Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |       noc, święty Ptolomeusz da rady Walgierzowi.~Tymczasem nieznany
 2  1,5 |          chłystku?... dałbym ci rady jeszcze dziś?~- Cichaj? -
 3  1,5 |   Pewnie, że się nie pochowa, i rady mu dacie, jakobym widział.~-
 4  1,5 |       dacie, jakobym widział.~- Rady?... Zawiszy bym nie dał,
 5  1,6 |       na Ruś.~- No, to i nie ma rady.~- Nijakiej. Kasztelan powiadał
 6  1,6 |       albo trzy dni. Jak nie ma rady, to nie ma. Co ta mogłem,
 7  1,6 |      toby już nie było nijakiej rady. Bierzże teraz kubrak, bierz
 8  1,7 |      zapychał. A teraz nijakiej rady nie ma.~- Niedźwiedziego
 9  1,10|    tamten świat - no, to nie ma rady! Czy przy większym starunku,
10  1,11|          Maćko nie mógł sam dać rady. Próżno chciał przed kilkunastu
11  1,11| wylizane!~- Ha! to nie ma innej rady, jeno trza będzie w boru
12  1,12|         dojrzeć. Nie było innej rady, tylko czekać.~I czekał
13  1,16|    pozwą, a już tam on da sobie rady, choćby się naraz z obydwoma
14  1,17|         więc skoro nie ma innej rady, to jedź. Niech się ta stanie
15  1,18|          a na ślubowanie nie ma rady! Udał mu się Zbyszko, ile
16  1,18|        tak myślę, że byle który rady mu nie da, bo to jucha do
17  1,19|      Zbyszko, widząc, że nie ma rady, i rozumiejąc, że Jędrek
18  1,19|      dola, przeciw czemu nie ma rady, gdyż to z rozkazania boskiego...
19  1,25|      się zaraz z proga: "Nie ma rady, boć to przecie ojciec!" -
20  1,25|        za nią jak echo: "Nie ma rady" - i zamknął oczy jak człowiek,
21  1,25|         na pokojach... I rzekę, rady nie ma, a rada musi być,
22  1,25|          Jak zobaczy, że nie ma rady, to się i zgodzi. Nie byt
23  1,30|    rzecz.~- To i dlatego nie ma rady.~- A chwała Bogu, nie ma!
24  1,30|    siebie. I nie widział żadnej rady, żadnego wyjścia. Czuł nad
25  2,4 |          ten dałby i takim dwóm rady, jemu nigdy się żaden Niemiec
26  2,8 |        rzekł:~- Ha! to nie ma i rady! Przeciwko śmierci chytrość
27  2,8 |        ale wiera, nie mogli dać rady. Teraz na czas jakiś jest
28  2,9 |     mnie Zbyszkowi, no i nie ma rady! taka moja dola. Ale widzicie,
29  2,10|  widział Maćko, że nie ma innej rady, tylko trzeba obie dziewczyny
30  2,11|      odpoczynek! Nie masz na to rady we świecie, ale co ja teraz
31  2,11|      ale że był człek prędki do rady, postanowił czasu nie tracić
32  2,11|       da, że damy sobie i z nim rady.~- Bóg da!~Tu Maćko roześmiał
33  2,14|       mają. Dam ja sobie z nimi rady i z Niemcami, których napotkam
34  2,14|       że zaś nie widział żadnej rady na jej nieszczęście, więc
35  2,17|          w dzikiej stronie, bez rady nijakiej, w strapieniu i
36  2,21|   samemu:~- No! jużci... Nie ma rady!~I poszedł też ku koniom.
37  2,22|         Powale z Taczewa dałbyś rady? a panu Paszkowi Złodziejowi
38  2,24|         obyty, że nie ma żadnej rady.~Więc wyciągnął z wolna
39  2,31|      umiał sobie dotychczas dać rady.~- I tak, com mogła, tom
40  2,37|         że we wnątrzu i w duszy rady sobie nijakiej dać nie mogę.
41  2,38|  zbawion, na to wszelako nie ma rady.~- Co tu wyroków boskich
42  2,38|   wiedział już Maćko, że nie ma rady, bo znał uporczywość bratanka
43  2,39| ćwiczenia rycerskiego, łatwo da rady. Wprawdzie co innego mówił
44  2,41|       radzili?~- Nie było innej rady, jeno zaraz w nich! Dobrze
45  2,42|          Nie mogą sobie oni dać rady ani z nim, ani z tą nieszczęsną
46  2,44|    roboty, nie umiały sobie dać rady. Wyschłe i wzburzone po
47  2,44|          wnet bym tu sobie dała rady.~- Nie wskórałabyś i ty!~-
48  2,49|    rozkazów, a nawet wbrew woli rady wojennej, napełniło otuchą