Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |   Zbyszko nie słyszał zaprosin, skoczył bowiem do wozów swoich i
 2  1,4 |      skoczyłem - kto by był nie skoczył?~- Słuchajcie - przerwał
 3  1,4 |        go kto poprosił o próbę, skoczył na brzeg drogi, udarł sporą
 4  1,6 |      ledwie mógł już usiedzieć, skoczył ku niemu do proga i zapytał:~-
 5  1,10|       za czym założył strzałę i skoczył przed siebie w bór.~- Napiął!
 6  1,12|    Zbyszko;~zebrał się w sobie, skoczył jak błyskawica i całą siłą
 7  1,17|          a gdy podano mu konia, skoczył na niego bez strzemion i
 8  1,18|      się niedawno opat potykać, skoczył teraz do jego strzemienia,
 9  1,20|      Turobojów ni na de Lorche, skoczył Zbyszko z takim pędem ku
10  1,20|       koń przybrać. Zbyszko zaś skoczył na podwórzec, na którym
11  1,21|     utkwiony w śniegu oszczep i skoczył na skraj lasu, za nim skoczyło
12  1,21| wypiekaniem opłatków we dworze. Skoczył po niego, dowiedziawszy
13  1,24|  przejechali tymczasem granicy, skoczył na konia tak jak stał, w
14  1,26|         z innymi dworkami, więc skoczył pokłonić się pani, ona zaś
15  1,27|     nawet o pozwolenie księcia, skoczył do stajen i kazał konie
16  1,27|         zaś, nie tracąc chwili, skoczył wraz z pozostałą służbą
17  1,28|     Jezu! Jezu!...~Lecz Zbyszko skoczył ku niemu i potrząsnąwszy
18  2,1 |        który w pierwszej chwili skoczył był ku córce, cofnął się
19  2,1 |     Zygfryda i Rotgiera.~Jurand skoczył ku bocznej ścianie, przy
20  2,1 |      nic, na wpół obłąkany, sam skoczył ku nim i rozpoczęła się
21  2,7 |         w milczeniu. Drugi pies skoczył za nimi również i zniknął
22  2,7 |         bywaj! ratunku!~Po czym skoczył do bramy i jął targać z
23  2,8 |      więcem z parobkami w pomoc skoczył, i Bóg dał, żeśmy ich godnie
24  2,8 |         Zbyszko i zdrowy.~Czech skoczył ku pani i klęknąwszy na
25  2,9 |       gość.~Dopieroż stary Wilk skoczył ku Maćkowi, a za starym
26  2,18|         w niewolę brać, po czym skoczył znów do przewodników i po
27  2,19|       uderzył konia ostrogami i skoczył:~- W nich!~Za nim skoczyli
28  2,19|  kształt huraganu ku wschodowi. Skoczył im na spotkanie ów oddział,
29  2,20|        parę płonących szczepek, skoczył z nimi do drzewa, spod którego
30  2,21|        i nie rzekłszy ni słowa, skoczył ku koniom; natomiast Maćko
31  2,22|     pasem nogi Arnolda, po czym skoczył, siadł na nim jak na zabitym
32  2,22|      się ze strasznym Arnoldem, skoczył do numy.~- Danuśka! Danuśka!~
33  2,22|  przerażone, nieprzytomne. Więc skoczył ku niej i chwycił ją w ramiona,
34  2,23|         że chwyciwszy za miecz, skoczył z nim ku Zygfrydowi i byłby
35  2,24|         sobie jeszcze coś, gdyż skoczył ku niemu i położywszy mu
36  2,26|        Obacz, co to jest.~Hlawa skoczył przed siebie, a po chwili
37  2,28|         Jurandowi. Jeden z nich skoczył z wieścią do starego Tolimy
38  2,48|     groźna i uroczysta. Zbyszko skoczył, aby pchnąć giermka z wicią
39  2,51|   królewski Zbigniew z Oleśnicy skoczył co siły w koniu do najbliższej
40  2,51|    stary wojownik ma słuszność, skoczył na powrót do króla i powtórzył
41  2,51|        głowę, wyciągnął kopię i skoczył wprost na króla.~Król zaś
42  2,51|       nim go zdołano zatrzymać, skoczył także ku niemu. I byliby
43  2,51|     życie ocalił".~To rzekłszy, skoczył ku niemu i starli się jak
44  2,52|   królewski Zbigniew z Oleśnicy skoczył co siły w koniu do najbliższej
45  2,52|    stary wojownik ma słuszność, skoczył na powrót do króla i powtórzył
46  2,52|        głowę, wyciągnął kopię i skoczył wprost na króla.~Król zaś
47  2,52|       nim go zdołano zatrzymać, skoczył także ku niemu. I byliby
48  2,52|     życie ocalił".~To rzekłszy, skoczył ku niemu i starli się jak