Tom, Rozdzial
1 1,4 | drugiego, który jest słabszy, mówiąc sobie: "Nie przybędzie mi
2 1,5 | ród miał zginąć...~I tak mówiąc, objął nogi królewskie,
3 1,5 | owej przerwy do Krzyżaka, mówiąc:~- Bogdaj na sądzie ostatecznym
4 1,6 | korzyść z tego wypadnie, nie mówiąc o tym, że nowe jakieś państwo,
5 1,6 | ukazał na niej czystą krew, mówiąc:~- Widzisz?~A po chwili
6 1,6 | dziwili się jego prostocie, mówiąc między sobą, że chyba dlatego
7 1,7 | zarazem i ślub spełnię.~Tak mówiąc, Zbyszko uśmiechał się do
8 1,11| Zgorzelic miał słuszność, mówiąc, że z początku dokuczy im
9 1,11| pokazywał swoje bogactwa, mówiąc co chwila, że to Jagienkowe
10 1,11| zwrócił się do Jagienki i mówiąc jej: ty, wedle polecenia
11 1,13| dodawała mu też otuchy, mówiąc:~- Będziecie zdrowi. Biludowi
12 1,14| Stary Maćko nie mylił się, mówiąc, że Zbyszko i Jagienka radzi
13 1,14| przezpiecznie na wojnę iść.~I tak mówiąc, poczęła marszczyć swe śliczne
14 1,14| zaś począł go wykręcać, mówiąc przy tym:~- Najlepiej go
15 1,16| rzucił na stół rękawicę i mówiąc przez nos, jak mieli zwyczaj
16 1,19| To się znaczy, niewiele mówiąc, że cię wziął za oszusta
17 1,19| znając obcego obyczaju i mówiąc: "Głupi to jakiś jedzie,
18 1,19| jechania razem ze Zbyszkiem, mówiąc, że inaczej mogliby się
19 1,23| go też i to, że Danveld, mówiąc z nim, zbliżał się coraz
20 1,24| począł gładzić po twarzy, mówiąc:~- Ano, bieda na cię, dziecko,
21 1,25| małą pątniczą tykwą u pasa. Mówiąc dobrze po polsku, dopytywała
22 1,26| co mam pod ręką.~I tak mówiąc, nabrał śniegu, ile mógł
23 1,27| Zbyszka, jął go pocieszać, mówiąc, że niezawodnie Jurand w
24 1,30| nam bracia, iż macie, nie mówiąc nic nikomu, stawić się w
25 1,32| wyrzekał krzyżacki chłop, mówiąc przez pół do siebie, przez
26 1,32| pokorną; podniósł się i nie mówiąc ni słowa, poszedł za żołdakiem
27 2,5 | palcem ci nie ruszy!" A tak mówiąc, jedni podziwiali jego wzrost,
28 2,6 | młodych wąsiętach i dodał, mówiąc jakby sam do siebie:~- Ba!
29 2,6 | giermka i wręczył mu go, mówiąc:~- A może ze stryjcem tu
30 2,7 | zatrze się i zaciemni, nie mówiąc o odwłoce niemal bez końca. "
31 2,7 | która z nią śpi...~Tak mówiąc, szedł ociężałym krokiem
32 2,10| całkiem nad tkliwością i mówiąc, iż patrzy na Anulkę jak
33 2,11| odpowiedziała Jagienka.~I tak mówiąc, podniosła zwilżone, śliczne
34 2,14| będzie!" - wyszedł, nie mówiąc nic więcej, z izby.~A chociaż
35 2,16| czasie wstał - i nic nie mówiąc, począł się żegnać.~- A
36 2,17| czytać mistrzowego pisma, mówiąc, że wojna, wojną - i głowę,
37 2,23| Juranda ze Spychowa.~To mówiąc, Maćko rozciął mu sam powróz
38 2,24| być w tym zbawienie.~Tak mówiąc, spoglądał na Danusię, która
39 2,27| widzieć cię już nigdy?" A tak mówiąc, spoglądał na jej kwitnące
40 2,29| przyświadczał roztropnie, mówiąc dla porównania, że gdy się
41 2,32| i krzyżaccy chwalili go, mówiąc: "Słuszna, iże w tak młodych
42 2,38| Uparł się i nie chciał, mówiąc, że trzeba mu o tej boleści,
43 2,40| zabijakami kłopotu, bo szczerze mówiąc, aże mi to dziwno, że na
44 2,42| igra... I ja bym, szczerze mówiąc, za hańbę mu to miał, żeby
45 2,48| ukazywał je żonie i dzieciom, mówiąc:~- Wiecie, co to się tam
46 2,51| wojownicy uspokajali ich, mówiąc: "Nie minie was, a starczy
47 2,52| wojownicy uspokajali ich, mówiąc: "Nie minie was, a starczy
|