Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |     Pójdziem piechotą, na chwałę Bogu - rzekła księżna. I wziąwszy
 2  1,3 |           którą ojciec na chwałę Bogu do zakonu chciał oddać,
 3  1,3 |        że przyczyniwszy obietnic Bogu, można by i Danusi ze dwóch
 4  1,3 |         Dlatego miejcie ufność w Bogu, miłościwa pani, albowiem
 5  1,5 |        jeśli się twoja obietnica Bogu spodoba, pewnikiem wnet
 6  1,6 | wątpliwość. Królowa oddała ducha Bogu.~Pod zamkiem rozległ się
 7  1,13|        stronie staje i niemiłych Bogu bić pomaga. Ale taki. co
 8  1,13|         tkwiła w ciele.~- Chwała Bogu i królowej Jadwidze! Teraz
 9  1,15|      szukaj! Chwalebny to jest i Bogu miły uczynek nieprzyjaciół
10  1,19|      Mówi też sobie poniektóry: "Bogu wiadomo, czy żyw będę" -
11  1,19|      Prus pociągnąć, i dziękował Bogu, że tak przednio jest na
12  1,23|           Tymczasem podziękujcie Bogu i za chwilę ulgi. A Rotgier
13  1,25|         coś złego uczynić, niech Bogu sąd ostawi, a sama się nie
14  1,25|      Spychowa - wiem!... Hej!... Bogu najwyższemu i miłościwej
15  1,30|        przeciwny, bom ją w duszy Bogu ofiarował.~- Wyście ofiarowali
16  1,30|             Wyście ofiarowali ją Bogu, a Bóg mnie. Wola Jego!~-
17  1,30|          nie ma rady.~- A chwała Bogu, nie ma! Nie narzekajcie
18  1,32|          nie dostrzegł.~- Chwała Bogu i za to - mówił. - Ciężkie
19  1,32|      musi jako ptacy. Ale chwała Bogu i za to, bo przyjdzie-li
20  2,5 |    radujesz? Raduj się i dziękuj Bogu, bo jeśli cię Bóg w miłosierdziu
21  2,6 |        rycerzy pozywać. I chwała Bogu, boć przy każdym rycerzu
22  2,6 |          koniom, mówił:~- Chwała Bogu, że jej choć nogi obejmę.~
23  2,12|     pozwolił!~- Zostawuje zemstę Bogu. Widać, że się i dusza w
24  2,20|        upór i wzgardę.~- Dziękuj Bogu - rzekł mu Zbyszko - iże
25  2,20|     rzekł do Zbyszka -i dziękuję Bogu, że ci mnie jeńcem oddał,
26  2,22|     Maćka szeptał, tylko polecał Bogu Danuśkę i swoje śmiałe przedsięwzięcie.~
27  2,23|    pochód na wojnę -rzekł - zali Bogu i Chrystusowi służy? Zaliś
28  2,23|    jeszcze nie wzeszły.~- Chwała Bogu, żeśmy cokolwiek uradzili,
29  2,24|  dobrotliwą duszę, wznosił ją ku Bogu i zapytywał sam siebie:
30  2,24|      mówić przerywanym głosem:~- Bogu dzięki! Danuśka! poznałaś
31  2,24|       popaść w niewolę, wszelako Bogu dziękuję, że mnie nie w
32  2,24|         sobą mającym.~"Dziękować Bogu - rzekł sobie - że nie on
33  2,25|        rzucił się na kolana, aby Bogu dzięki uczynić. Przez ten
34  2,26|        nie byłby to godny a miły Bogu uczynek zgładzić go? Ej!
35  2,27|  Przebudziłaś się! - mówił. - O, Bogu chwała... Bogu... Po czym
36  2,27|       mówił. - O, Bogu chwała... Bogu... Po czym zbrakło mu głosu -
37  2,32|        ostatniej chwili, a potem Bogu czynił dzięki w Malborgu,
38  2,33|         przy innych zamkach.~- W Bogu nadzieja, że jedna wielka
39  2,37|        jej. Na rycerską cześć ja Bogu przysięgał! Jakoże chcecie?
40  2,40|         ty taka będziesz! Chwała Bogu, że nie było z tymi dwoma
41  2,44|         złoto najszczersze... Ku Bogu i ku ludziom! Prawdziwie!
42  2,47|     jechać, abym mógł powiedzieć Bogu i ludziom: "Co było w mojej
43  2,48|           A zaś co dzień dziękuj Bogu, że ci dał taką niewiastę! -
44  2,50|         dlatego, aby polecić się Bogu przed dniem stanowczym,
45  2,51|    skazan. Wówczas to ślubowałem Bogu i zaprzysiągłem na rycerską
46  2,52|    skazan. Wówczas to ślubowałem Bogu i zaprzysiągłem na rycerską