Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         księżna.~Gdy zaś zakonnik wyszedł, poczęła wołać:~- Hej, Danusia!
 2  1,3 |        Zakonnik przybrany w ornat wyszedł ze mszą, skłonił się księżnie -
 3  1,6 |           naszego króla w Krewie, wyszedł z więzienia w niewieścim
 4  1,6 |       widocznie był rad. Wreszcie wyszedł na niski krużganek, mając
 5  1,8 |           nie mogę ci nic rzec. I wyszedł.~ ~
 6  1,10|        rozpowiadał pan z Taczewa:~Wyszedł Niemiec z wielgim zyskiem,~
 7  1,15|        przebierał się w alkierzu. Wyszedł wreszcie tak piękny, że
 8  1,17|          I znów wywaliwszy drzwi, wyszedł na dziedziniec, a przerażeni
 9  1,19|        który wojskiem przewodził. Wyszedł on tedy ze starszymi braćmi
10  1,20|     oświeconej sieni - i na ganek wyszedł człowiek, w którym Zbyszko
11  1,20|          sucha, iskrząca. Wkrótce wyszedł i siadł na koń książę, mając
12  1,22|    wszystkich sił czapkę o stół i wyszedł z izby, trzasnąwszy drzwiami.
13  1,25|           gratia plena...~Po czym wyszedł z izby i wróciwszy po niejakim
14  1,26|    strażom zejść. Naprzeciw gości wyszedł stary Mrokota, który już
15  1,28|        Wyszoniek, usłyszawszy to, wyszedł pospiesznie z izby, a księżna
16  1,28|      książę wziął kostur w rękę i wyszedł, by wydać odpowiednie rozkazy,
17  1,30|          ma być, ostańcie sami.~I wyszedł wraz z księdzem Kalebem,
18  2,7 |         nasunął kaptur na głowę i wyszedł z izby.~Po chwili znalazł
19  2,7 |        Zygfryd zawdział płaszcz i wyszedł.~Przyszedłszy do kaplicy,
20  2,7 |         płaszczem wraz z twarzą i wyszedł z kaplicy.~Przy drzwiach
21  2,7 |          Po czym wziął latarnię i wyszedł. W drodze po raz trzeci
22  2,7 |         podniósłszy się z trudem, wyszedł. Na blankach obwoływały
23  2,8 |            a co zostawić, po czym wyszedł z izby, raz dlatego, że
24  2,11|          mu po policzkach a z ust wyszedł podobny do jęku głos:~-
25  2,11|     Dopieroż gdy zobaczyli, jakim wyszedł z rąk krzyżackich - wybuchła
26  2,11|      Przyzwę go! - rzekł stary.~I wyszedł. Lecz nim przyprowadził
27  2,12|         wreszcie przeżegnał się i wyszedł na palcach z izby. Za nim
28  2,14|            Niechże tak będzie!" - wyszedł, nie mówiąc nic więcej,
29  2,16|       krótko:~- Pod Nowe Kowno.~I wyszedł z namiotu.~Maćko i Czech
30  2,21|       zełgał, gdyż źle byś na tym wyszedł!~- Znak jeszcze jest - odpowiedział
31  2,23|           tylko oczy, a z ust jej wyszedł zwykły, zdyszany szept:~-
32  2,24|           Rozumiesz?~To rzekłszy, wyszedł z izby, aby wydać ostatnie
33  2,24| wierzchowca - i po chwili Zbyszko wyszedł z izby, trzymając na ręku
34  2,27|        głębszym oddechem, a z ust wyszedł ledwie dosłyszalny szept:~-
35  2,30|          lepiej! - rzekł Czech.~I wyszedł wołać służebnych pachołków,
36  2,43|         jedyne słowo:~- Głupiś!~I wyszedł z izby.~Ale na oborze począł
37  2,43|           powtórzył Maćko.~I znów wyszedł z izby doglądać chłopów
38  2,44|          dodała dziewczyna.~Maćko wyszedł razem z niewiastami, niby
39  2,51|      wkrótce wyjść z drugą i król wyszedł przed namiot, aby rozprostować
40  2,51|       Lecz gdy po skończonej mszy wyszedł znowu przed namiot, mógł
41  2,51|           a ze stu tysięcy piersi wyszedł jeden olbrzymi głos do grzmotu
42  2,51|      krótko. Ni jeden Niemiec nie wyszedł żywy z tej burzy i po chwili
43  2,52|      wkrótce wyjść z drugą i król wyszedł przed namiot, aby rozprostować
44  2,52|       Lecz gdy po skończonej mszy wyszedł znowu przed namiot, mógł
45  2,52|           a ze stu tysięcy piersi wyszedł jeden olbrzymi głos do grzmotu
46  2,52|      krótko. Ni jeden Niemiec nie wyszedł żywy z tej burzy i po chwili