Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |          Pilno tedy zważcie, co wam powiem, bom człek służały i wojny
 2  1,4 |            przenocuje...~- A ja wam powiem tak: pójdźcie w gościnę
 3  1,5 |     miłościwy mnie po nim naznaczy, powiem wam tak piękne kazanie o
 4  1,5 |            obliczem stanę, tedy tak powiem: "Odpuść mi. Panie, grzechy,
 5  1,8 |             z nim gadać...~- Co wam powiem! To jest człek zgoła od
 6  1,8 |   dowiedzieć, i com zaś słyszał, to powiem. Mówiła z nim księżna o
 7  1,10|          dobremu i po krześcijańsku powiem. Doma dawnoście nie byli
 8  1,12|            i bieda, bo co ja w domu powiem?~- Albo co?~- Bo tatuś nie
 9  1,13|            ma świętych.~- To ja wam powiem - rzekł Zbyszko, który nadszedł
10  1,14|           ja tego nikomu, ale tobie powiem jakoby właśnie siostrze,
11  1,17|          Poczkaj!.. Ja ci teraz coś powiem!~- A co powiecie? - zapytał
12  1,17|            zapytał Zbyszko.~- To ci powiem, że jeśliś ty się za Jagienkę
13  1,21|   przywiezie balsam gojący, a wtedy powiem o zapłacie.~ ~
14  1,25|           ojca Wyszońka nic wam nie powiem. Skoczże po niego co prędzej!~
15  1,25|        przyjeżdżał, i wtedy sama mu powiem albo tez księcia uproszę.
16  1,26|         natchnienia Bożego. Albo mu powiem dziś wszystko, albo jutro
17  1,27|             a przemówi, zaraz mu to powiem.~- Trzeba, żeby się pierwej
18  2,2 |             i rzekł:~- Słuchaj, coć powiem: jedna jest tylko rada,
19  2,3 |         Bogiem - odparł Rotgier - i powiem o nim jeno to, że nazajutrz
20  2,6 |           że ją mają.~- Wszystko to powiem - rzekł Lotaryńczyk - i
21  2,7 |           ty milczysz, to ja ci coś powiem, a dusza twoja niech tu
22  2,8 |         nieszczęsny, uczynię? Co ci powiem? Powiem chyba, że on ci
23  2,8 |              uczynię? Co ci powiem? Powiem chyba, że on ci się pokłonić
24  2,9 |              po co tam jedziecie.~- Powiem! powiem! - rzekł, kiwając
25  2,9 |            tam jedziecie.~- Powiem! powiem! - rzekł, kiwając głową,
26  2,9 |         głową, Maćko. - Ale pierwej powiem wam co innego. Oto, uważcie,
27  2,9 | najbliższymi przyjaciółmi.~- To już powiem wam szczerze, od kogo się
28  2,14|       miłość cierpliwie słuchać, to powiem. Kniaź Witold lat temu kilka,
29  2,18|     zrobione!~- Tedy jeszcze ci coś powiem. Każ stu albo dwustu ludziom,
30  2,18|            myśl, którą młodemu panu powiem.~- Choćbyś miał i dziesięć,
31  2,20|       przysięgą na świętego Jerzego powiem: wielu z tych ludzi nie
32  2,21|       Szczerą prawdę waszej miłości powiem, żem bicia i krzyków nie
33  2,22|       pewnie, że tak będzie lepiej. Powiem mu, żeby trzy razy w dzień
34  2,22|        Lepiej on mnie życzy niż im. Powiem mu też, że napadłszy na
35  2,24|             grunt! Szczerze wam też powiem, że chciałem go dziś całkiem
36  2,29|             wpierw wysłuchaj, co ci powiem. W Malborgu mówią, że ma
37  2,30|         dłoń na ramieniu Zbyszka.~- Powiem królowi - powtórzył - a
38  2,34|     mocniejsi, to właśnie będzie. I powiem wam szczerze: bogdaj już
39  2,34|             należy, ale ty bacz, co powiem, gdyż, jako młody, rozumem
40  2,37|           rzekł:~- Posłuchajcie, co powiem! Nie płuży smutek nikomu,
41  2,37|           szczerze jak na spowiedzi powiem - odrzekł Zbyszko. - Jeżdżę,
42  2,40|     potykania się, lepiej, że ja ci powiem, iżeś na to jeszcze za młody,
43  2,40|           Pewnie, żem jeszcze jary. Powiem ci też i co innego. Niech
44  2,42|             końcu rzekł:~- To ja ci powiem, czego ci brak: tobie się
45  2,48|    rozumiecie? Tedy wam inaczej tak powiem: gdy naczynie zbyt pełne,
46  2,51|           von Tettingen) - ale wżdy powiem, co mi sumienie i miłość
47  2,52|           von Tettingen) - ale wżdy powiem, co mi sumienie i miłość