Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |          Litwę pod Wilno czynili. Szedł z nimi różny naród: Niemcy,
 2  1,2 |         pójdę - a choćbym sam nie szedł, to tego oto bratanka, Zbyszka,
 3  1,2 |        wśród dworzan. Zbyszko zaś szedł ku księżnej, trzymając przy
 4  1,3 |         pochylonej nieco postawie szedł obok Mikołaja z Długolasu.~-
 5  1,6 |       królewskich, między którymi szedł skazany. Jakoż wkrótce orszak
 6  1,6 |         ich widok umilkł. Za nimi szedł oddział kuszników, złożony
 7  1,6 | Skarbimierza, niosącym krucyfiks, szedł Zbyszko.~Wszystkie oczy
 8  1,6 |      niewieście postacie. Zbyszko szedł przybrany w swą zdobyczną
 9  1,6 |      puszczonym długo na ramiona. Szedł krokiem równym i sprężystym,
10  1,6 |    podniósł głowę jeszcze wyżej i szedł hardo, tak prawie, jak idzie
11  1,6 |      weszli halebardnicy, za nimi szedł Zbyszko z księdzem i pisarzem.
12  1,8 |          ale jako do ojca Danusi, szedł z pewnym niepokojem w sercu.
13  1,12|           wszystko uspokajać. Bór szedł spać. Mrok wstawał od ziemi
14  1,12|         najmniejszej wątpliwości: szedł miś! Zbyszko jednej chwili
15  1,14|          dzikim chmielem. Zbyszko szedł naprzód, rozrywając zielone
16  1,14|           odpowiedział Zbyszko. I szedł z wolna przez rozlaną wodę,
17  1,14|        Jak mi Bóg miły, takem już szedł.~- Cichaj!...~Po chwili
18  1,19|     porośnięta. Lecz środkiem ich szedł gościniec, miejscami nawet
19  1,22|   czekałbym was na Mazowszu, jeno szedł ku wam, ale i ty mi nie
20  1,32|          w środku zaś między nimi szedł siódmy, podpierając się
21  2,1 |    dziecko!~I wstawszy z klęczek, szedł zgięty we dwoje ku Danveldowi,
22  2,5 |          świtaniem podniósł się i szedł przez kaplicę, aby przywdziać
23  2,7 |        uczynił się już zupełny, i szedł przez skrzypiący śnieg powolnym
24  2,7 |          taki jak poprzednio, gdy szedł do Juranda, a na głowie
25  2,7 |          z nią śpi...~Tak mówiąc, szedł ociężałym krokiem ku wieży
26  2,7 |           rozbicia myśli, latami, szedł omackiem, stąpając ostrożnie
27  2,11|            Obarczon tymi myślami, szedł wartkim krokiem ku domowi
28  2,11|           okręcił pas i do niegom szedł, alem się pohamował, pomyślawszy,
29  2,11|  konieczny, albowiem z Niedzborza szedł prosty gościniec, na którym
30  2,11|  dziesiąty już dzień upływał, jak szedł tak omackiem, błądząc i
31  2,20|      nieprzytomny, ruszył ludzi i szedł śpiesznie tym samym szlakiem
32  2,24|     potrącił starego Maćka, który szedł właśnie zobaczyć, jak tam
33  2,28|         rozróżnić osoby. Na czele szedł sam Jurand, podtrzymywany
34  2,32|           Bóg kres naznaczy. Więc szedł, ale w dusznej trosce i
35  2,43|         kilka lat temu w Krakowie szedł na śmierć z ręki kata, wyglądał
36  2,48|          Powiedział mi tedy tak: "Szedł ślepy gościńcem i przewalił
37  2,48|          jako dziedzic dość możny szedł w trzy kopie, a luda prowadził
38  2,50|     popatrzeć. I widziano go, jak szedł w szarej obozowej szacie,
39  2,50|          pierwszy w Krakowie. Ale szedł jakby pochylony pod brzemieniem
40  2,51|         między przedchorągiewnymi szedł najstraszniejszy ze wszystkich
41  2,51|           nie oglądał się nawet i szedł, pracując, naprzód jak czarna
42  2,51|         tłumy, zaś przy boku jego szedł stary, straszny Maćko, walcząc
43  2,52|         między przedchorągiewnymi szedł najstraszniejszy ze wszystkich
44  2,52|           nie oglądał się nawet i szedł, pracując, naprzód jak czarna
45  2,52|         tłumy, zaś przy boku jego szedł stary, straszny Maćko, walcząc