Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |        można było na pierwszy rzut oka poznać bogactwo odwieczne,
 2  1,5 |     królowę, kochał ją jak źrenicę oka jej własny naród, któremu
 3  1,5 |     Tymczasem nie spuszczał z niej oka, rozmyślając w wezbranym
 4  1,5 |       zatrzymał się przez mgnienie oka i na Zbyszku, a wówczas
 5  1,5 |       Nagle zmienił się w mgnieniu oka: spuścił głowę, skrzyżował
 6  1,6 |            rusztowanie. W mgnieniu oka ściągnięto sukno i rozerwano
 7  1,10|            naciągnął ją w mgnieniu oka na żelazny zastawnik, za
 8  1,10|           najmilejsi!~I w mgnieniu oka zsunęła się z konia, a gdy
 9  1,10|            naciągnął ją w mgnieniu oka, aż zaskrzypiała żelazna
10  1,11|          ci skrobią w ściany, że i oka nie zmrużysz... Jagienka!...
11  1,11|       Zbyszko. Zych zaś w mgnieniu oka z rozczulenia przeszedł
12  1,12|        walki ani na jedno mgnienie oka nie zastanowił się, skąd
13  1,14|     Zbyszko wdrapał się w mgnieniu oka wyżej i spojrzał przez gałęzie
14  1,17|            zaperzył się w mgnieniu oka:~- Widzicie ich! Nie chcą
15  1,20|           Zbyszko na pierwszy rzut oka poznał jednego z rybałtów,
16  1,21|       Widok ich wprawił w mgnieniu oka we wściekłość samice mające
17  1,21|       ujrzeli przez jedno mgnienie oka kopię utkwioną w karku byka,
18  1,21|      brońcy" odciągnęli w mgnieniu oka potworne cielsko, a tymczasem
19  1,22|        dziecko, którą jako źrenicę oka miłuje.~- Ma! znamy ją.
20  1,23|         tylko przez jedno mgnienie oka. Po chwili zwrócił się do
21  1,26|          tak go kochał jak źrenicę oka; w bitwach jego więcej strzegł
22  2,2 |        którego miłował jak źrenicę oka i jak tylko ojciec mógł
23  2,7 |        Boży!..." Na jedno mgnienie oka stare serce ścisnęło się
24  2,7 |           trwało to jedno mgnienie oka. Odetchnął głęboko i rzekł:~-
25  2,8 |       wspomnieć, to wnet jej łza z oka kapnie, a chłopisko światami
26  2,9 |           jej strzegli jak źrenicy oka. Po chwili jednak porzucił
27  2,11|           to sprawnie i w mgnieniu oka. Koła, dyszle i przodki
28  2,19|         Niemców, którzy w mgnieniu oka pochylili las dzid ku jeźdźcom,
29  2,19|        powdrapywali się w mgnieniu oka na przydrożne chojary i
30  2,19|        ludzi jak burza.~W mgnieniu oka dziesiątki rąk wyciągnęły
31  2,19|            pierwsze - i w mgnieniu oka z jego rozkazu ława rycerzy
32  2,22|      ruszył ku leżącym, w mgnieniu oka skrępował pasem nogi Arnolda,
33  2,24|           mu duszę, ale w mgnieniu oka chwycił za głownię miecza,
34  2,24|      rzeczy miłował go jak źrenicę oka, jakkolwiek nie chciał okazywać
35  2,25| pachołkowie chwycili go w mgnieniu oka za barki i przywiedli przed
36  2,26|       odstąpili go ani na mgnienie oka - i zawiedli ze środka drogi
37  2,26|       ciężko.~Przez jedno mgnienie oka wydało mu się, że słyszy
38  2,27|   zrozumiawszy od pierwszego rzutu oka, co się dzieje, poklękali
39  2,31|             teraz na pierwszy rzut oka widać w niej było dziewkę
40  2,45|         Kochał ją tedy jak źrenicę oka mąż, kochał stary Maćko,
41  2,49|        wzięło go niemal w mgnieniu oka, z zapałem tak niepohamowanym,
42  2,49|           taką siłą, że w mgnieniu oka porozrzucał ogniska Mazurów.
43  2,51|             zamilkł przez mgnienie oka, po czym zawołał:~- Pochwalony
44  2,51|       porozjeżdżali się w mgnieniu oka do swoich chorągwi. Z królem
45  2,51|         przewyższał, że w mgnieniu oka obalił go na ziemię i kolanem
46  2,52|             zamilkł przez mgnienie oka, po czym zawołał:~- Pochwalony
47  2,52|       porozjeżdżali się w mgnieniu oka do swoich chorągwi. Z królem
48  2,52|         przewyższał, że w mgnieniu oka obalił go na ziemię i kolanem