Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |             lecz on ruszył koniem i jechał coraz prędzej, ufny, że
 2  1,4 |      których, ale znacznie naprzód, jechał rycerz przybrany cały w
 3  1,6 |            bo droga długa, a pilnom jechał.~- Hej! po co wam się było
 4  1,10|    kilkunastu konnych. Jeden z nich jechał na czele, na kilka kroków
 5  1,13|          Krakowa do króla na skargę jechał. Co by mi ta król powiedział?
 6  1,16|            przyłączył się do nich i jechał razem, chodziło mu bowiem
 7  1,16|          dawne miejsce.~Zbyszko zaś jechał wedle Jagienki, słuchając
 8  1,17|             widząc, jak go szanują, jechał w dumie radosnej, rad ze
 9  1,19|             na brodzie.~I po chwili jechał obok Czecha. Przez czas
10  1,19|       pióropuszów, po które Zbyszko jechał. Przeor, jak wielu wówczas
11  1,19|            ościennych. Zresztą, kto jechał z pocztem i zbrojny, ten
12  1,19|        śmiertelną obawą a nadzieją.~Jechał więc Zbyszko w trosce, zmartwieniu
13  1,19|       prawdy na mazowieckim dworze, jechał więc spiesznie, zatrzymując
14  1,19|             nie widział". A Zbyszko jechał dalej w coraz większym strapieniu
15  1,23|      pozostał nieco za Krzyżakami i jechał w głębokim zamyśleniu. Był
16  1,25|           tom tu przez rzeki i bory jechał, nie po tom ci ślubował
17  1,26|     rycerskich pióropuszów.~Zbyszko jechał na wozie, raz, dla zaoszczędzenia
18  1,27|      zupełnie.~Pan de Lorche, który jechał obok Zbyszka, jął go pocieszać,
19  1,28|         jechać, kiedy to ja do niej jechał? Zbyszko i księżna spojrzeli
20  1,29|            Ale Jurand dlatego tylko jechał z głową spuszczoną, że mu
21  1,29|    wysunąwszy się na czoło orszaku, jechał w milczeniu.~ ~
22  1,30|       Jurand znów nie odrzekł nic i jechał zamknięty w sobie, mroczny
23  1,32|             pograniczni komturowie, jechał teraz na ich rozkaz z powinną
24  1,32|        został na nice wywrócony. On jechał ukorzyć się Krzyżakom, on,
25  2,6 |           względem Ulryki de Elner, jechał szczęśliwy i cały oddany
26  2,8 |             Zbyszko znów chce, abym jechał... Jako tu będzie z Jagienką -
27  2,10| wdzięcznością. Mówiono ogólnie, ze "jechał jakoby anioł" - i modlono
28  2,10|         czasie pochodów stary Maćko jechał zwykle w pierwszą parę z
29  2,11|         mówił, do księcia Ziemowita jechał, przyjęli i podejmowali
30  2,11|     kamieniami znaczone.~Przewodnik jechał kilkadziesiąt kroków naprzód,
31  2,11|      Zbyszko więcej powiadał? Dokąd jechał? - pytał Maćko.~- Powiadał
32  2,18|    podobnego nie widział. Przed nim jechał gęsty zastęp wojowników
33  2,18|           gęsty zastęp wojowników i jechał bezładnie, bo w boru i wśród
34  2,21|             koń i ruszyli.~Sanderus jechał z nimi. Drogę aż do pobojowiska
35  2,24|           słowo puścić, niechby był jechał, gdzie chciał, byle się
36  2,25|          swego giermka, albowiem ów jechał dniem i nocą tyle tylko
37  2,25|     karmiono owsem lub jęczmieniem. Jechał też Czech żywo, nie zatrzymując
38  2,26|       nienawiścią i zemstą. Zygfryd jechał bez broni, ale i bez pęt.
39  2,26|          ktoś do niego przemówił.~I jechał dalej szerszym już gościńcem,
40  2,26|           jeźdźca na koniu. Zygfryd jechał na wpół przytomny, trawiony
41  2,26|     towarzysza: strzemię w strzemię jechał jakiś twór ciałem podobny
42  2,26|          ich nie lękać, poczet więc jechał ufny w siebie i wolny od
43  2,27|            za topór albo za kopię i jechał dalej za Zbyszkiem, by pomścić
44  2,29|            ale że do Spychowa i tak jechał, by oddać się Zbyszkowi
45  2,29|         spodziewałem. Czemu zaś nie jechał do Płocka i bez nijakiego
46  2,34|         mówię, żebyś do Juranda nie jechał - rzekł powoli Maćko - bo
47  2,49|   zbliżywszy się do pana de Lorche, jechał w pobok, aby swobodnie z