Tom,    Rozdzial

 1  1,21|          lekarz książęcy, ksiądz Wyszoniek z Dziewanny, nie był na
 2  1,22|             Rozdział XXII~Ksiądz Wyszoniek opatrzył rany Zbyszka, uznał,
 3  1,22|    będzie.~- A co powiada ksiądz Wyszoniek? - zapytał Zbyszko.~- Ksiądz
 4  1,22|        zapytał Zbyszko.~- Ksiądz Wyszoniek powiada, że pokaże się to
 5  1,24|  posądzenie.~- Ba - rzekł ksiądz Wyszoniek - a po cóż by go pachoł
 6  1,24|       chłop - przywtórzył ksiądz Wyszoniek. - Ot i teraz, ledwie dycha,
 7  1,24|     dymiącej kaszy, którą ksiądz Wyszoniek okładał potłuczone kości
 8  1,24|        odpowiedział dobry ksiądz Wyszoniek. A książę rzekł:~- Poczekaj!
 9  1,24|  nadszedł książę, a z nim ksiądz Wyszoniek, Mrokota i kilku innych
10  1,24|      rękę na ustach, gdyż ksiądz Wyszoniek nie pozwalał mu mówić. Książę
11  1,24|      Męko!~- Amen - rzekł ksiądz Wyszoniek.~Książę zaś wstał, przeżegnał
12  1,25|           którego nieufny ksiądz Wyszoniek użyć jednakże nie chciał,
13  1,25|          rozmowę przerwał ksiądz Wyszoniek, który wszedłszy do komory,
14  1,25|         miał się lepiej i ksiądz Wyszoniek miał już prawie pewność,
15  1,25|          Księżna, gdy jej ojciec Wyszoniek przeczytał ów list, przez
16  1,25|    będzie i tu, ale gdyby ojciec Wyszoniek dał mi ślub z Da-nuśką,
17  1,25|           Rany boskie!... ksiądz Wyszoniek?...~- Miłościwa pani!...
18  1,25|         nie odmówi.~Na to ksiądz Wyszoniek, który był człek dobry i
19  1,25|         wszystko odpusty.~Ksiądz Wyszoniek może i niezupełnie wierzył
20  1,25|      czynić nie zabronił.~Ksiądz Wyszoniek podniósł oczy i ręce w górę:~-
21  1,25|        księżna, Danusia i ojciec Wyszoniek siedli koło łoża i poczęli "
22  1,25|   oznajmi. Natomiast miał ksiądz Wyszoniek napisać list od księżny
23  1,25|          święta, na które ojciec Wyszoniek z księżną do Ciechanowa
24  1,25|        Tymczasem nadszedł ojciec Wyszoniek, który poprzednio wyspowiadał
25  1,25|         Zbyszkowej, gdzie ojciec Wyszoniek czekał już na nich z Panem
26  1,25|         czas w milczeniu, ksiądz Wyszoniek zaś wziął kielich i odniósł
27  1,25|        rannych. Księżna i ojciec Wyszoniek wezwani byli na świadków
28  1,25|    pogrążały się w mroku. Ksiądz Wyszoniek dorzucał wówczas na węgle
29  1,25| studzienne! Konie poją! A ksiądz Wyszoniek spojrzał w okno, w którym
30  1,25|  całowały ją dworki i jak ksiądz Wyszoniek żegnał ją znakiem krzyża
31  1,26|        stronie stołu stał ksiądz Wyszoniek, który miał błogosławić
32  1,27|    ogromne kłody sosnowe. Ksiądz Wyszoniek czuwał nad chorym, który
33  1,27|          w gębę - odrzekł ksiądz Wyszoniek - i poty na niego przyszły.~-
34  1,27|           rzekła księżna. Ksiądz Wyszoniek jął nalegać, by udała się
35  1,27|     pochwycił twardy sen.~Ojciec Wyszoniek przyłożył palec do ust i
36  1,28|           Rozdział XXVIII~Ojciec Wyszoniek obawiał się nawet, czy i
37  1,28|     zrywając się, Jurand.~Ojciec Wyszoniek, usłyszawszy to, wyszedł
38  1,28|  posyłałem!~A wtem wrócił ksiądz Wyszoniek z listem, który podał Jurandowi,
39  1,28|         Co w piśmie stoi? Ojciec Wyszoniek odczytał pismo, Jurand słuchał,
40  1,28|        porwały? - zapytał ksiądz Wyszoniek.~- Na mękę Bożą przysięgnę!~-
41  1,28|      rozkazania? - spytał ksiądz Wyszoniek.~- Chociaż to Krzyżak, więcej
42  1,28|          czym zabrał głos ksiądz Wyszoniek.~- Był niegdyś w Zakonie
43  1,28|          się! - powtórzył ksiądz Wyszoniek.~- Jak raz Jurandowi oznajmią,
44  1,30|     Wyszońkiem nade mną - ksiądz Wyszoniek dał nam ślub... Moc boska,
45  2,5 |         przed nimi, a gdy ojciec Wyszoniek przeżegnał go i zarazem
46  2,6 |        De Lorche, którego ksiądz Wyszoniek rozwiązał ze ślubów względem
47  2,8 |           pan de Lorche i ksiądz Wyszoniek. Dziwowałem się nawet, bo