Tom,    Rozdzial

 1  1,1 | wyrozumiesz, bo to jest mowa taka, jakoby ś cynowe misy potrząsał,
 2  1,2 |           głośno lub podśpiewując, jakoby upojeni pogodną nocą i jasnym
 3  1,3 |   anielskimi głosami, to zasypywać jakoby pieśnią słowiczą, wówczas
 4  1,4 |            i pojechać sobie dalej, jakoby się nic nie stało. Ale mógłbym
 5  1,4 |     świecie -rzekł Maćko.~- Zawsze jakoby jarmark - odrzekł jeden
 6  1,5 |         ona przyszłe rzeczy widzi, jakoby się przed nią działy, i
 7  1,6 |        Litwy, po czym z żalu wpadł jakoby w odrętwienie, nie chciał
 8  1,6 |         surowy pan krakowski tylko jakoby z musu skazał go na śmierć.~
 9  1,8 |         szrankach. upadło w Niemcu jakoby przez czary serce na widok
10  1,8 |           lecz wreszcie ocknął się jakoby ze snu i rzekł z żałością
11  1,11|          Niemców i piór czynił się jakoby jeden kłąb. A czego to oni
12  1,13|     wszystkimi. Ale to byłoby tak, jakoby mi, nie przymierzając, twój
13  1,13|    ostatniego żebra, coś mu rośnie jakoby guz. Po dziesięciu dniach
14  1,14|            i spostrzegł przed sobą jakoby tuman mgły: było to Odstajane
15  1,14|           nikomu, ale tobie powiem jakoby właśnie siostrze, bo się
16  1,15|        chmielu.~-Patrzcie!... mówi jakoby z beczki! - zawołał opat. -
17  1,20|         książęta - rzekł - na łowy jakoby na wojenne wyprawy chodzą.~-
18  1,28|        jeno chciwość a złoba taka, jakoby wilkami, nie ludźmi byli.
19  1,28|             a potem nagle rzekł:~- Jakoby mnie kto w dawną ranę ugodził.~-
20  1,30|              usłyszałem jakiś głos jakoby ze ściany wychodzący, który
21  2,6 |           Mikołaj z Długolasu - są jakoby bór. Z brzega jeszcze coś
22  2,8 |       pojechał Zbyszko do Malborga jakoby wilkowi w gardziel. Zali
23  2,8 |        Wilku, zgrzytać począł tak, jakoby kto skrzypiące drzwi otwierał
24  2,9 |          żyw, ruszyłby przeciw nim jakoby przeciw prawdziwym wilkom.
25  2,10|        Mówiono ogólnie, ze "jechał jakoby anioł" - i modlono się za
26  2,10|        słyszały też w ciemnościach jakoby szelest drobnych stóp po
27  2,11|            który przebywał właśnie jakoby w paszczy wilczej, wśród
28  2,11|        prawo młaka, i szmat rżyska jakoby poletko niewielgie. Ale
29  2,11|          piękne, jedna na drugiej, jakoby kto całą świętą ziemię nimi
30  2,14|          utrafi i z każdego nowinę jakoby rybę hakiem wyciągnie. Zechce-li
31  2,14|  odwiedziny. To tam ją przyjmowali jakoby samą królowę polską. A toż
32  2,16|            po powrocie Jurandówny, jakoby wypędzona, ze sromotą a
33  2,16|           zdania wysłucha, a potem jakoby kto na wiatr dmuchał.~-
34  2,18|      rozkazy wydane. Wpadną Niemce jakoby w potrzask albo jako w oklepce!~
35  2,21|      żałosne tom słyszał, a czasem jakoby ptak kwilił...~- Gorze! -
36  2,21|           dopieroż poczęli myśleć, jakoby się wyrwać. I rycerz Arnold,
37  2,23|            i cały ród.~I ściskając jakoby w żelaznych cęgach dłoń
38  2,24|    następnie rozglądać się naokoło jakoby ze zdziwieniem.~- Już ty
39  2,25|            otwartymi nieco ustami, jakoby istotnie pogrążon w wieczystym
40  2,29|            przez nią trzyma ciągle jakoby miecz nad naszymi karkami". "
41  2,32|            się od rana do wieczora jakoby błędną drogą idącą w kółko.
42  2,42|            to zwyczajna wojna, ale jakoby rzec: "twoja albo moja śmierć!"
43  2,46|           ci wam tak będzie gadał, jakoby orzechy gryzł". Chwalił
44  2,47|        buchała, że cała broda była jakoby jeden sopel.~- A narzekaliście
45  2,48|             a o które spierały się jakoby obie strony, ale wojny nie
46  2,49|           zarzucił.~- A w wichurze jakoby jęki i płacz ludzki słychać.~-
47  2,51|         naprzód, biją, rażą, biorą jakoby w żelazne cęgi te hufce,
48  2,52|         naprzód, biją, rażą, biorą jakoby w żelazne cęgi te hufce,