Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |      zdołała upaść lub zeskoczyć, rzucił się Zbyszko jak żbik i porwał
 2  1,5 |      grzesznemu".~Po czym wstał i rzucił się w ramiona Maćka, który
 3  1,6 |          płacz i bicie we dzwony, rzucił się na kolana i przepomniawszy
 4  1,16|    chwycili za rękojeści, Zbyszko rzucił na stół rękawicę i mówiąc
 5  1,19|        przybrany nie dość ciepło, rzucił raz i drugi oczyma na wilczą
 6  1,19|         żelazną rękawicę, po czym rzucił ją w śnieg przed Zbyszkiem,
 7  1,21|         przysiadły na zadach. Tur rzucił się jak burza wprost na
 8  1,24|            byłby się tur na konie rzucił. I Lotaryńczyk, i on wielce
 9  1,25|           list w oczach kapitana, rzucił mu pod nogi i rzekł:~- Przysłał
10  1,26|        dwiema rękawicami objąć, i rzucił nim w brodę Sanderusa, ale
11  1,31|           oczach; w jednej chwili rzucił się na kolana i położywszy
12  1,32|         przybył.~Tak pomyślawszy, rzucił naprzód topór, następnie
13  1,32|     wezbrała mu w piersiach, więc rzucił się twarzą w śnieg i jął
14  2,1 |          to potrafił!~Lecz Jurand rzucił się na kolana i począł zaklinać
15  2,1 |            zebrał się w sobie - i rzucił się na cały tłum. W sali
16  2,3 |         na sąd Boży!~To rzekłszy, rzucił przed nich rycerską rękawicę,
17  2,3 |         jest!~I powiedziawszy to, rzucił swoją prosto w twarz Rotgiera,
18  2,3 |    wspomniawszy, że ten, który ją rzucił, był sam przez się możnym
19  2,5 |          de Lowe, że sam pierwszy rzucił rękawicę rycerzom mazowieckim,
20  2,5 |       jakiś nadzwyczajny wysiłek, rzucił się nagle całym ciężarem
21  2,5 |     nieruchomo na śniegu. Rotgier rzucił na niego w czasie walki
22  2,6 |          Zbyszko, usłyszawszy to, rzucił się do nóg księcia i objąwszy
23  2,6 |        uczyniła się bardzo późna, rzucił się na twarde Jurandowe
24  2,6 |     podróżnej kalety spory worek, rzucił mu go i rzekł:~- Masz, idź!
25  2,7 |      Zakonu w porwaniu Jurandówny rzucił był rękawicę rycerzom mazowieckim,
26  2,7 |          je wybito, gdy sam jeden rzucił się w szaleństwie na całą
27  2,7 |           wróciwszy więc do izby, rzucił się na swe twarde łoże zakonne
28  2,17|         umilkł na chwilę, po czym rzucił z całej mocy wiórem w ogień,
29  2,19|    wierzył nade wszystko w topór, rzucił nim w kupę Niemców - i chwilowo
30  2,19|       drogi uderzył na knechtów i rzucił trupa na ostrza włóczni,
31  2,22|          baczny na wszystko Macko rzucił na wpół zgniecionego Zygfryda
32  2,23|           doniósł go do ogniska i rzucił jak wór grochu obok Zbyszka.~-
33  2,24|      powieki:~- Zbyszko...~On zaś rzucił się w jednej chwili przed
34  2,24|        kord z pochwy, a następnie rzucił go pod nogi owego rycerza,
35  2,25|          przed siebie jak sierpem rzucił. Wiedział tylko Czech, że
36  2,25|          przywiezion do Spychowa, rzucił się na kolana, aby Bogu
37  2,26|          ryk i że ów ohydny upiór rzucił się na niego, zakołysał
38  2,51|       ludzie z Osterody, lecz Lis rzucił się między nich jak orzeł
39  2,51| dziecinnymi nań spoglądał oczyma. Rzucił go tedy Andrzej giermkom
40  2,51|           ludzi, aby szli za nim, rzucił się w war bitwy. Nadbiegła
41  2,51|           pysk komtura uderzył. I rzucił go potem swemu giermkowi,
42  2,52|       ludzie z Osterody, lecz Lis rzucił się między nich jak orzeł
43  2,52| dziecinnymi nań spoglądał oczyma. Rzucił go tedy Andrzej giermkom
44  2,52|           ludzi, aby szli za nim, rzucił się w war bitwy. Nadbiegła
45  2,52|           pysk komtura uderzył. I rzucił go potem swemu giermkowi,