Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         kupców, tak że aż powyciągali szyje ponad kuflami w stronę Maćka
 2  1,2 |             objąwszy go jedną ręką za szyję, drugą podnosiła w górę
 3  1,2 |      następnie, chwyciwszy księżnę za szyję, poczęła wołać z taką radością,
 4  1,5 |               głowę Lichtensteina. na szyję, plecy i ramiona, pragnąc
 5  1,5 |             po kamieniach:~- Uciąć mu szyję! Uciąć mu szyję! Niech Krzyżak
 6  1,5 |              Uciąć mu szyję! Uciąć mu szyję! Niech Krzyżak głowę jego
 7  1,5 |                a cóż dopiero, jeśli o szyję młodzianka idzie, któren
 8  1,5 |              co? - spytał, wyciągając szyję, król - co powiedział?~-
 9  1,5 |              myśleć, kiedy tobie mają szyję uciąć. A choćby też koniecznie
10  1,5 |               Danusia, objąwszy go za szyję, skryła spłakaną twarz na
11  1,6 |                Potem wrócę i niech mi szyję utną, ale to przecie tak
12  1,6 |             do niego i zarzucić mu na szyję rączęta, zerwała co prędzej
13  1,10| chrześcijański, jeno z łuków z daleka szyje. Ty na niego obces, to ci
14  1,10|               to ci się umknie i znów szyje. Róbże z nim, co chcesz!
15  1,10|             ziemię, rzuciła mu się na szyję. Przez długi czas Zbyszko
16  1,10|             jeszcze się obejmowali za szyję. Aż gdy wreszcie mieli już
17  1,13|              ciągle jedno ku drugiemu szyję obraca i tak uradzają...
18  1,16|           która burzyła mu się aż pod szyję w piersiach, chwycił za
19  1,19|          serce podnosiło mu się aż po szyję w piersiach i groźnie się
20  1,19|               nie pochwycić Mazura za szyję i nie zakrzyknąć mu: "Bóg
21  1,20|              Nie dziwota, toć dziewce szyję powinien". A księżna i Jurandówna
22  1,23|             żgać bez litości nożami w szyję, w plecy, w brzuch, dopóki
23  1,25|       pieszczona, więc chwyciła ją za szyję i poczęła ściskać z całej
24  1,25|            zaś objęła go rączętami za szyję i przez chwilę słychać było,
25  1,25|              myślała, że mu nazajutrz szyję utną.~- Danuśka! co ci,
26  1,25|          szubę; jeszcze raz objęła za szyję i jeszcze raz rzekła mu
27  1,26|              konno, ale w saniach, po szyję w sianie i pod skórami,
28  2,1 |             za powróz otaczający jego szyję, przyciągnął go o kilka
29  2,8 |              mało powrozów i pętli na szyję?~- Dla Boga żywego! - zawołał
30  2,9 |             pokrzywdzić, nie tylko by szyję toporem ucięto, aleby go
31  2,20|        straszny Żmujdzin objął się za szyję rękoma, po czym prawicą
32  2,20|             dnia, chwycił go nagle za szyję, przycisnął do piersi i
33  2,20|        skrępowanymi rękoma, wyciągnął szyję i jął znowu wołać :~- Miłosierdzia!...
34  2,23|            przestraszysz, to ci zaraz szyję pokruszę. Wstań i chodź.~
35  2,24|          stanąć.~"Hej, jeszcze mi tam szyję gotowi za pomaganie Żmujdzinom
36  2,26|          drzewem, założył ją sobie na szyję.~- Odepchnij siodło!...
37  2,28|           piersi Juranda, objął go za szyję i począł jęczeć:~- O Jezu,
38  2,29|               Nie nastają tam na jego szyję? - pytał Zbyszko.~- Zdrów
39  2,34|               wilgotności, to ty jemu szyję utniesz. Groził ci kapitule,
40  2,48|          ramiona. A ona objęła mu też szyję i jęła powtarzać, tuląc
41  2,49|            tak mieli mi, jako wiecie, szyję uciąć.~- Kniaź Jamont nauczył
42  2,51|             skok. Konie, wyciągnąwszy szyje i potuliwszy uszy, rwały
43  2,51|         wreszcie, pchnięty rohatyną w szyję, zwalił się jak dąb na ziemię.~
44  2,51|               założywszy mu powróz na szyję, powlókł go jak wołu tam,
45  2,52|             skok. Konie, wyciągnąwszy szyje i potuliwszy uszy, rwały
46  2,52|         wreszcie, pchnięty rohatyną w szyję, zwalił się jak dąb na ziemię.~
47  2,52|               założywszy mu powróz na szyję, powlókł go jak wołu tam,