Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |    średnich lat, ze śmiejącą się twarzą, przybrana w czerwony płaszcz
 2  1,2 |          oczy.~Więc z rozbawioną twarzą zwróciła się do dziewczyny:~-
 3  1,3 |    człowiek wysokiego wzrostu, z twarzą suchą, rozumną, z głową
 4  1,4 |          się - i zaraz usiadła z twarzą zmienioną przez trwogę.
 5  1,4 |      tymczasem nadjechał Maćko z twarzą niespokojną i złowrogą.
 6  1,4 |   spoglądał jednakże na Powałę z twarzą tak dumną jak na nich -
 7  1,6 |          Bogdańca swoją wybladłą twarzą, podtrzymywany przez Floriana
 8  1,6 |   odpowiedziała z rozpromienioną twarzą dobra pani - ale pokładzin
 9  1,8 |        również płowymi wąsami, z twarzą dziobatą i jednym okiem
10  1,11|      przez chwilę z mieniącą się twarzą, po czym, opanowawszy wzruszenie,
11  1,12|      czym podniosła się z wesołą twarzą:~- Będzie sadła na jakie
12  1,14|          ze śmiejącą się rumianą twarzą i z bobrem na plecach.~-
13  1,16|       zbliżywszy się ze złowrogą twarzą do Zbyszka, zapytał:~- Jak
14  1,19|         zwrócił się do Zbyszka z twarzą już groźną i rzekł:~- Nie
15  1,20|      młody jeszcze, ale otyły, z twarzą chytrego piwoźłopa i grubymi,
16  1,21|         w ręku, on sam zaś upadł twarzą w śnieg. "Zginął! zginął!" -
17  1,22|          począł iść ku Niemcom z twarzą złowrogą, po chwili jednak
18  1,23|         go pod ramiona, on zaś z twarzą bladą i zarazem zsiniałą
19  1,27|    przyszła do Zbyszka księżna z twarzą stroskaną, pełną przestrachu
20  1,27|         niedźwiedzimi skórami, z twarzą bladą, z polepionymi od
21  1,29|      spojrzał mu prosto w oczy z twarzą niemal zuchwałą i odpowiedział:~-
22  1,30|   zamknięty w sobie, mroczny i z twarzą tak skamieniałą, że Zbyszko,
23  1,30|         o ścianę, nieruchomy i z twarzą pogrążoną w cieniu padającym
24  1,32|       piersiach, więc rzucił się twarzą w śnieg i jął w uniesieniu
25  2,2 |      głowie, siedział posępny, z twarzą w cieniu i z ponurymi myślami
26  2,5 |         on leżał na grzbiecie, z twarzą białą jak śnieg, z szeroko
27  2,5 |          nie-zgasłym w oczach, z twarzą pobladłą z wysiłku i zawziętą,
28  2,7 |      Pachołek wrócił po chwili z twarzą zmieszaną, ale zmiany tej
29  2,7 | wiadomość zastała - i siedział z twarzą kamienną, nieruchomy, tak
30  2,7 |    nakrył trupa płaszczem wraz z twarzą i wyszedł z kaplicy.~Przy
31  2,7 |          z kwadratową, zwierzęcą twarzą, którą w części zasłaniał
32  2,9 |          izby i stanął w progu z twarzą surową, wysoki, kościsty,
33  2,9 |      jednego młodego pachołka, z twarzą rumianą jak jabłuszko.~-
34  2,9 |   uśmiechniętą i jasną jak zorza twarzą wyglądała tak ślicznie,
35  2,11|      nagle do Maćka ze zmienioną twarzą i dziwnym jakimś głosem
36  2,11|        głowie i byłby zwalił się twarzą w proch gościńca, gdyby
37  2,19|         leżał z bladą, spotniałą twarzą i z zamkniętymi oczyma,
38  2,20|      przyszedł chłodny, dumny, z twarzą, na której przy blasku płomienia
39  2,26|       człowieka, ale z nieludzką twarzą, głowę miał bowiem zwierzęcą,
40  2,26|        ciało rękojeściami wideł, twarzą do ziemi, po czym przysypawszy
41  2,28|   pustych oczu i uśmiechał się z twarzą rozjaśnioną i szczęśliwą,
42  2,44|    odpowiedział z rozpromienioną twarzą Zbyszko. - O, to dziwne!
43  2,48|          z powrotem - i wrócił z twarzą wielce wyjaśnioną. Gdy zaś
44  2,50|        szarej obozowej szacie, z twarzą poważną, na której osiadła
45  2,51|         swą zakrwawioną włochatą twarzą Niemców, którym się zdało,
46  2,51|       jakiś zagraniczny rycerz z twarzą zbielałą ze strachu i zdumienia
47  2,52|         swą zakrwawioną włochatą twarzą Niemców, którym się zdało,
48  2,52|       jakiś zagraniczny rycerz z twarzą zbielałą ze strachu i zdumienia