta, wiesz... co to mi w Bogdańcu dopiero
37  2,34|          wykupu było żal, bo jako wiesz, pieniądz im nawet i od
38  2,34|        chwili wszedł Hlawa.~- Nie wiesz zaś, co tam czynią posłowie? -
39  2,35|              Wasza cześć może nie wiesz, że ja tu z moich komnat
40  2,39|           ku siestrze rodzonej... Wiesz!... Nic więcej nie rzekę!~-
41  2,40|       zadziora w boku -co toście, wiesz, po bobry ze Zbyszkiem chodzili -
42  2,40|         chłopaka ręce swędzą - to wiesz przecie, że i potykać mi
43  2,44|        chcieli... a ja - to... ty wiesz!... Na te słowa radość buchnęła
44  2,47|          mówić o swej wyprawie.~- Wiesz, że byłem w Malborgu - rzekł.~-
45  2,47|          rzekł Zbyszko.~- I ja, a wiesz dlaczego? Kuno rozum ma
46  2,48|        kasztel jest godny, a i to wiesz, że ja tam niezbyt płochliwa,
47  2,49|              odrzekł Zbyszko.~- A wiesz, że twój Kuno Lichtenstein
48  2,49|         Nie! - rzekł de Lorche. - Wiesz, jako czci rycerskiej przestrzegam.