Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |    rodzonych obrotność i większy rozum, posłał do mego biskupa
 2  1,2 |       Boże.~- Cóżeś ty. chłopie, rozum stracił? przecie nie ma
 3  1,5 |         się już szyja, ale który rozum miał odpowiedni wiekowi,
 4  1,5 |         lub boju. Wielu, których rozum przeprowadził małżeństwo
 5  1,6 |     kiedy ja i tak zamrę? Miejże rozum, na miłosierdzie Boże!~-
 6  1,9 |        Wyście byli w Spychowie i rozum macie bystry, to starajcie
 7  1,13|          pierwsza, ale pił przez rozum. Jagienka dodawała mu też
 8  1,15|        od tego niewiasta, ale że rozum masz, to się dziwuję. Powiedzże
 9  1,15|          sprzeciwiał, kiedy on i rozum ma od innych większy!~Tak
10  1,16|     Cztan z Rogowa, chociaż miał rozum miałki, domyślił się, iż
11  1,16|         niego boję.~- Ot, babski rozum! - rzekł, śmiejąc się, opat.~
12  1,17|  jednocześnie przyrodzony bystry rozum począł mu przypominać, że
13  1,19|   rzekłem: nie pomnę. Żebyś miał rozum, tobyś zaraz cnotę moją
14  1,19|      wymiarkował.~- Nie brat mój rozum twojej cnocie, bo ona może
15  1,19|    szczeka moja cnota, jako twój rozum; a kto za życia szczeka,
16  1,20|     rzekł do Maćka - że zły duch rozum mu pomieszał? Może też siedzi
17  1,22|       się do Zygfryda de Lowe:~- Rozum wasz i doświadczenie - rzekł -
18  1,27|        gdyż mając z przyrodzenia rozum tęgi, wiedział, że wstrzymywanie
19  1,27|       poszedł jeszcze głębiej po rozum do głowy:~- Gdyby była gdzie
20  2,2 |         Rotgier - mówi przez was rozum i doświadczenie wieku. Złe
21  2,6 |         leciał, to też widać, że rozum masz, bo i głupi by się
22  2,9 |      czas młody Wilk, który miał rozum dość bystry, prędko pomiarkował,
23  2,10|          się rozumu zachciewa.~- Rozum nie gdzie indziej, jeno
24  2,11|       Maćkowi przechodziło przez rozum, aby i ją, i Sieciechównę
25  2,11|        wprawdzie na to Maćko, że rozum nie niewieścia rzecz i że
26  2,11|           tak jakby naprawdę ten rozum miała - nie sprzeciwił się
27  2,11|        Jagienki:~-Widzisz, co to rozum! Nie gadałżem tego samego?
28  2,13|        wrócić. Ale to nie ludzki rozum. Kat tedy wszystko to widział.
29  2,14|    zapłać. Wiedziałam zawsze, iż rozum masz w każdej przygodzie,
30  2,23|  Słusznie mówicie.~- To ci widać rozum wraca. Jeśliby cię diabeł
31  2,23|      Arnold. - Skąd? Jak? Ona ma rozum pomieszany...~- Bo ją Krzyżacy
32  2,23|       Bóg da zdrowie! O, to masz rozum! - zawołał z radością Maćko. -
33  2,24|      znacie! Dał wam, widzę, Bóg rozum do wszystkiego!~- Mowę waszą
34  2,25|        wszystkiego, ksiądz - aby rozum jej i duszę w ciemnościach
35  2,25|     jedną modlitwą przywróci jej rozum i zdrowie.~- Rycerz Jurand? -
36  2,30|       nie może, a mistrzowi jego rozum potrzebny, dla którego ciągle
37  2,32|       mając bystry, doświadczony rozum i znając kłamstwo krzyżackie,
38  2,34|       panie - rzekł. - Mówią, że rozum macie bystry... Bo mnie
39  2,38|          gada? - spytał Maćko.~- Rozum macie bystry, a niceście
40  2,40| powiedzieć, i wzmaga przyrodzony rozum. Ale co do potykania się,
41  2,40|          że nie moja". I jako to rozum miał bystry, zaraz widać
42  2,40|          Maćko - a widać większy rozum i większą zapobiegliwość".
43  2,41|          są sposoby, trzeba jeno rozum mieć...~- Wam chytrości
44  2,42| chytrzejsi - rzekła do Maćka - i rozum a doświadczenie macie lepsze;
45  2,46|       ćwiczenie rycerskie, ale i rozum Zbyszka, że to w Malborgu
46  2,47|           a wiesz dlaczego? Kuno rozum ma większy i chytrzejszy,
47  2,48|         ale panowie rada, którzy rozum mają bystry, czując większą