Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |         pomieszani byli z ludźmi Lichtensteina, jechali teraz za nimi.
 2  1,5 |   zaniepokojeni szybkim powrotem Lichtensteina. Lecz starszy rycerz niepokoił
 3  1,5 |   rycerstwo - szukał towarzystwa Lichtensteina i rad sadowił się obok niego
 4  1,5 |         nieco z tyłu płową głowę Lichtensteina. na szyję, plecy i ramiona,
 5  1,5 |     zwrócił zmarszczone czoło do Lichtensteina i rzekł:~- Nie poznaję cię,
 6  1,5 |          spoglądając posępnie na Lichtensteina.~- Słusznie prawi! - powtórzyli
 7  1,5 |         do królowej, by skłoniła Lichtensteina do zupełnego odstąpienia
 8  1,5 |       wtóre, słuchaj: poszedł do Lichtensteina twój stryk, a potem pójdę
 9  1,5 |          zawinił - i nie żadnego Lichtensteina, ale posła będziesz przepraszał.
10  1,5 |      Maćka i ukazał mu oczyma na Lichtensteina, jakby polecając go jego
11  1,6 |         w dalekie kraje, wyszuka Lichtensteina i stoczy z nim walkę śmiertelną.
12  1,6 |          ujrzy zwycięzcę hardego Lichtensteina, powie: "Ruszajże teraz
13  1,6 |        dzieci napłodzisz, możesz Lichtensteina na śmierć pozwać, ale przedtem
14  1,7 |          kraj świata, byle tylko Lichtensteina dostać.~- Tego ci nie przyganię.
15  1,7 |          zdobędzie.~- Jeno co do Lichtensteina - rzekł Zawisza - nie wiemy,
16  1,8 |           nie za ujmę. napaść na Lichtensteina, bo przecie to uczynił także
17  1,8 |          się:~- Tyś chciał bić w Lichtensteina?~- Ano! - odrzekł Zbyszko.~
18  1,11|    Krakowie chciał nawet w posła Lichtensteina bić, za co mało mu głowy
19  1,13|   poprzysiągł na rycerską cześć; Lichtensteina też musi dostać, ale od
20  1,19|        nieopatrznie chciał bić w Lichtensteina - i wszystkie nieszczęścia,
21  1,24|        żeby nie ona, nie byłby w Lichtensteina bił, aby mu pióra ze łba
22  1,26|       pozwał, a przedtem jeszcze Lichtensteina? Mówił de Lorche, że ponoć
23  1,32|         pozwali, poćwiertował, w Lichtensteina też bił, od tura dziecko
24  2,8 |        rycerza, a przedtem bił w Lichtensteina, one zaś, psiajuchy, miłują
25  2,8 |       Mój pan też, słyszałem, na Lichtensteina rękę podnosił, Rotgiera
26  2,11|      rzekłszy, pokazał oczyma na Lichtensteina, który z wojewodą płockim
27  2,11|        bratanka nie było, ile że Lichtensteina, choć z zacnego rodu idzie,
28  2,11|          księżna. I skinąwszy na Lichtensteina, poznajomiła z nim Maćka,
29  2,11|        drogę. Uzyskanie listu od Lichtensteina przy poparciu księżny Aleksandry,
30  2,11|         był wbrew przewidywaniom Lichtensteina jeszcze w Malborgu, to jechać
31  2,11|     miejscowy przeczytał mu list Lichtensteina, przyjął Maćka gościnnie,
32  2,11|         Dobrze, że mamy pismo od Lichtensteina, bo jego się podobno gorzej
33  2,11|  odpowiedział Maćko. - Mam listy Lichtensteina i do Szczytna mogę przezpiecznie
34  2,12|      prócz tego posiada listy od Lichtensteina, z którymi wszędy bezpiecznie
35  2,13|        pokazał podwójciemu pismo Lichtensteina, a podwójci, że to za młodu
36  2,14| puszczami muszę. Pan ma listy od Lichtensteina, które po drodze może pokazywać,
37  2,30|         i wreszcie pytałem się o Lichtensteina. Nie ma go tu i nie będzie
38  2,49|      Maćko potykał się z krewnym Lichtensteina, który się ofiarował w zastępstwo,
39  2,49|         rozgniewał się na mnie o Lichtensteina, to młody kniaź Jamont,
40  2,51|   stoczył w tej chwili pod wodzą Lichtensteina dwadzieścia chorągwi na
41  2,51|          on wszędy oczyma Kunona Lichtensteina, ale nie mogąc go w tłoku
42  2,51|       krwawym pobojowisku Kunona Lichtensteina - i szczęsny we wszystkim
43  2,51|         wielkiego komtura Kunona Lichtensteina, z gardłem okropnie mizerykordią
44  2,52|   stoczył w tej chwili pod wodzą Lichtensteina dwadzieścia chorągwi na
45  2,52|          on wszędy oczyma Kunona Lichtensteina, ale nie mogąc go w tłoku
46  2,52|       krwawym pobojowisku Kunona Lichtensteina - i szczęsny we wszystkim
47  2,52|         wielkiego komtura Kunona Lichtensteina, z gardłem okropnie mizerykordią