Tom,    Rozdzial

 1  1,11|        Wilka z Brzozowej, a drugi Cztan z Rogowa. Żeby cię tu zastali,
 2  1,11|           w inną stronę wyje!~- A Cztan?~Jagienka poczęła się śmiać.~-
 3  1,11|     Jagienka poczęła się śmiać.~- Cztan - mówiła, zwracając się
 4  1,11|         dwóch: Wilk z Brzozowej i Cztan z Rogowa... a ty...~Lecz
 5  1,14|      uspokoiwszy się, odrzekła:~- Cztan mnie strzegł od Wilka, a
 6  1,15|   Zgorzelic trzeci. Tak tedy mówi Cztan do Wilka:~"Jak mu skórę
 7  1,16|          natychmiast młody Wilk i Cztan z Rogowa, lecz Zbyszko uprzedził
 8  1,16|           tylko młody Wilk, ale i Cztan z Rogowa, chociaż miał rozum
 9  1,16|            sam nie wiedząc dokąd. Cztan leciał za nim, także nie
10  1,16|        wszystkich sił, co widząc, Cztan chwycił go także i po chwili
11  1,16|       Milczenie przerwał pierwszy Cztan z Rogowa.~- No i co? - spytał.~-
12  1,16|           Albo ja tobie! - odparł Cztan, ściskając swe potężne pięści.
13  1,16|          niebezpieczny.~Po chwili Cztan spytał:~- Co robić? Chyba
14  1,16|           tej rozumnej odpowiedzi Cztan z Rogowa.~- Może ta Pan
15  1,16|        pieśń wędrownych kleryków, Cztan począł ocierać pot ze swych
16  1,16|         tchu.~Zdumieli się Wilk i Cztan, równie jak byłby zdumiał
17  1,16|         pootwierali szeroko usta, Cztan zaś wytrzeszczył tak oczy,
18  1,16| najcudniejsza? Za nim wysunął się Cztan - a ludzie poczęli się wokół
19  1,17|         ród zacny! Co ta dla niej Cztan albo Wilk, kiedy i wojewodziński
20  1,17|        Wilk udarł deskę ze stołu, Cztan udarł drugą, i do mnie!
21  1,18|        zalotników w orszaku.~- Są Cztan i Wilk! - zawołała - musieli
22  1,18|        jej było dobrze, że Wilk i Cztan za nią właśnie ujęli się
23  1,26|          Wilk z Brzozowej i młody Cztan z Rogowa - i nagle uczyniło
24  2,8 |        tym bardziej że sierota, a Cztan z Rogowa i Wilk z Brzozowej
25  2,8 |           i Jagienki, bo wiem, że Cztan z Wilkiem coś ci złego zamyślają".
26  2,8 |     zasypało Zychowej mogiły, już Cztan i Wilk na zgorzelicki dwór
27  2,9 |      albowiem nie była pewna, czy Cztan i Wilk leżą jeszcze i czy
28  2,9 |          w sobie, było co innego. Cztan i Wilk myśleli też, że jednego
29  2,9 |        się rwał ku przodowi i jak Cztan prasnął w kupę buławą, mało
30  2,9 |         Wiera! psubraty oni są, i Cztan, i Wilk - rzekł żywo Maćko -
31  2,9 |      rzekł~- A Wilk z Brzozowej i Cztan z Rogowa to chyba się powściekają!~-
32  2,9 |         Co rycerz, to rycerz! Ale Cztan jest prostak, a od prostaka
33  2,9 |       będą ją strzegli, ale za to Cztan będzie tym bardziej nastawał.
34  2,9 |         bo mi nie pora, ale czy i Cztan z Wilkiem dadzą, Bóg wie.
35  2,30|        zostawi, to rycerze Wilk i Cztan będą na Zgorzelice najeżdżali,
36  2,31|        bez braci i bez Zgorzelic. Cztan i Wilk musieli się tam już
37  2,39|           przypomniało mu się, że Cztan z Rogowa i Wilk z Brzozowej
38  2,39|            Ma się rozumieć, że ni Cztan, ni Wilk... Ale jakoże miarkujesz?~-
39  2,40|           z Bogdańca zapytał:~- A Cztan i Wilk ostawili tu was w
40  2,40|        polu Krzyżaków gnębił... A Cztan? Co z nim słychać?~Jaśko
41  2,40|         Jaśko począł się śmiać:~- Cztan się ożenił! Wziął córkę
42  2,40|    Bogdańcu złości nie wywarli.~- Cztan chciał, ale Wilk, który
43  2,45|   Dawniejszy jej zalotnik, groźny Cztan z Rogowa, żeniaty z córką
44  2,46|          siedział.~- Wolej by był Cztan poległ.~- Co ta Cztan! Niby
45  2,46|         był Cztan poległ.~- Co ta Cztan! Niby to kamienie młyńskie
46  2,51|           się nieznośnie złowrogi Cztan z Rogowa. Po pierwszym spotkaniu
47  2,52|           się nieznośnie złowrogi Cztan z Rogowa. Po pierwszym spotkaniu